Czarne, ogromne worki w lesie. Co ukrywają leśnicy z Nadleśnictwa Nowe Ramuki?

Chociaż takie znalezisko może przyprawić o dreszcze, to nic innego jak drewno świerkowe ukryte po prostu pod czarnymi foliami.

Drewno, które w tym roku intensywniej niż w ostatnich latach jest zasiedlane przez kornika drukarza (Ips typographus). Folia uniemożliwia przemieszczanie się kornika drukarza z drewna będącego w stosie na drzewa żyjące, w ten sposób ogranicza rozprzestrzenianie się populacji kornika. Ten mierzący zaledwie 4-5 mm chrząszcz jest ogromnym szkodnikiem drewna żywego, który potrafi spustoszyć drzewostany iglaste.

Z badań nad biologią i ekologią tego szkodnika wynika, że średnie zagęszczenie żerowisk może wynosić około 0,86 sztuk na decymetr powierzchni. W jednym chodniku może być 30-80 sztuk złożonych jaj, a w optymalnych warunkach nawet 100.

Żerowisko kornika drukarza jako gatunku poligamicznego, najczęściej składa się z trzech chodników, co daje od 90 do 210 (średnio 150) jaj w jednym żerowisku. Z tego wynika, że wylatujące z jednego drzewa młode pokolenie kornika drukarza (50–70 tys. osobników dorosłych) może zasiedlić od 50 do 70 kolejnych drzew.

Należy pamiętać, że kornik drukarz wyprowadza kilka pokoleń w roku, więc prawdopodobnym jest, że owady wylęgłe na jednym drzewie w ciągu jednego roku przyczynią się do zniszczenia kilkuset, kilku tysięcy, a nawet i kilkudziesięciu tysięcy kolejnych drzew.

Choć sam kornik jest nieduży, to ze względu na liczbę jego licznych kuzynów, braci i sióstr, ma ogromne znaczenie gospodarcze, dlatego szczególnie nam zależy aby ograniczyć jego występowanie.

A kolorowe napisy na plandekach? To nic innego jak dane pomagające nam zidentyfikować stos: jego nr (zgodnie z numerem na czerwonej tabliczce nabitej na drewno) oraz wymiary.

źródło: Nadleśnictwo Nowe Ramuki