Przed nami obchody 40-lecia parafii w Okartowie

Po mszy w inscenizacji pt."Fatimskie przesłanie" wystąpią uczniowie Szkoły Podstawowej w Okartowie. Na zakończenie zaplanowana jest agapa – poczęstunek dla uczestników uroczystości.

Od początku lat osiemdziesiątych katolicy dążyli do przejęcia dotychczasowego budynku kościoła protestanckiego w Okartowie, który świecił pustkami z racji opuszczania tych terenów przez ewangelików wyjeżdżających do Niemiec. Ostatecznie kościół został odkupiony od wspólnoty ewangelickiej. Parafię erygował biskup warmiński Jan Obłąk dekretem z dnia 5 listopada 1984 roku, który wszedł w życie 16 listopada 1984 roku. Wcześniej przez 5 lat świątynia nie była przez nikogo administrowana i popadała w ruinę.

W ubiegłym roku wykonano gruntowny remont elewacji, w tym roku oczyszczono i zakonserwowana drewnianą wieżę, wyremontowano dach, odtworzono okna I odnowiono drzwi.

Pierwszy budynek kościoła w Okartowie zbudowano w 1500 r., choć już wcześniej miejscowość była siedzibą parafii. Świątynia pod wezwaniem św. Bartłomieja wzniesiona została przez Krzyżaków i stała na gruncie byłego zamku. W 1503 r. parafia podlegała jurysdykcji księcia – biskupa warmińskiego Łukasza Watzenrode (wuja Mikołaja Kopernika). Po sekularyzacji Prus (1525 r.), w 1530 roku kościół stał się świątynią luterańską. W 1799 r. na starych fundamentach został pobudowany nowy kościół z kamienia polnego, a obecny jego wygląd pochodzi z 1923 r.

Przed 1945 rokiem w rejonie Okartowa mieszkało tylko kilku katolików, którzy korzystali z kościoła katolickiego ufundowanego w Orzyszu. Jednak ich liczba gwałtownie wzrosła po II wojnie światowej, kiedy na skutek zmian politycznych osiedlili się tu obywatele polscy. Jako wierni w większości wyznania katolickiego dążyli do przejęcia dotychczasowego budynku kościoła protestanckiego, który świecił pustkami z racji opuszczania tych terenów przez ewangelików wyjeżdżających do Niemiec.

Obecnie kościół należy do parafii katolickiej pod wezwaniem Niepokalanego Serca Najświętszej Mari Panny. Parafię erygował biskup warmiński Jan Obłąk dekretem z dnia 5 listopada 1984 roku, który wszedł w życie 16 listopada 1984 roku. Wcześniej przez 5 lat świątynia nie była przez nikogo administrowana i popadała w ruinę.

Sama świątynia jest budynkiem murowanym z cegły na rzucie prostokąta, bez wydzielonego architektonicznie prezbiterium – jest ono zaznaczone wewnątrz malunkami. Dolna część wieży jest usytuowana w obrębie murów, górna nadbudowana i oszalowana deskami oraz zwieńczona małą wieżyczką, nad którą znajduje się krzyż z motywem gwiazdy betlejemskiej.

Dwuspadowy dach jest pokryty dachówką, natomiast wieża wraz ze zwieńczeniami, pokryta jest gontem. Portal zachodni i okna zwieńczone są półkoliście. Kościół otocza mur z kamieni polnych. Wnętrze świątyni przykryte jest barokowym stropem, a z trzech stron znajduje się szeroka empora wsparta na 12 słupach.

Na ścianie umieszczono dwie tablice poświęcone mieszkańcom parafii poległym w I wojnie światowej. Napis na tablicy głosi „Pamięci członków tej gminy poległych w wojnie światowej 1914–1918”. Całe wnętrze kościoła zdobione jest fantazyjną polichromią roślinno-geometryczną, posiadającą bogatą symbolikę, utrzymaną w charakterystycznych dla Mazur barwach: błękitnej, białej i czerwonej.

Malowidła we wnętrzu kościoła są jedynymi tego typu na całych Mazurach. Nad ołtarzem niegdyś ambonowym znajduje się symbol Chrystusa otoczony 12 znakami Zodiaku. W murze otaczającym plac kościelny na kamieniu jest wykuty napis w języku niemieckim: „Z okazji odbudowy po zniszczeniach wojennych mur ten wznosili wspólnymi siłami mieszkańcy Okartowa w 1920 roku”.