Rezerwat Borki rośnie! Prawie 750 ha więcej dla przyrody

Rzeczniczka RDOŚ w Olsztynie Justyna Januszewicz poinformowała, że aktualna powierzchnia tego puszczańskiego rezerwatu wynosi 1 189 ha. Na obszarach graniczących z rezerwatem została wyznaczona otulina o pow. 256 ha.

W ocenie RDOŚ, dzięki powiększeniu rezerwatu naturalne zbiorowiska leśne charakterystyczne dla Puszczy Boreckiej są lepiej chronione. Zarządzenie w sprawie nowych granic rezerwatu obowiązuje od 18 lipca.

Rezerwat przyrody Borki jest położony w mazurskich gminach Kruklanki i Kowale Oleckie, na gruntach zarządzanych przez nadleśnictwa Borki i Czerwony Dwór.

Został powołany w 1958 r. w celu zachowania ze względów naukowych i dydaktycznych fragmentu lasu mieszanego pochodzenia naturalnego zawierającego zespoły charakterystyczne dla Puszczy Boreckiej. Miał wówczas 232 ha. W 2015 r. został powiększony do 440 ha.

W kolejnych latach kontynuowane były prace inwentaryzacyjne, głównie botaniczne i ornitologiczne, na terenach sąsiadujących z rezerwatem. Propozycję kolejnego powiększenia rezerwatu zgłosiła w 2023 r. Fundacja Psubraty.

W styczniu 2024 r. minister klimatu i środowiska wprowadziła moratorium, ograniczające prace gospodarcze w najcenniejszych obszarach leśnych kraju. Decyzja o wstrzymaniu wycinki drzew objęła także Puszczę Borecką, tj. tereny obecnie włączone w granice rezerwatu przyrody.

W Puszczy Boreckiej występują fragmenty lasu, które cechuje wyjątkowe nagromadzenie stanowisk rzadkich i chronionych gatunków, tzw. wskaźników lasów puszczańskich, do których zalicza się mchy, wątrobowce i porosty.

Walorem tego rezerwatu jest obecność starych drzew (w wieku do 188 lat), duża zasobność w tzw. martwe drewno oraz rozbudowana struktura wiekowa, pozwalająca na szybkie zastępowanie zamierających drzew oraz złomów i wywrotów przez młode pokolenie.

Według przyrodników, prowadzone przed powiększeniem rezerwatu działania z zakresu gospodarki leśnej zakłócały i ograniczały w wielu miejscach spontaniczny przebieg tych procesów. W ich ocenie, tylko duża powierzchnia jest w stanie zapewnić w pełnym zakresie funkcjonalną i terytorialną spójność najcenniejszych siedlisk przyrodniczych i siedlisk gatunków tworzących reliktową biocenozę puszczańską.

Puszcza Borecka jest pozostałością po rozległej Puszczy Galindzkiej, która we wczesnym średniowieczu pokrywała południowo-wschodnie obszary Pojezierza Mazurskiego. Jest to las podmokły, bagnisty, wiele w nim jarów, zagłębień i morenowych pagórków. Występują tam liczne strumyki i niewielkie oczka wodne.

(PAP) / red.

Zostań naszym Patronem! Twoje wsparcie ma znaczenie!