Idol nie może być dziś plastikowy

Kiedyś wszystko było takie proste. Na pytanie, kto jest idolem, odpowiadaliśmy: Zbyszek Cybulski. Albo Czesław Niemen. Później pałeczkę przejął Daniel Olbrychski, potem Grzegorz Ciechowski. Następnie był Bogusław Linda i Robert Gawliński. Albo Grzegorz Turnau. Kobiety w dawnych czasach też miały wiele do powiedzenia. Od Niny Andrycz, Michaliny Wisłockiej po Marylę Rodowicz chociażby. A dzisiaj? Kto jest naszym idolem?

— Bardzo lubię muzykę klasyczną. Moi ulubieni wokaliści to Andrea Bocelli i Marek Torzewski. Uwielbiam tenorów. Słucham też operetki. Inne dźwięki, na przykład rock, nie przypadły mi do gustu — zauważa Grażyna Wasielewska z Węgorzewa. — A gdy chodzi o aktorów, to pierwszym, który przychodzi mi do głowy, jest Artur Żmijewski. W ogóle lubię oglądać ostatnio seriale. Od niedawna interesują mnie też programy kulinarne.

Jednak moim idolem w kuchni jest mój mąż, który świetnie gotuje. W roli kucharza się sprawdza, ale niestety to ja zmywam. Bo on bałagani w czasie gotowania. ------

— Co poradzić, mężczyźni od zawsze mieli lepszy smak — dodaje Zbigniew Wasielewski, mąż pani Grażyny. — Ale na szczęście żona mnie wspiera, co bardzo mnie cieszy.

— Nie tak łatwo wskazać idola. Bardzo lubię muzykę z dawnych lat. Słucham Fogga i przeboje z polskich filmów archiwalnych. Wtedy muzyka niosła radość i szczere uczucia. Dzisiejszej muzyki nie potrafię zrozumieć — opowiada Bogumiła Rzeszowska z Olsztyna. — Do kina chodzę rzadko, bo bilety są drogie. Mam jednak wrażenie, że dziś wszystkie filmy są podobne, a zwłaszcza komedie romantyczne. W dodatku grają w nich ci sami aktorzy, którzy opatrzyli mi się już na samych plakatach. Ale jeśli już mam wskazać osobowość kinową, to na pewno to będzie Piotr Fronczewski, Janusz Gajos i Marek Kondrat. Ale czy są to dzisiejsi idole? To raczej autorytety w swojej branży.

Dzisiaj idol to ten, na którego punkcie wariują tabloidy. Nie musi mieć pokaźnego CV.

Wystarczy, że robi szum wokół siebie. A im częściej pojawia się w mediach i im chętniej zapraszają go telewizje śniadaniowe, tym jest bardziej rozpoznawalny. A im jest bardziej znany, tym łatwiej go polubić. A jeśli ktoś nieźle obraca się w mediach społecznościowych, znany jest szerszemu gronu, wliczając w to młode pokolenie. Nie musi mieć niczego szczególnego do powiedzenia. Wystarczy, że wrzuci zdjęcie swojej kanapki do sieci — wszyscy już ją lubią i mają na nią apetyt.
— Kiedyś ludzie mieli zupełnie inne wartości niż dzisiaj. Teraz jest wszystko bardziej plastikowe — zauważa Ewa Smorżewska, która przyjechała do Olsztyna z Warszawy. — Dlatego trudno mi wskazać osobę, którą mogłabym nazwać swoim idolem. Większość wykonuje zawód, dzięki któremu o nich słyszymy.

Dla mnie idol powinien być również liderem. — Nie powinien tylko pracować na swoje nazwisko, ale dobrze by było, gdyby robił coś ponad. I gdyby niosło to taką wartość, która w każdej sytuacji mogłaby się obrobić. Jedyną osobą, która przychodzi mi do głowy, a której nic dzisiaj nie jest w stanie zaszkodzić, to Jurek Owsiak. Cokolwiek by o nim nie mówić, to Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy broni się sama. Cenię Owsiaka za to, że pomaganie innym ubrał w piękną instytucję, której nie da się nie kochać — dodaje pani Ewa.

— Moją idolką jest Krystyna Janda. Uważam, że prowadzi świetny teatr. Robi to z wielką klasą i na wysokim poziomie. Janda to mądra życiowo kobieta i potrafi zgromadzić wokół siebie wspaniałych ludzi — mówi Anna Zawistowska-Siwak, przyjaciółka pani Ewy. — Ale nie tylko ludzie z doświadczeniem się wyróżniają. Cenię też bardzo Macieja Musiała, który jest młody, a mimo wszystko ma wiele do powiedzenia. Jest bardzo odważny, wystartował w Stanach Zjednoczonych i jest producentem serialu, w którym też sam zagra.

ADA ROMANOWSKA