Im większy brzuch, tym większe ryzyko chorób skórnych?

Łuszczyca jest niezakaźną przewlekłą chorobą autoimmunologiczną o podłożu zapalnym. Objawia się przede wszystkim zmianami na skórze (i/lib na paznokciach) – plamki, grudki, zmiany krostkowe pokryte srebrną łuską. Jednak stan zapalny towarzyszący łuszczycy przyczynia się do współwystępowania z nią innych schorzeń, w tym sercowo-naczyniowych metabolicznych. Dlatego uważa się, że łuszczyca ma charakter ogólnoustrojowy.

Część osób z łuszczycą ma problemy z nadwagą lub otyłością i z nadmiarem tkanki tłuszczowej. Wcześniejsze badania wskazywały też, że zbyt duże ilości tkanki tłuszczowej w organizmie mogą przyczyniać się do rozwoju łuszczycy. Jednak nie było wiadomo, czy miejsce, w którym tkanka tłuszczowa jest zmagazynowana ma znaczenie.

Naukowcy brytyjscy z King’s College London wykazali teraz, że najsilniejszy związek z łuszczycą ma tzw. otyłość brzuszna (centralna, wisceralna), która jest wskaźnikiem otłuszczenia narządów wewnętrznych.

Analizą objęto dane dotyczące ponad 330 tys. osób o oryginalnym brytyjskim pochodzeniu, zebrane w brytyjskim biobanku (UK Biobank). W grupie tej ponad 9 tys. osób cierpiało na łuszczycę. Do zbadania rozmieszczenia i jakości tkanki tłuszczowej w organizmie badanych osób zastosowano tradycyjne metody, jak i nowoczesne techniki obrazowania.

Wykazano istnienie silnego związku między otyłością brzuszną a łuszczycą, niezależnie od genetycznych czynników ryzyka tej choroby.

„Nasze badanie wskazuje, że gdy chodzi o ryzyko łuszczycy, lokalizacja tkanki tłuszczowej w organizmie ma znaczenie. Otyłość centralna zdaje się odgrywać główną rolę” - skomentował główny autor pracy Ravi Ramessur z King’s College w Londynie.

Zaznaczył, że jego zespół był zaskoczony, jak silna była zależność między otyłością typu brzusznego a łuszczycą. Dotyczyło to szczególnie kobiet.

„Zaobserwowane powiązanie między tłuszczem centralnym a łuszczycą sugerują, że mogą istnieć ukryte mechanizmy biologiczne przyczyniające się do choroby, które nie są jeszcze w pełni poznane i które wymagają dalszych badań” – powiedział naukowiec.

W jego ocenie wyniki najnowszego badania mogą pomóc w identyfikacji osób szczególnie narażonych na łuszczycę lub zagrożonych jej cięższym przebiegiem. Badacze liczą, że przyczyni się to również do opracowania strategii profilaktycznych, a także do poprawienia opieki nad chorymi na łuszczycę.

Współautorka pracy Catherine H. Smith z King’s College w Londynie dodała, że wyniki badania potwierdzają, jak ważną rolę w kontroli łuszczycy odgrywa zdrowy styl życia, utrzymywanie prawidłowej masy ciała i prawidłowego obwodu w talii.

Zgodnie z wytycznymi Międzynarodowej Federacji Cukrzycy kryterium rozpoznania otyłości brzusznej jest obwód talii równy lub większy niż 80 cm u kobiet oraz równy 94 cm i więcej u mężczyzn. Aby ocenić, czy mamy otyłość typu brzusznego (typu jabłko), warto też wyliczyć sobie wskaźnik talia-biodra WHR (z j. ang. Waist-Hip Ratio). Jest to stosunek obwodu talii do obwodu bioder w cm. O otyłości brzusznej świadczy wskaźnik WHR powyżej 0,85 dla kobiet i powyżej 0,9 dla panów.

Dotychczasowe badania wskazują, że tkanka tłuszczowa odkładająca się na brzuchu i wokół narządów wewnętrznych w jamie brzusznej różni się pod względem aktywności hormonalnego od tkanki zgromadzonej w innych częściach ciała - między innymi produkuje więcej związków o działaniu prozapalnym. Dlatego jest uważana za szczególnie silny czynnik ryzyka chorób metabolicznych i sercowo-naczyniowych.

Zdaniem naukowców konieczne są dalsze badania dotyczące zależności między otyłością brzuszną a łuszczycą w bardziej zróżnicowanej etnicznie grupie osób.

red./PAP