Czy prezes zakładu mleczarskiego w Lidzbarku Warmińskim zanieczyszczał Łynę? Sąd wydał wyrok

Prokurator Prokuratury Rejonowej w Lidzbarku Warmińskim 11 grudnia 2018 r. skierował do Sądu Rejonowego w Lidzbarku Warmińskim akt oskarżenia przeciwko Przemysławowi M.

Przemysław M. został oskarżony o to, że w okresie od 1 marca 2017 r. do dnia 18 marca 2018 r. jako prezes zarządu zakładu mleczarskiego w Lidzbarku Warmińskim nie utrzymywał w należytym stanie technicznym urządzeń zabezpieczających wodę przed zanieczyszczeniem wytwarzanym przez tenże zakład produkcyjny.

W wyniku tego miało dojść do wylewania się ścieków z urządzeń oczyszczalni wprost do gruntu oraz wielokrotnego zrzutu kolektorem ściekowym dużych ilości substancji niedostatecznie oczyszczonych o stężeniu przekraczającym dopuszczalne wartości określone pozwoleniem zintegrowanym. W ocenie prokuratora Przemysław M. takim działaniem doprowadził do zanieczyszczenia Łyny i istotnego obniżenia jakości wody w tej rzece (tj. czyn z 182 §1 i 3 kk w zw. z art. 185 §1kk w zw. z art. 186 §1kk w zw. z art. 11 §2 kk w zw. z art. 12 kk).

Proces w tej sprawie rozpoczął się 7 maja 2019 r. przed Sądem Rejonowym w Lidzbarku Warmińskim. Przemysław M. nie przyznał się wówczas do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył obszerne wyjaśnienia. Z uwagi na to, że w kolejnych latach skład orzeczniczy w tej sprawie dwukrotnie uległ zmianie, sprawa w 2021 r. była prowadzona od nowa.

W toku tego procesu odbyło się łącznie 11 terminów rozprawy, w trakcie których przesłuchanych zostało blisko 40 świadków. Ponadto, Sąd musiał kilkakrotnie odraczać rozprawę ze względu na długotrwałe oczekiwanie na sporządzenie pisemnych opinii przez biegłych z zakresu ochrony środowiska oraz mykologii.

Wyrok w tej sprawie zapadł 27 marca 2025 r. Sąd Rejonowy w Lidzbarku Warmińskim uniewinnił Przemysława M. od popełnienia zarzucanego mu czynu, a kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa.

Sąd w pisemnym uzasadnieniu wyroku wskazał między innymi, że na terenie zakładu mleczarskiego w Lidzbarku Warmińskim znajdowały się instalacje do obróbki i przetwórstwa mleka oraz do przeróbki serwatki. Była tam również instalacja oczyszczalni ścieków przystosowana do oczyszczania ścieków poprodukcyjnych, ścieków bytowych i wód pochłodniczych.

Sąd ustalił, że oskarżony Przemysław M. swoje obowiązki prezesa w zakładzie mleczarskim w Lidzbarku Warmińskim pełnił do 1 czerwca 2017 r., a formalnie do 21 czerwca 2017 r., kiedy to został powołany na prezesa całej spółki mleczarskiej, w skład której wchodził zakład produkcyjny w Lidzbarku Warmińskim jako oddział spółki.

Zarzut postawiony oskarżonemu obejmuje natomiast okres od 1 marca 2017 r. do 18 marca 2018 r. Wynika z tego, że w znacznym okresie objętym zarzutem oskarżony w ogóle nie wykonywał czynności prezesa w zakładzie mleczarskim w Lidzbarku Warmińskim. W zakresie swoich obowiązków nie miał nadzoru nad oczyszczalnią ścieków w Zakładzie Mleczarskim w Lidzbarku Warmińskim.

Ponadto, ze struktury organizacyjnej spółki i zeznań wielu świadków wynika, że za nadzór nad pracą oczyszczalni, utrzymywanie oczyszczalni ścieków w należytym stanie technicznym oraz kontrole ścieków odpowiedzialne były inne zatrudnione w spółce osoby, w tym osoby zatrudnione na stanowisku głównego mechanika czy specjalisty do spraw ochrony środowiska.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego konsekwentnie nie przyznającego się do popełnienia zarzucanego mu czynu w zakresie także tego, że zachowanie jego miałoby doprowadzić do zanieczyszczenia wody znajdującej się w rzece Łyna tj. istotnego obniżenia jakości wody.

Sąd zwrócił uwagę, że Przemysławowi M. zarzucono, że nie utrzymywał w należytym stanie technicznym urządzeń zabezpieczających wodę przed zanieczyszczeniem wytwarzanym przez zakład produkcyjny. Zdaniem Sądu, nie znajduje to odzwierciedlenia w zebranym w sprawie materiale dowodowym. Budynki i obiekty budowalne wchodzące w skład oczyszczalni ścieków nie znajdowały się bowiem w ciągłym stanie awaryjnym i nie były niewłaściwie eksploatowane.

W ocenie Sądu, zarzut aktu oskarżenia w głównej mierze został oparty na treści pisemnej opinii biegłego sądowego z zakresu ochrony środowiska, której to Sąd pierwszej instancji nie podzielił w żadnym stopniu. W ocenie Sądu, wnioski zawarte w opinii tego biegłego pozostają w sprzeczności z zebranym w sprawie materiałem dowodowym, w tym w szczególności z dopuszczoną przez Sąd nową pisemną i uzupełniającą ustną opinią biegłej z zakresu ochrony środowiska i zasobów naturalnych, jak również z zeznaniami osób, które sporządziły prywatną pisemną opinię dotyczącą oceny wpływu odprowadzanych ścieków na stan jakości wody.

Sąd zwrócił uwagę, że wnioski zawarte w opinii tego biegłego zostały oparte jedynie na próbkach chwilowych pobranych z rzeki przez funkcjonariuszy Państwowej Straży Pożarnej w Lidzbarku Warmińskim i przedstawicieli Wojewódzkiego Inspektoratu Ochrony Środowiska w Olsztynie (i to tylko tych próbkach chwilowych, w których wystąpiły przekroczenia norm), a nie próbkach średniodobowych. Tymczasem wyniki pomiarów próbek chwilowych nie mogą stanowić podstawy dokonania ustalenia, czy doszło do przekroczenia wartości wskaźników zanieczyszczeń określonych w decyzji Starosty Lidzbarskiego udzielającej pozwolenia zintegrowanego.

Sąd wskazał, że do przekroczenia wartości określonych w decyzji Starosty Lidzbarskiego ocenionych na podstawie próbek ścieków przedłożonych przez zakład mleczarski w Lidzbarku Warmińskim (w okresie od 1 marca 2017 roku nawet do 21 czerwca 2017 roku) doszło w dniu 24 kwietnia i 21 czerwca 2017 roku. Z opinii biegłej i zeznań świadków wynika jednak, że z uwagi na brak badań biochemicznych oraz inwentaryzacji składu gatunkowego organizmów żywych niemożliwe jest ustalenie, jaki wpływ na środowisko miało funkcjonowanie oczyszczalni ścieków w tamtym okresie.

Wyrok w tej sprawie nie jest prawomocny.

Zostań naszym Patronem! Twoje wsparcie ma znaczenie!