historyk - rzeźbiarz i muzyk z zamiłowania

Długo zastanawiałam się nad tematem swojej pracy. Zaciekawiło mnie, kim jest osoba będąca patronem tego konkursu. Z tego powodu z okazji jego XX edycji postanowiłam przybliżyć wszystkim tę postać. Ludwik Ekiert już od pierwszych edycji był współtwórcą Konkursu Wiedzy o Regionie, a w uznaniu jego zasług od roku 2012 konkurs ten nosi jego imię.

Rola Ludwika Ekierta w konkursie
Celem przedsięwzięcia niezmiennie od 20 lat jest propagowanie walorów przyrodniczo - historycznych Warmii i Mazur oraz regionu nidzickiego, budzenie wrażliwości i szacunku do przyrody i historii oraz do ochrony ich wartości, propagowanie i rozwijanie wśród młodzieży umiejętności praktycznego rozpoznawania w terenie obiektów przyrodniczych i historycznych oraz stanu ich zachowania.
Pierwszy Powiatowy konkurs Wiedzy o Regionie „Czy znasz swój Region?” odbył się 9.04.2001 roku w Zespole Szkół Rolniczych i Ogólnokształcących w Jagarzewie.
Był on indywidualny, a organizatorem była Elżbieta Jabłonowska. Ludwik Ekiert już od pierwszej edycji był w komisji. Zawodnicy rozwiązywali test oraz odpowiadali na pytania zadawane przez jury przed publicznością.

29 listopada 2007r., w nidzickim zamku po raz pierwszy pod patronatem Starostwa Powiatowego w Nidzicy odbył się VII Konkurs Wiedzy o Regionie pt.: „Chrońmy Naszą Krainę”. Uczestniczyły w nim 3 zespoły - po jednym z Zespołu Szkół Ogólnokształcących oraz Zespołu Szkół Zawodowych i Ogólnokształcących z Nidzicy, a także Zespołu Szkół Rolniczych i Ogólnokształcących z Jagarzewa.

19 listopada 2010 roku w sali widokowej nidzickiego zamku odbył się finał X Powiatowego Konkursu Wiedzy o Regionie. Gości powitał Krzysztof Komorowski dyrektor Zespołu Szkół Rolniczych i Ogólnokształcących w Jagarzewie. Na dziesiątą edycję przybyli m.in. Wanda Soroka, Małgorzata Sawicka, władze powiatu z Ludwikiem Ekiertem na czele, dyrektorzy i młodzież szkół średnich oraz mieszkańcy Nidzicy. Od 27 listopada 2012 roku, kiedy to odbyła się XII edycja, chcąc upamiętnić śmierć Ludwika Ekierta, wspólnie zadecydowano, aby od tego momentu konkurs nosił Jego imię.

Zbieranie informacji
Chcąc lepiej poznać osobę, o której postanowiłam napisać swoją pracę, zdecydowałam się poszukać informacji u najbliższych dla niego osób. Zwróciłam się do córki pana Ekierta - Magdy, która opowiedziała mi, jakim był człowiekiem. Dzięki temu wywiadowi zdobyłam wiele cennych dla mnie informacji, którymi mogę się teraz podzielić. Dowiedziałam się przede wszystkim jaką naprawdę był osobą. Okazało się, że jej opowieści nie różniły się właściwie niczym od tych, które można wyczytać w gazetach. Ś.P. Ludwik Ekiert był przede wszystkim dobrym mężem i ojcem oraz wspaniałym przyjacielem. Uważam jednak, że o wiele ważniejszy jest fakt, że dla wszystkich, którzy mieli okazję się z nim zetknąć, był dobrym i ciepłym człowiekiem. Jego żona Regina jest emerytowaną nauczycielką. Ludwik Ekiert miał dwie córki: Ewę i Magdę. Na pewno w sercach wielu mieszkańców powiatu zapisał się w pamięci jako starosta i artysta.
Wraz z moją nauczycielką, Katarzyną Niedzielą, odwiedziłyśmy jeszcze bibliotekę na zamku. Na miejscu dostałam zbiór gazet. Znalazłam w nich m.in. artykuł na temat XII edycji konkursu „Wiedzy o Regionie”. To było to, na czym najbardziej mi zależało, ponieważ była to pierwsza edycja tego konkursu odbywająca się pod patronatem Ludwika Ekierta. Miejscem, w którym się odbył, była nidzicka sala widokowa na zamku. Organizatorem imprezy było Starostwo Powiatowe w Nidzicy oraz ZSRiO w Jagarzewie. Tematem tego konkursu były przydrożne kapliczki. Do konkursu przystąpiło 7 uczniów szkół ponadgimnazjalnych. Pierwsze miejsce zajęła Anna Mączka, uczennica ZSO, która zaprezentowała kapliczkę w Radominie. Drugie miejsce zajął Mariusz Imbiorowicz z ZSO, natomiast trzecie jury przyznało Dominice Rowińskiej z Zespołu Szkół Rolniczych i Ogólnokształcących.

Życiorys
Na początek chciałabym w skrócie zaprezentować kim był Ludwik Ekiert. Z wykształcenia to historyk - rzeźbiarz i muzyk z zamiłowania. Dziś miałby 72 lata, gdyż urodził się 11 maja 1949 roku w Nidzicy. Mąż i ojciec dwóch córek, a także dziadek. Był absolwentem „Jedynki” i Liceum Ogólnokształcącego. Maturę zdawał w 1967 roku. Był również absolwentem Wydziału Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego. Autor przewodnika po zamku nidzickim. Przez lata pozostawał związany z samorządem powiatu – najpierw jako radny I i IV kadencji, a od 27 listopada 2006 do 2012 roku pełnił funkcję starosty powiatu nidzickiego.

Został uhonorowany indywidualną nagrodą Ministra Kultury i Sztuki za 25-lecie działalności rzeźbiarskiej oraz za nauczanie tej sztuki. Po odbyciu zasadniczej służby wojskowej pracował w Wojskowej Komendzie Uzupełnień w Działdowie. Potem w nidzickim szpitalu na stanowisku inspektora obrony cywilnej, by następnie przejąć obowiązki dyrektora ZOZ ds. administracyjnych. Zawsze fascynowała go historia. Podjął naukę na Uniwersytecie Warszawskim na tym kierunku. Po zakończeniu pracy w szpitalu zajął się profesjonalnie rzeźbą. Pracownię miał przez długie lata na nidzickim zamku. Pociągał go ruch „Solidarność” i zmiany zachodzące w Polsce. Przez lata swojej młodości był członkiem PZPR, nigdy się tego nie wypierał, ale długo nie dawało mu to wewnętrznego spokoju. W połowie lat dziewięćdziesiątych nastąpił przełom polityczny. Włączył się bardzo aktywnie w nurt przemian gospodarczych i politycznych. Zaangażował się w organizowany przez byłego premiera RP Jana Olszewskiego Ruch Odbudowy Polski. Nidzica była prężnym ośrodkiem terenowym ROP, a Ludwik Ekiert był przewodniczącym Rady Programowej struktur wojewódzkich. Po marginalizacji ROP związał się z Prawem i Sprawiedliwością.

Nawiązał bardzo bliskie kontakty służbowe i osobiste z działaczami i posłami PiS. Częstymi gośćmi starostwa byli Jerzy Gosiewski, Jacek Kurski, Iwona Arent, Zbigniew Girzyński, Jerzy Szmit, Przemysław Aleksander Szczygło (zginął w katastrofie smoleńskiej 10 kwietnia 2010 roku). Ku czci Lecha Kaczyńskiego jego małżonki i ministra Aleksandra Szczygło, ofiar tragicznej katastrofy, z jego planu przed budynkiem starostwa odkryto tablicę pamiątkową.
Ekiert był inicjatorem wielu imprez i przedsięwzięć kulturalnych, m.in.: Przeglądu Pieśni i Piosenki Patriotycznej, Wystawy Hodowlanych Koni Zimnokrwistych, Rajdu Rowerowego Gościńcem Niborskim, Rajdu Rowerowego im. Zacheusza Nowiejskiego. Z jego koncepcji z okazji 10-lecia powiatu nidzickiego wybito okolicznościowe monety Sasiny i wydano monografię Nidzicy oraz okolic.

Starostą Powiatu Nidzickiego został wybrany 27 listopada 2006 roku. Pełnił tę funkcję przez pełną trzecią kadencję.
Został ponownie wybrany na funkcję starosty, również na czwartą. Jego hasłem wyborczym była budowa i remont dróg. Tym inwestycjom poświęcał najwięcej uwagi. Doprowadził, mimo wielu przeciwności, do przebudowy drogi powiatowej z Niborka Drugiego do Bolejn. Inwestycje drogowe realizował we wszystkich gminach. Wiele uwagi poświęcał powiatowej oświacie. Dzięki jego determinacji młodzież szkolna i społeczność Jagarzewa ma piękną salę sportową. Był pełen optymizmu w dalszym rozwoju powiatu, mimo że sytuacja finansowa nie była sprzyjająca. Na swojej ostatniej sesji Rady Powiatu powiedział: „po latach tłustych przychodzą chude, ale przetrwamy je”. Był inicjatorem wydania publikacji nowej, obszerniejszej i dokładniejszej „Monografii Nidzicy”. Niestety, nie doczekał jej wydania.

Jego działania nie poszły na marne i zostały dostrzeżone przez wiele osób. Między innymi w 2010 roku został odznaczony Brązową Odznaką „Zasłużony dla Ochrony Przeciwpożarowej” nadaną przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. W 2011 roku otrzymał Brązowy oraz Srebrny Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju” nadany przez Ministra Obrony Narodowej. Otrzymał także Brązowy Medal „Za Zasługi dla Pożarnictwa” nadany przez Prezydium Zarządu Wojewódzkiego Związku Ochotniczych Straży Pożarnych RP. W mojej ocenie najlepszą dla niego nagrodą była nagroda indywidualna Ministra Kultury i Sztuki za 25-lecie działalności rzeźbiarskiej oraz za nauczanie tej sztuki, gdyż to była jego pasja i to właśnie jej poświęcał najwięcej czasu.

Twórczość
Ludwik Ekiert miał artystyczną osobowość. Przez całe życie interesowało go rzeźbiarstwo. Był zafascynowany rzeźbieniem i poświęcił temu zajęciu sporą część swojego życia. Pracownię miał przez długie lata na nidzickim zamku. Pochłonięty swoją pasją rzeźbił razem ze swoimi przyjaciółmi. W pewnym okresie swojego życie prowadził nidzicką szkołę rzeźby razem z Andrzejem Kuczyńskim oraz Januszem i Adamem Ekiertem. To właśnie w tym miejscu zaczynało wielu rzeźbiarzy. Sam Ludwik Ekiert stworzył w tamtym miejscu wiele przepięknych rzeźb. Ludwik Ekiert był człowiekiem wielu talentów. Między innymi napisał „Rozrywki szlachty polskiej w XVII w.” na podstawie „Pamiętników” Jana Chryzostoma Paska. Jak sam pisał: „Dzieła pamiętnikarzy XVII w. prawie nigdy nie dostawały się w owym czasie do druku, a pamiętniki te to przecież najciekawsza część literatury, bezcenne źródło dla dziejów obyczajowości”. Decydując się na napisanie tej książki, Ludwik Ekiert chciał przedstawić rodzaje rozrywki ludzi pokroju autora „Pamiętników”, jego stanu i zamożności. Przede wszystkim opisał tu najpopularniejszą i najbardziej prymitywną formę szlacheckiej rozrywki jaką były biesiady. Były one związane głównie ze staropolską gościnnością oraz chęcią „zabicia” nadmiernej ilości wolnego czasu. Ekiert pisał również o wznoszonych toastach, ale też o najważniejszym, czyli po o zwyczajnym, wspólnym spędzaniu czasu przy stole. Ludwik Ekiert poruszał również temat gier towarzyskich, myślistwa oraz temat gawędziarzy.
Jest on także autorem „Przewodnika Historycznego” opisującego dzieje Ziemi Nidzickiej. Wart uwagi jest fakt, iż został on opracowany graficznie przez jego żonę – Reginę Ekiert. Opisał w nim przede wszystkim nasz nidzicki zamek, którego budowę rozpoczęto w około 1370 roku. Znajduje się tu wiele ciekawostek na temat naszego miasta. Możemy przeczytać, że miasto zbudowano na obrysie prostokąta oraz otoczono murami obronnymi z dwiema bramami wyjazdowymi. Myślę, że każdy nidziczanin – i nie tylko - powinien sięgnąć po ten przewodnik historyczny, ponieważ jest on bardzo ciekawy, a myślę, że warto poświecić kilka minut na jego przeczytanie i poznanie przeszłości Nidzicy.

Zespół „Unikaty”
W latach 60-tych, będąc uczniem Liceum Ogólnokształcącego Ludwik Ekiert, stworzył z przyjaciółmi zespół „Unikaty”. Grał na gitarze rytmicznej i był wokalistą. Zespół grał niezły big-bit. W 1965 r. zespół „Unikaty”, znalazł swoje miejsce w PDK na zamku nidzickim. Uświetniał swoim programem muzycznym różne akademie i imprezy okolicznościowe. Uczestniczył w licznych przeglądach muzycznych muzyki big-beatowej. Menadżerem zespołu był Karol Rozalski. Zaczęli grać w piątkę: Zbyszek Miecznikowski, Tadek Michalski, Ludwik Ekiert, Bogdan Górka i Andrzej Zimnowodzki. Szło im całkiem dobrze. Zainteresował się nimi pan Kieras. Był on wówczas kierownikiem w Nidzickim Domu Kultury. Początkowo grali na gitarach, tzw. pudłówkach z różnymi przystawkami. Postanowili jednak kupić sobie gitary elektryczne. Później Ludwik Ekiert zaczął komponować i pisać własne teksty, aranżował wiele utworów oraz decydował o repertuarze.
To były zupełnie inne czasy. Nie było tylu programów telewizyjnych, w których można było wystartować. W 1967 roku wszyscy zdali maturę i z zespołu odeszli Bogdan Górka i Tadeusz Michalski. Zostało ich trzech, ale wkrótce dołączył do "Unikatów" Andrzej Kuczyński. I znowu zaczęli grać. Tym razem we czwórkę. W wakacje grali w ośrodku wypoczynkowym w Zawadach niedaleko Nidzicy. Wyjeżdżali także na przeglądy piosenek. Otrzymywali wyróżnienia. Na przegląd piosenki radzieckiej gościnnie pojechała z nimi Ula Baj. Brali również udział w przeglądzie zespołów w Toruniu, skąd także wrócili z wyróżnieniem. Nagrali w Radio Olsztyn 3 piosenki. Karierę muzyczną zakończyli w 1969 roku. Mimo to spotykali się nadal, bo byli nie tylko członkami zespołu muzycznego, ale i bardzo dobrymi przyjaciółmi, którzy spędzali ze sobą mnóstwo czasu. Ich przyjaźń przetrwała. Niestety, Ludwik Ekiert, który został starostą, Andrzej Kuczyński - rzeźbiarz oraz Bogdan Górka - inżynier już nie żyją.

Kluczowe inwestycje powiatowe w latach 2007-2010
Z opowiadań osób udało mi się dowiedzieć, że odkąd Ludwik Ekiert został Starostą Powiatu Nidzickiego zaczęło się dużo zmieniać w naszym mieście. W 2006 roku nowo wybrana rada powiatu postawiła przed sobą ambitne zadania w dziedzinie inwestycji, które można powiedzieć, że zostały zrealizowane w 100 procentach. Działalność samorządu powiatowego skupiała się nie tylko na zadaniach związanych z infrastrukturą drogową czy oświatą. Chociaż na tych polach mieli największe sukcesy - zmodernizowali, przy współudziale samorządów gminnych 96 km dróg powiatowych, co stanowi 25% wszystkich dróg powiatowych - wyremontowali wszystkie szkoły i rozpoczęli budowę sali gimnastycznej w Jagarzewie. Równocześnie podejmowali działania na różnych płaszczyznach życia publicznego, w służbie zdrowia, polityce społecznej i prorodzinnej, bezpieczeństwie publicznym. W służbie zdrowia priorytetowym zadaniem było przeprowadzenie termomodernizacji budynków szpitala i przychodni, które generowały zbyt wysokie koszty utrzymania. W dziedzinie społecznej i prorodzinnej ważną inicjatywą było uruchomienie Rodzinnego Domu Dziecka w Nidzicy. Stale doposażali w specjalistyczne sprzęty, urządzenia i pojazdy służby mundurowe, np. straż pożarna pozyskała 3 specjalistyczne samochody o łącznej wartości 2 362 495 zł, policja -1 służbowy samochód osobowy. Dzięki ich staraniom w 2008 roku doszło do długo oczekiwanej sprzedaży budynku internatu ZSO w Nidzicy, obecnie zaadaptowanego na budynek mieszkalny. Zaangażowali się w działania ekologiczne, realizując przy współpracy z Wydziałem Ochrony Środowiska i Rybactwa UWM „Program Rewitalizacji Rzeki Wkry".

Ochrona środowiska i bezpieczeństwo
W latach, w których Ludwik Ekiert był starostą udało mu się zadbać o środowisko i bezpieczeństwo. Z inicjatywy powiatu nidzickiego w 2008 roku postanowili dokonać rewitalizacji rzeki Nidy (Górnej Wkry) w powiecie nidzickim. Rozpoczęto realizację projektu naukowego, którego celem było urozmaicenie struktury dna koryta, odtworzenie roślinności i odbudowie prawidłowej struktury i fauny rzeki Wkry.
W 2008 roku Powiat Nidzicki dofinansował zakup ambulansu z nowoczesnym wyposażeniem dla ZOZ w Nidzicy. Był to przełomowy okres, dzięki takiemu ambulansowi i jego wyposażeniu praca lekarzy mogła ulec poprawie. Ponadto w latach 2007-2010 r. Powiat Nidzicki dofinansował kwotą 710160 zł zakup 3 samochodów specjalistycznych dla KP PSP w Nidzicy. Dokładnie były to samochody ratowniczo-gaśnicze.
W 2007r. zakupiono ciągnik Lamborghini z osprzętem na potrzeby Powiatowego Zarządu Dróg w Nidzicy o wartości 429119 zł. Natomiast w późniejszym czasie, a dokładniej w 2009r. na potrzeby Powiatowego Zarządu Dróg w Nidzicy zakupiono koparko-ładowarkę o wartości 41 560 zł.

Działania promocyjne
Ludwik Ekiert bardzo dużo działał na terenie Nidzicy. Dzięki niemu w tamtym okresie powiat nidzicki znalazł się w pierwszej dziesiątce krajowego rankingu „Najzamożniejsze powiaty”. Dzięki pozyskanym przez niego środkom możliwe było przeprowadzenie wielu inwestycji powiatowych dotyczących oświaty, infrastruktury drogowej, opieki zdrowotnej i polityki prorodzinnej, a także szeroko rozumianych działań promocyjnych na rzecz powiatu. Z myślą o lokalnej społeczności uruchomiono bezpłatny punkt porad prawnych prowadzony przez studentów prawa UWM w Olsztynie. Od 2010r. najzdolniejszym uczniom szkół gimnazjalnych, ponadgimnazjalnych prowadzonych przez powiat i sportowcom fundowane są stypendia. Zaowocowało to zwiększeniem motywacji młodzieży do uprawiania sportu.
W 2009 roku, na 10-lecie istnienia Powiatu Nidzickiego tamtejsze starostwo wraz z Warmińsko-Mazurskim Centrum Numizmatycznym wybiło okolicznościową monetę - sasina. Nazwa „Sasin” pochodzi od pruskiego plemienia Sasinów, zamieszkującego te ziemie w czasach przedkrzyżackich. Sasin (Sasins) to staropruskie określenie zająca. Polski kronikarz Gall Anonim w swojej kronice podkreśla i podziwia dwie cechy tego ludu. Nidzicki sasin ukazał się w nakładzie 6 tys. szt. i był honorowany do 30 maja 2009r. w 12 punktach PSS Społem Nidzica. Kupić go było można w Lokalnej Organizacji Turystycznej Powiatu Nidzickiego i Nidzickim Ośrodku Kultury. Natomiast w 2010r. wybito „5 Kłobuków”. Wydano również broszurę „Rozrywki szlachty polskiej w XVII wieku”. Dodatkowo ostatnim akcentem promocyjnym powiatu w tej kadencji było wydanie jesiennej monografii Nidzicy. Dzięki takim działaniom nasz powiat zyskiwał dobrą promocję i ciągle było o nim głośno.

Ostatnie pożegnanie
Ludwik Ekiert zmarł 1 lutego 2012 roku mając 63 lata. Pogrzeb odbył się 4 lutego w kościele św. Wojciecha. Pochowany został w starej części Cmentarza Komunalnego w Nidzicy, a jego pomnik zdobi przepiękna rzeźba. Był on Starostą Nidzicy drugą kadencję, a wcześniej radnym powiatowym tego samorządu. Mimo tego, iż od dawna chorował nie dawał tego po sobie poznać. Był to bardzo ciężki okres nie tylko dla jego rodziny, ale także dla całej Nidzicy. Nie było wiadomo, kto zostanie starostą naszego miasta i wszystko stało pod jednym wielkim znakiem zapytania, co będzie dalej.
Aby upamiętnić śmierć Ludwika Ekierta i jego zasługi postanowiono nazwać Konkurs Wiedzy o Regionie jego imieniem, gdyż był w niego zaangażowany od pierwszej edycji.
Pierwsza – XII edycja pod jego patronatem odbyła się 27 listopada 2012 roku.

Na koniec pragnę przytoczyć list od Sz. P. Jarosława Kaczyńskiego skierowany do Członków rodziny, przyjaciół i znajomych śp. Ludwika Ekierta.
„Z ogromnym żalem przyjąłem wiadomość o śmierci Starosty Nidzickiego Pana Ludwika Ekierta. Obdarzony wieloma talentami, większość dorosłego życia poświęcił kulturze. Pozostawił po sobie bardzo znaczący dorobek artystyczny i organizacyjny. Był doceniany i słusznie nagradzany.
Doskonale również sprawdził się jako polityk. Dwukrotnie był wybierany Radnym Powiatu Nidzickiego, a przez dwie kadencje pełnił funkcje Starosty Nidzickiego, gdzie wykazał ogromne zaangażowanie i skuteczność w działaniu.
Niestety, ta pracowitość i trudy bardzo intensywnej pracy odbijały się na zdrowiu Pana Ludwika. Mimo to, nigdy nie zwalniał tempa. Przez całe swoje życie, przekonywał ludzi, że watro angażować się w sprawy publiczne, warto służyć innym i budować wokół siebie dobro. Dzięki temu zgromadził środowisko, które o czym jestem głęboko przekonany, podejmuje wyzwanie, jakie stało się dewizą życia Pana Ludwika Ekierta. Swoje miejsce znajdował w organizacjach wyznaczających wartości narodowe i patriotyczne. Przez ostatnią dekadę był bardzo aktywnym członkiem Prawa i Sprawiedliwości, na którego zawsze mogliśmy liczyć.
Doskonale pamiętam swoje znakomicie przygotowane wizyty w Nidzicy. Również mój śp. Brat Prezydent RP Lech Kaczyński, bardzo ciepło wspominał spotkania z Panem Ludwikiem”

Aneta Langowska
Technikum Żywienia i Usług Gastronomicznych Zespół Szkół Rolniczych i Ogólnokształcących w Jagarzewie.
Praca napisana pod kierunkiem Katarzyny Niedzieli n-la historii w ZSRiO w Jagarzewie

*praca została skrócona