Można dużo pomóc i nieco zarobić. Jak wziąć udział w Pomocy Sąsiedzkiej na Warmii i Mazurach?

2024-01-27 18:00:00(ost. akt: 2024-01-26 16:06:34)

Autor zdjęcia: pixabay

Pomaganie to piękna rzecz. Szczególnie zimą, kiedy seniorzy bardziej potrzebują naszej pomocy, bo na przykład nie zawsze mogą wybrać się do sklepu po zakupy. Teraz pomagają im ludzie zaangażowani w projekt „Pomoc Sąsiedzka”, który uruchomiło Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej.
Dzięki niemu można i pomóc i nieco zarobić. W ramach „Pomocy Sąsiedzkiej” można odpłatnie wykonywać proste czynności i tym samym ułatwiać życie seniorom.
Głównym celem programu jest pomoc osobom starszym od 65. roku życia wzwyż w wykonywaniu codziennych zadań, pomocy w zaspokajaniu potrzeb życiowych, opieki higieniczno-pielęgnacyjnej i w miarę możliwości zapewnienia kontaktu z otoczeniem. Zapłacą za to gminy, ale tylko te, które zdecydują się na udział w programie.
To właśnie gmina, w której osoba będzie ubiegała się o wniosek, będzie głównym organizatorem usługi, który o wszystkim decyduje. Rada gminy określa w uchwale zasady, na których będzie się ona opierała, oraz kwestie finansowe. Gmina ustala m.in. warunki przyznawania i odpłatności za opiekę zwykłą i specjalistyczną, kto jako pierwszy otrzyma usługę czy sam jej zakres (tylko w przypadku jeśli czynności nie będą wymagały specjalnych kwalifikacji).

Do tej pory uchwały w sprawie sposobu realizacji „Pomocy Sąsiedzkiej” podjęło 9 gmin z terenu warmińsko-mazurskiego. To: Rozogi, Ruciane-Nida, Dźwierzuty, Orzysz, Ryn, Górowo Iławeckie, Wydminy, Godkowo i Dubeninki.

Kto będzie mógł skorzystać z wniosku? Główną ideą „Pomocy Sąsiedzkiej” jest pomoc osobom samotnym, czyli tym, które z powodu podeszłego wieku lub choroby wymagają opieki, a nie mogą jej otrzymać. Są to osoby, które mieszkają samotnie, nie znajdują się w związku małżeńskim oraz nie posiadają dzieci, wnuków, rodziców lub dziadków. Gmina ma jednak możliwość rozszerzenia kręgu zgłaszających wniosek. Zgodnie z prawem mogą to być osoby, których rodzina, niezamieszkujący wspólny małżonek, dzieci, rodzice, wnuki lub dziadkowie nie są w stanie zapewnić pomocy.

Chętni do pomocy natomiast muszą spełniać kilka warunków. Przede wszystkim dana osoba musi mieć skończone 18 lat. Nie może należeć do rodziny osoby samotnej ani nie jest zameldowania z nią w tym samym gospodarstwie domowym, lecz mieszkają w tej samej okolicy. Pomagający musi mieć również ukończony kurs pierwszej pomocy i uzyskać akceptację ze strony gminy i składającego wniosek o opiekę.

Janusz Siennicki