W Iławie powstaje grupa wsparcia dla Dorosłych Dzieci Alkoholików i rodzin dysfunkcyjnych

We wspólnocie możesz:
• spotkać ludzi, z którymi łączy Cię ten sam problem;
• zastąpić rozpacz nadzieją;
• odbudować pewność siebie;
• pozbyć się obawy przed autorytetami;
• nauczyć się bawić i czerpać radość z życia;
• uzyskać poczucie spokoju, stabilizacji i bezpieczeństwa.

Psycholog Danuta Górny o Dorosłych Dzieciach Alkoholików:
Jednym z częstych źródeł cierpienia człowieka są jego doświadczenia z okresu dzieciństwa. Uwewnętrznione w dzieciństwie wyobrażenia o świecie i sobie samym mają czarodziejską moc sprawczą – świat staje się taki, jak myślimy, że jest. Dobre dzieciństwo daje wolność budowania różnorodnych, pozytywnych związków, stwarza możliwość rozwoju osobistego i zawodowego, chroni przez zagubieniem i zaburzeniami. Złe dzieciństwo trzyma w kleszczach wyuczonych, automatycznych zachowań, które są powtarzane znowu i znowu. Przeszłość trzyma nas na uwięzi. Tak zwana rodzina pierwotna pozostaje podstawowym układem odniesienia także w naszym dorosłym życiu. Jeśli była ona dysfunkcjonalna często dysfunkcjonalne pozostaje nasze dalsze życie.
Jedną z groźnych dla dobrego rozwoju dziecka dysfunkcji jest alkoholizm jednego lub też obojga rodziców. Jeżeli ktoś wychował się w rodzinie z problemem alkoholowym to dorastał w chaosie. Charaktery alkoholików mogą być bardzo różne ale to, co się dzieje w ich domach nie bardzo różni się od siebie. Dziecko żyjące w otoczeniu dotkniętym alkoholizmem wcześnie musi przestać być dzieckiem. Musi wytworzyć takie mechanizmy obronne i takie postawy, które umożliwią mu przetrwanie. Najważniejsze z nich to stłumienie bądź wyparcie uczuć i pragnień. Nie może czuć tego, co przeżywa gdyż grozi to dezintegracją psychiki – przerażające obrazy, strach, wstyd, poczucie winy, gniew, rozpacz, opuszczenie i samotność – są zbyt trudne do uniesienia.
Dziecko uczy się także nie mówić o sobie, o swoich potrzebach i o tym, co się dzieje w domu. Dorasta bez wiary w siebie, z niską samooceną a świat spostrzega często jako niebezpieczną dżunglę. Przeżycia dzieci alkoholików wpływają na ich dorosłe życie. Większość Dorosłych Dzieci Alkoholików doświadcza problemów natury emocjonalnej; są one na tyle podobne, że opisano je jako syndrom DDA (Dorosłego Dziecka Alkoholika). Jedni leczą się z powodu nawracającej depresji inni z powodu nerwicy. Wielu nie szuka pomocy przypisując sobie winę i nieumiejętność poradzenia sobie z problemem.

Istnieją pewne ogólne prawidłowości, które pojawiają się w świecie przeżyć DDA. Warto się im przyjrzeć, jeśli rozpoznasz je u siebie może uznasz, że potrzebujesz pomocy?
Dorosłe Dzieci Alkoholików przeżywają:
•• lęk przed utratą kontroli – gdy utrzymanie kontroli staje się niemożliwe odczuwają silny niepokój,
•• lęk przed uczuciami – jako efekt panującego systemu zaprzeczeń w domu rodzinnym,
•• lęk przed konfliktami – obawiają się ludzi posiadających władzę, rozgniewanych oraz krytyki – szukają aprobaty za wszelką cenę, zatracając czasem swoją tożsamość,
•• nadmierne poczucie odpowiedzialności – są przesadnie wrażliwe na potrzeby innych ludzi, odczuwają przymus bycia doskonałym i ciągłego uszczęśliwiania innych,
•• poczucie winy – ile razy zaczynają dbać o własne uczucia zamiast uszczęśliwiania innych tyle razy czują się winni. Aby uniknąć poczucia winy poświęcają własne potrzeby na rzecz szczęścia innych ludzi,
•• niezdolność do spontanicznej zabawy i odprężania się,
•• ostrą i bezlitosną samokrytykę – mają poczucie niskiej wartości bez względu na to, jakie mają kompetencje,
•• życie w świecie zaprzeczeń – gdy czują się zagrożeni wzrasta ich tendencja do zaprzeczania,
•• trudności z utrzymywaniem bliskich kontaktów – nie czują się bezpiecznie w intymnych relacjach,
•• pozostają w roli ofiary,
•• zachowania kompulsywne (przymusowe) – mogą nałogowo pracować, jeść, pić itp.,
•• tendencję do mylenia litości z miłością,
•• lęk przed porzuceniem,
•• cierpienie spowodowane zalegającym, „nieprzetrawionym” poczuciem krzywdy i żalu.
Opisane cechy utrudniają radosne, pełne komfortu życie. Przyczyniają się do poczucia braku szczęścia i zadowolenia w życiu. Niejednokrotnie sprowadzają zaburzenia i dysfunkcje w zachowaniu. Częstokroć ludzie cierpiący w swoim dorosłym życiu nie kojarzą tego faktu z doświadczeniami z dzieciństwa; nie rozumieją przyczyn swoich trudności i zaburzeń. Przyzwyczaili się żyć ze śladami tamtych doświadczeń. Ale opanowana przez nich sztuka przetrwania jest kosztowna, utrudnia życie. Warto wiedzieć, że nie musi tak być, aby przeszłość ciążyła na dalszym życiu.