Na Greya robiliśmy zapisy

Od zawsze żebrałam wieczorem o jeszcze kilka chwil, żeby poczytać. Nie bardzo obchodziło mnie to, że rano trzeba wstać do szkoły. Podróże z literackimi bohaterami były ciekawsze — wspomina pani Ewa.

„Ania z Zielonego Wzgórza”, „Jeżycjada”, proza Krystyny Siesickiej — wsiąkała w te światy bez reszty. Fascynowały ją też horrory.
— Jako nastolatka uwielbiałam się bać. Z niektórych dokonanych wtedy wyborów, np. książek Guy N. Smitha, nie jestem dumna, ale dzięki temu, że ciągnęło mnie w świat grozy, natknęłam się na niekwestionowanego mistrza Kinga. Jego książki towarzyszą mi do dziś — opowiada.

Po maturze wybór był prosty. — Polonistyka. To bardzo otworzyło mnie na klasykę, choć mam do siebie żal, że wciąż czytam jej za mało — podkreśla.
Ewa Szóstak pracuje w jednej z olsztyńskich księgarni. Obracając się cały czas wśród nowości i ludzi, którzy wciąż o nie pytają, trudno jej wrócić do korzeni i tradycji. Ze współczesnych „znanych i lubianych” książek dobrze pamięta „50 twarzy Greya”. — To był istny szał. Robiliśmy na nią zapisy — wspomina.

W związku z tym, że każdy szanujący się księgarz musi wiedzieć, co rozpala umysły przychodzących do księgarni ludzi, postanowiła to przeczytać. Skończyło się jednym wielkim rozczarowaniem.
— A może ja po prostu nie jestem zbyt romantyczna i nie lubię romansów? — zastanawia się z uśmiechem.
Pani Ewa uwielbia za to absurd i czarny humor. Charles Bukowski, Kurt Vonnegut oraz Roland Topor to pisarze, których ceni najbardziej. — Uwielbiam ich prześmiewcze podejście do świata. Zwłaszcza ten ostatni to groteska w czystej postaci — rekomenduje.

Teraz jest po lekturze gigantycznego „Wzgórza psów” Jakuba Żulczyka. — Ta książka ma ponad 800 stron i ani na chwilę nie wydała mi się na siłę pompowana i przedłużana. Akcja jest wartka, zaskakująca. Dużą rolę pełni język — Żulczyk nagina go na swoje potrzeby jak sprężynę — recenzuje.
To już kolejna pozycja młodego pochodzącego z Mazur autora, którą w swojej biblioteczce ma pani Ewa. — Przeczytałam „Instytut” i zachwycił mnie. Przeczytałam „Radio Armageddon” i się zawiodłam. Dlatego sięgając po najnowszą powieść Żulczyka, nie widziałam, czego się spodziewać. Ale „Wzgórze psów” okazało się strzałem w dziesiątkę — opowiada.

Ewa Szóstak jest mamą 4-letniej Rity. Sporo razem czytają. — Ostatnio zostałam zaproszona do jej przedszkola, żeby poczytać dzieciom. Wybrałam „Niesamowite przygody dziesięciu skarpet” Justyny Bednarek, teraz naszą ukochaną książkę. Zainteresowanie maluchów było, że tak powiem, średnie. W zasadzie nie wiem, czego się spodziewałam? Że wszystkie zamrą w bezruchu? Chyba za wiele wymagałam od trzylatków? — mówi ze śmiechem. — Ale duch książki w narodzie nie ginie. Do naszej księgarni przychodzi mnóstwo dzieci, które w napięciu czekają na kolejne tomy ulubionych powieści. Aż miło popatrzeć.