O przewadze wojsk lądowych nad bronią… jądrową

Broń nuklearna służy do odstraszania, a nie jej używania. Wiedzą to ci, którzy ją posiadają: USA, Rosja, Chiny, Indie, Pakistan, Izrael i inne kraje. Charakterystyczne, że dotychczasowe konflikty militarne z udziałem państw, które posiadają broń nuklearną, pokazały, że kraje te nie tylko nie podjęły decyzji o jej użyciu, ale również poważnie jej nie rozważały. Tak było na przykład w 1969 roku, gdy doszło do już niemal całkowicie zapomnianego konfliktu zbrojnego między Związkiem Sowieckim a Chińską Republiką Ludową (miało to miejsce w rejonie rzeki Ussuri i groziło przeistoczeniem się działań zbrojnych w wojnę pełnoskalową).
Cztery lata później Syria i Egipt wiedziały, rzecz jasna, że Izrael dysponuje bronią nuklearną, ale zupełnie to ich nie odstraszyło od podjęcia bardzo szeroko zakrojonej ofensywy z udziałem wojsk lądowych przeciwko Izraelczykom. Była to skądinąd odpowiedź na to, co zdarzyło się sześć lat wcześniej, gdy w 1967 roku Izrael w wyniku „wojny błyskawicznej” w tym regionie uzyskał kontrolę nad częścią terytoriów arabskich. Ta wojna Kairu i Damaszku przeciwko Tel-Awiwowi miała miejsce równo 50 lat temu. Ówczesny egipsko-syryjski atak na Wzgórza Golan otworzył nawet – choć na krótko – drogę armii obu tych arabskich krajów do centrum Państwa Izrael.
Jaki z tego płynie wniosek? Ano taki, że nawet państwa posiadające broń nuklearną muszą inwestować w wojska lądowe. To one bowiem, wraz z lotnictwem, wciąż decydują. Warto, aby Polska wyciągnęła z tego wnioski. Ostatnie lata świadczą o tym, że w dużej mierze to czyni.

Ryszard Czarnecki