Wybory, wyborcze dogrywki i rząd, którego nie ma

W mijającym roku na świecie odbyły się wybory w 72 krajach! W państwach tych mieszka 3 miliardy 700 milionów obywateli, a więc niemal połowa z 8 miliardów mieszkańców Ziemi.
Najwięcej wyborów odbyło się w Rumunii – bo aż cztery. Najpierw, w jednym dniu, bo 9 czerwca, dwa: wybory europejskie oraz wybory lokalne, następnie 24 listopada wybory prezydenckie (I tura), a tydzień później wybory parlamentarne. Drugiej tury wyborów prezydenckich w tym roku nie będzie, bo odwołano ją... dwa dni przed głosowaniem! Takiego numeru w historii wyborów w krajach członkowskich Unii Europejskiej jeszcze nie było, choć cuda się zdarzały. Choćby w Polsce równo 10 lat temu, podczas wyborów samorządowych, gdy stwierdzono, że 20% głosów było nieważnych! Czyli co piąty Polak rzekomo nie wiedział, jak się głosuje...

Okazało się, że w Europie wybory najbardziej lubią Bułgarzy. Odbyły się one w tym kraju – mowa o parlamentarnych – we wrześniu tego roku i były to siódme wybory do ichniego Sejmu w ciągu ostatnich trzech lat. Ale bynajmniej na tym nie koniec. Kolejna elekcja w Bułgarii ma mieć miejsce już w marcu roku przyszłego. Sofia bije więc rekord z wpisaniem do księgi Guinnessa i dystansuje Izrael, w którym wybory odbywały się do niedawna niemal równie często jak na Bałkanach. O ile jednak w Państwie Izrael (tak się ten kraj oficjalnie nazywa) obojętnie od liczby wyborów prawie zawsze wygrywa lider prawicowego Likudu Binjamin „Bibi” Netanyahu, o tyle w Bułgarii zawsze wygrywa... prezydent Rumen Radew. Nie ma ten emerytowany generał lotnictwa wojskowego żadnej partii, ale w sytuacji braku stabilności i ciągle zmieniających się rządów rola głowy państwa, także jako formalnego przedstawiciela tego kraju na forum międzynarodowym – choćby w Radzie Europejskiej – jest absolutnie kluczowa.

Ja się z Bułgarów nie śmieję – wręcz przeciwnie. To kraj z ponadtysiącletnią tradycją państwową, a więc ponad pięć razy dłuższą niż istnieje państwo, w którym znajduje się większość instytucji Unii Europejskiej. Mowa oczywiście o Belgii, która w zeszłym miesiącu obchodziła raptem 194 rocznicę swojego powstania.

Skoro jesteśmy przy Królestwie Belgii, to o ile Bułgarzy są przewidywalni, gdy chodzi o odbywające się tam co pół roku wybory, o tyle Belgowie również są przewidywalni, gdy chodzi o nie (sic!)powstawanie rządu. W ostatniej dekadzie raz nie powstał tam po wyborach gabinet przez niemal dwa lata, a drugi raz przez półtora roku. Teraz mija pół roku i dwa dni od wyborów parlamentarnych w tym kraju, a rządu dalej jak nie było, tak nie ma.

Problem belgijskiej klasy politycznej polega jednak coraz bardziej na tym, że braku nowego rządu obywatele Królestwa Belgii już nie zauważają...

Ryszard Czarnecki