Nie tęczowa, nie unijna... biało-czerwona!

Zabierana i niszczona przez najeźdźców, zawsze powracała, stanowiąc symbol polskiej niezłomnej duchowej wolności. W okresie komunistycznej dyktatury jej wywieszenie groziło represjami. Ale nawet w najciemniejszych czasach, pozostawała w sercach Polaków, gotowa do blasku w chwilach wolności i triumfu.

Dzisiaj towarzyszy nam w najważniejszych momentach - zarówno oficjalnych, jak i sportowych. Obserwujemy ją na stadionach, gdzie Robert Lewandowski wznosi ją z dumą po strzeleniu gola, a Iga Świątek po zdobyciu kolejnego pucharu. To nie tylko symbol naszej narodowej tożsamości, lecz także wyraz jedności i wspólnoty, który łączy nas wszystkich.

Przez lata polska flaga była naszym przewodnikiem nawet w najtrudniejszych chwilach. Stanowiła źródło nadziei i determinacji podczas walk o niepodległość, a także wyraz dumy i miłości do ojczyzny w czasach pokoju. Dziś jednak czasem tracimy ją z oczu, zaniedbując szacunek i zapominając o jej znaczeniu i wartości.

Warto przyjrzeć się, jak amerykańscy żołnierze traktują swoją flagę - z pieczołowitością, szacunkiem i dbałością o jej nieskazitelność. Powinniśmy dążyć do tego samego podejścia wobec naszej flagi narodowej. Niech nigdy nie zostanie zhańbiona, splamiona, niechlujnie zwijana ani zdeptana. Flaga nigdy nie powinna dotykać ziemi, powinna być czysta i wyprasowana, a jej kolory nie powinny być wyblakłe. Powinna być także odpowiednio wywieszona, bez owijania się na drzewcu. Flaga narodowa zasługuje na szacunek i dbałość, niezależnie od okoliczności.

2 maja, Dzień Polskiej Flagi, przypomina nam o znaczeniu tego narodowego symbolu. To nie tylko święto, lecz także okazja do wyrażenia szacunku i pamięci o naszych barwach narodowych. Jest to czas, aby podkreślić ich wartość i propagować wiedzę na temat polskiej tożsamości i symboliki narodowej.

Mimo że Dzień Flagi nie jest dniem wolnym od pracy, powinien być jednym z ważnych punktów w kalendarzu narodowym. Propozycja uczynienia tego dnia dniem wolnym od pracy nie została przyjęta, ale jego obchody powinny być równie uroczyście traktowane.

Warto również przypomnieć, że Polska jest jednym z niewielu państw, które mają dwie oficjalne flagi: klasyczną biało-czerwoną i tę z dodatkowym godłem na białym polu. Ta druga flaga jest używana przez polskie placówki za granicą oraz w niektórych innych kontekstach.

Skąd się wzięły te barwy? Biel i czerwień są od 1831 roku naszymi barwami narodowymi, lecz mają dużo starsze korzenie sięgające średniowiecza. Już w XIII wieku biały orzeł umieszczony został przez książąt piastowskich w czerwonym polu tarczy herbowej. Od tamtej pory zmieniającemu się stale wizerunkowi orła zawsze towarzyszyły biel i czerwień. Z czasem kolory te uzyskały samodzielne znaczenie w symbolice narodowej, pojawiając się na tarczach rycerskich, chorągwiach husarskich i sztandarach wojskowych. Biały symbolizuje czystość, czerwień - przelaną krew w obronie ojczyzny. To połączenie kolorów ma głębokie znaczenie historyczne i patriotyczne, które powinniśmy pielęgnować i przekazywać kolejnym pokoleniom.

Szacunek dla flagi to szacunek dla naszej historii, kultury i dziedzictwa. Dlatego nie piszmy po niej, nie malujmy nazw miejscowości podczas wydarzeń sportowych. Pamiętajmy też, że Polska flaga jest biało-czerwona, nie tęczowa i nie unijna niebieska ze złotymi gwiazdkami. To nie tylko kawałek materiału, lecz inkarnacja naszej narodowej tożsamości i dumy. Szanujmy ją, pielęgnujmy i podnośmy z godnością, bo to nie tylko symbol - to część nas samych, część naszego serca i duszy, która nigdy nie powinna być zapomniana.

Barbara Mikulska-Rola