Swoją miłość pielęgnują już pół wieku

„I przyrzekam, iż uczynię wszystko, aby nasze małżeństwo było zgodne, szczęśliwe i trwałe…” - tak ponad pół wieku temu składali sobie przysięgę. Trzeba przyznać, że są słowni, bo wytrwali i dotrzymali słów przysięgi. Za to należą się im ogromne gratulacje i szacunek. Bo trzeba naprawdę dużo miłości, zrozumienia, przyjaźni w związku aby przez tak wiele lat wytrwać. Swoim przykładem dają dowód na miłość i przyjaźń w związku. Zawarcie małżeństwa to jedno z najważniejszych wydarzeń w życiu człowieka. Złożona przysięga zobowiązuje do bycia ze sobą na dobre i złe, w zdrowiu i chorobie.

W Gminie Szczytno odbyła się uroczystość z okazji 50-lecia pożycia małżeńskiego. Wydarzenie to było wyrazem uznania dla par, które przez pół wieku dzieliły życie, budując trwałe i pełne miłości związki. Podczas uroczystości wójt Gminy Sławomir Wojciechowski, działając w imieniu Prezydenta RP, uhonorował dostojnych jubilatów medalami za Długoletnie Pożycie Małżeńskie. To prestiżowe odznaczenie jest symbolem uznania dla wytrwałości, wzajemnego szacunku i miłości, które towarzyszyły małżonkom przez pięć dekad wspólnego życia.
Po wręczeniu medali każda para otrzymała kwiaty oraz upominek przygotowany przez gminę. Radość i wzruszenie malowały się na twarzach odznaczonych, a uroczysty charakter wydarzenia podkreślały ciepłe słowa i serdeczne gratulacje.

Złote gody to piękny przykład miłości i wierności. W życiu bywało różnie, ale oni zawsze szli razem, nie poddając się trudnościom i razem dzieląc radości i smutki. Są szczęśliwi i wciąż aktywni, mimo że są już emerytami. Znają smak trudów życia, poznali czasy bojaźni o siebie, bliskich i rodzinę. Pomimo tych trudnych doświadczeń, dokonali rzeczy niezwykłych. Tworzyli na nowo i z sukcesem rodzinne kręgi, wychowali kolejne pokolenia, zapewnili swoim dzieciom i wnukom poczucie sensu i pewności, a życie dostarczyło i dostarcza im wielu radości.

W życiu bywało różnie, ale oni zawsze szli razem, nie poddając się trudnościom i razem dzieląc radości i smutki. Są szczęśliwi i wciąż aktywni, mimo że są już emerytami. Znają smak trudów życia, poznali czasy bojaźni o siebie, bliskich i rodzinę. Pomimo tych trudnych doświadczeń, dokonali rzeczy niezwykłych. Tworzyli na nowo i z sukcesem rodzinne kręgi, wychowali kolejne pokolenia, zapewnili swoim dzieciom i wnukom poczucie sensu i pewności, a życie dostarczyło i dostarcza im wielu radości.
— Każdego dnia dziękujemy, że mamy tak wspaniałe dziećmi — mówią małżonkowie. — Bycie rodzicem to najwspanialsza rola życiowa. Może nie zawsze w życiu wszystko wychodzi, może czasem popełnialiśmy jakieś błędy wychowawcze, ale zawsze chcieliśmy i chcemy dobrze dla swoich dzieci. Nie ma chyba większej miłości i wspanialszej relacji niż rodzica z dziećmi. Jesteśmy dumni, że wychowaliśmy ich na dobrych ludzi, którzy potrafią uszanować drugiego człowieka. Mamy też wspaniałe wnuki i prawnuki — cieszą się.

Wzruszeni małżonkowie chętnie dzielą się swoimi wspomnieniami i własną receptą na „dobre małżeństwo".
– Cierpliwość, tolerancja, zrozumienie, umiejętność wybaczania oraz to, żeby zawsze być dla siebie oparciem – czuć się odpowiedzialnym za siebie nawzajem – zgodnie odpowiadają Jubilaci.

Medale odebrały pary:
Antonowicz Zygmunt i Stanisława
Biedka Tadeusz i Danuta
Gołąb Janusz i Halina
Janowski Kazimierz i Jadwiga
Kaczmarczyk Tadeusz i Zofia
Kalinowski Józef i Stanisława
Kręciek Henryk i Wanda
Krom Kazimierz i Irena
Kruk Ferdynand i Jadwiga
Kuciej Jan i Irena
Lis Andrzej i Krystyna
Matwiejczuk Piotr i Teresa
Rząp Zygmunt i Bożena
Siemiątkowski Edward i Teresa
Szewko Wacław i Teresa
Świderski Jan i Halina
Zieliński Mieczysław i Jadwiga