Gimnazjalistki z Rozóg polecają książkę Erica Emanuela Schmitt "Oskar i pani Róża"

„Oskar i pani Róża” to opowieść o śmierci. Tej najtrudniejszej, niewytłumaczalnej, czyli dotyczącej dziecka. Główny bohater opowieści – 10 letni Oskar umiera na białaczkę. Wszelkie próby uratowania dziecka nie powiodły się. Lekarz bezradnie rozkłada ręce. Rodzice chłopca nie potrafią nawiązać z Oskarem kontaktu, oswoić się z nieuniknionym. Wtedy na drodze dziecka staje tajemnicza ciocia Róża. Była zapaśniczka, która przekonuje chłopca, że być może warto nawiązać korespondencyjny kontakt z Bogiem. Opisywać w liście każdy dzień, a każdy dzień w oskarowym kalendarzu ma szczególną wartość, bowiem zawiera w sobie metaforyczne 10 lat z życia chłopca. Niezwykły pomysł niezastąpionej cioci Róży umożliwi dziecku, ale także jego rodzicom pogodzenie się z nieuniknionym i w konsekwencji oswojenie śmierci. Opowieść Schmitta to przykład dobrej i nietuzinkowej prozy. Narracji leciutko trącającej „zdrowym” sentymentalizmem stanowiącej świadectwo tekstu nie banalnego, który zmusza potencjalnego czytelnika do chwili każdemu tak potrzebnej refleksji.
- Książka jest wprost przepełniona pięknymi cytatami "Codziennie patrz na świat jakbyś oglądał go po raz pierwszy"- mówią gimnazjalistki. - Mimo, że jest krótka i szybko się ją czyta została w niej zawarta chyba cała prawda na temat życia i śmierci. No właśnie. Śmierć. Temat trudny, przez wielu pomijany, a tu zjawia się tytułowa Pani Róża i mówi o niej otwarcie, bez jakichkolwiek zahamowań. Powieść uczy akceptować cierpienie, ale też wspomina o tym jak ważne jest dane nam życie. Z każdego dnia trzeba korzystać i cieszyć się nim na nowo a wielu ludzi o tym zapomina.

Czytaj e-wydanie ">kliknij