Z wejsuńskiej izby

Samowar (ros. самовар) to urządzenie do przygotowywania herbaty, charakterystyczne szczególnie dla Rosji i Iranu. Klasyczna konstrukcja składa się ze zbiornika na wodę, przez który przechodzi pionowo rura na węgiel drzewny, z rusztem u dołu.

W dolnej części zbiornika samowara znajduje się kranik do spuszczania wody, a u góry miejsce na czajniczek na esencję. Znane w świecie wytwórnie samowarów znajdują się w Tule, Moskwie i Petersburgu.

Współczesne samowary zamiast podgrzewania wody węglem drzewnym wykorzystują do tego celu elektryczne grzałki. W Tule, przy tamtejszej fabryce samowarów, znajduje się muzeum tulskich samowarów.

Te niezwykłej urody urządzenie możemy także obejrzeć w Izbie Regionalnej w Wejsunach.

— Miedziany samowar. Jaki dostojny! — prezentuje eksponat Piotr Bogdaszewski, opiekun i kustosz wejsuńskiej izby. — Być może przybył na Mazury wraz ze staroobrzędowcami, a sam Onufry Jakowlew Smirnow, założyciel pobliskiego Onufryjewa warzył w nim wodę na herbatę? Dzięki swojej formie wzmacniającej rezonans samowar posiada niezwykłą umiejętność wydawania dźwięków. Dźwięki te dokładnie oddają poszczególne stadium gotowania, które osiąga woda. W pierwszym stadium samowar śpiewa, w drugim - szumi, a w trzecim - bulgoce — dodaje.
zyw