Honory przy nagrobku styczniowego powstańca

Por. Franciszek Klonowski urodził się w 1846 roku w rodzinie o bogatych tradycjach patriotycznych. Do walk w powstaniu styczniowym przystąpił w Drozdowie na Podlasiu. Podczas potyczki z wojskami moskiewskimi został ranny i po rekonwalescencji powrócił do walk z nieprzyjacielem. Po upadku powstania został rozpoznany przez rosyjskiego szpiega i osadzony w Cytadeli. Tam otrzymał wyrok 12 lat pobytu na Syberii bez prawa powrotu do ojczyzny. Po kilkunastu latach zesłania udało mu się uciec i w rezultacie dotarł do swojego stryja mieszkającego w Brodnicy. Ostatecznie osiadł w Wawrowicach koło Nowego Miasta Lubawskiego, gdzie mieszkał aż do śmierci w 1924 roku.
W życiorysie por. Klonowskiego przewija się także wątek udziału w wojnie polsko – bolszewickiej 1920 roku. Wówczas, w wieku 74 lat, zgłosił się jako ochotniki służył kilka miesięcy w 65. Pułku Piechoty w charakterze wywiadowcy.
Prezentacja odnowionego nagrobka weterana była okazja do kameralnej uroczystości z udziałem samorządowców nowomiejskich, młodzieży liceum i rodziny powstańca, a także przedstawicieli Instytutu Pamięci Narodowej. Uroczystość uświetnił poczet sztandarowy 42. Batalionu Lekkiej Piechoty w Morągu
Nagrobek poświęcił ks. Łukasz Waśko, który wcześniej odprawił mszę świętą w nowomiejskiej bazylice kolegiackiej.
Na koniec uroczystości przedstawiciele gdańskiego IPN przekazali nagrobek w opiekę młodzieży nowomiejskiego liceum. Stosowny dokument odebrała Barbara Przeradzka - Martko, dyrektorka szkoły.
Nagrobek por. Franciszka Klonowskiego, po pomniku gen. Mikołaja Waraksiewicza, jest drugim pomnikiem, znajdującym się na nowomiejskim cmentarzu, który został odrestaurowany staraniem Oddziałowego Biura Upamiętniania Walk i Męczeństwa IPN w Gdańsku i oznaczony stosowną tabliczką.
Stanisław R. Ulatowski