Felieton: Urodziny miasta

Przez wieki znane jako Rastenburg, po II wojnie światowej przemianowane na Kętrzyn. Historia miasta ma swoje opowieści, wielkie i ważne polityczne zawirowania, nawet religijne zawirowania, ale pojedynczy człowiek też ma swoją opowieść. Moja zaczęła się w Kętrzynie właśnie i do końca życia będę miał w dokumentach napisane „Kętrzyn" w rubryce „miejsce urodzenia”. Wiele się wydarzyło, łącznie z wojną, wymuszonymi przesiedleniami, komunizmem w Polsce, co sprawiło, że Kętrzyn stał się domem dla mych dziadków, rodziców i w końcu moim. Teraz też jest domem mojej żony i dzieci. I dobrze nam tu szczerze mówiąc. Wcześniej posmakowałem życia w Trójmieście, Warszawie, Cardiff, w zatłoczonej Małopolsce - tam też się człowiek jest w stanie dostosować - ale nigdzie nie jest tak, jak to obrazowo ujął mój przyjaciel, że "płoty kiełbasami grodzą”. Wielu ludzi jednak myśli, że w większych miastach, to jednak to życie łatwiejsze jest. Dzisiaj mnóstwo kętrzyniaków mieszka w Trójmieście, Warszawie, za granicą. Być może też wielu planuje wyjechać, to wolny kraj i mogą, dla mnie jednak jest tu wszystko, co potrzeba, by spokojnie żyć. Może już nabrałem przekonania, że nie tak bardzo od miejsca czy pieniędzy, ale od jakości relacji z ludźmi zależy osobiste poczucie szczęścia i satysfakcji w życiu.
Co mi pozostaje oprócz złożenia życzeń szanownemu jubilatowi. Oby nadchodzące lata były okresem rozwoju i gospodarczego, kulturalnego i sportowego. Oby rządzący mieli dostatecznie dużo dobrej woli i odwagi by działać ku wspólnemu dobru. Oby mieszkańcy mieli chęci by się modlić i starać „o pomyślność dla tego miasta” (Jer 29:7), w którym przyszło im żyć.

Szymon Kołdys (pastor@baptysci.ketrzyn.pl)