Pozdrowienia z Hagi

Za nami szczyt NATO w Hadze. Wydarzenie niezwykle doniosłe, odbywające się jednak w cieniu amerykańskiego ataku na Iran. Jeszcze kilka miesięcy temu wielu komentatorów obawiało się przebiegu tego spotkania. Wszyscy pamiętamy, że swoją prezydenturę Trump rozpoczął od prób podważenia integralności terytorialnej jednego z państw członkowskich NATO (sprawa Grenlandii). Z państwami NATO toczył też otwartą wojnę handlową. Na konferencji w Monachium wiceprezydent Vance wypowiedział Europie coś na kształt wojny ideologicznej. Ostatecznie jednak wszystko przebiegło spokojnie. Duża w tym zasługa nowego sekretarza generalnego NATO. Mark Rutte miał dla Trumpa pochlebstwa. Dbał również o to, aby informacje o kuluarowych negocjacjach nie wyciekły do mediów. To się udało.

Najważniejszym osiągnięciem szczytu jest udane zaprogramowanie bezprecedensowego wzrostu wydatków obronnych krajów członkowskich z nowym celem 5% PKB w perspektywie 2035 r. (3,5% nakładów stricte wojskowych i 1,5% na inne potrzeby obronne). To kompromis. Już teraz jednak rysują się nad nim czarne chmury. W państwach Europy Południowej nie ma zrozumienia dla takiego wzrostu nakładów na zbrojenia. Jednak Trump już teraz zapowiada, że będzie pilnował aby nikt nie jechał na gapę.

Samo rozwiązanie traktujące bezpieczeństwo w sposób szeroki wydaje się być dobrym rozwiązaniem. Sam wielokrotnie powtarzałem, że bezpieczeństwo to nie tylko czołgi, czy śmigłowce bojowe.

Z pełnymi obawami do szczytu mógł podchodzić prezydent Ukrainy. Pół roku temu został wszak wyproszony z Białego Domu. W Hadze było kulturalnie i miło. Trump nie sprawiał wrażenia człowieka, który dobre słowo szybciej znajdzie dla Putina niż dla Zełenskiego. Nikt nikogo nie wypraszał. Jednak Ukraina zaproszenia do NATO nie dostała. Szczerze mówiąc nikt nawet o tym nie dyskutował. Sprawa obecnie zupełnie spadła z politycznej agendy.

Marcin Kulasek, minister nauki i szkolnictwa wyższego