Każdy dzień ma swój cel

Środowiskowy Dom Samopomocy w Nowym Mieście Lubawskim, nie jest miejscem tylko i wyłącznie dla osób starszych. W tej inicjatywie chodzi o to, aby zaktywizować osoby, które z jakichś powodów, mają trudności w codziennym życiu, ciążą na nich ograniczenia, życiowy balast, który nie pozwala prawidłowo funkcjonować w społeczeństwie. Każdy chce czuć się ważny i potrzebny, bez względu na wiek, stan zdrowia czy status społeczny. Dlatego tak ważne jest, aby pędzący świat nie zapominał o osobach dla których codzienność nie jest tak oczywista.

Jan Szulc stoi na czele Środowiskowego Domu Samopomocy w Nowym Mieście Lubawskim. Placówka ta niedawno obchodziła swoje 5 urodziny i od samego początku działalności ma zawsze komplet chętnych. To pokazuje jak bardzo jest potrzebna.

— Dla naszych uczestników to jest dom, stworzony przez nas jako odpowiedź na potrzeby społeczeństwa. Świat się zmienia, wszyscy jesteśmy zabiegani. Kiedyś rodziny mieszkały w domach wielopokoleniowych. Dziś wygląda to zupełnie inaczej, mamy mniej czasu dla seniorów, a oni wymagają opieki, zasługują na uwagę. Ludzie żyją coraz dłużej, 70 - latkowie to dziś jeszcze bardzo często aktywni zawodowo ludzie. To wszystko się przez dekady pozmieniało, ale stałe jest jedno, potrzeba obecności drugiej osoby. Nie ma przecież nic gorszego niż samotność — mówi Jan Szulc, który wraz z kadrą nowomiejskiego ŚDS-u , każdego dnia stwarza warunki do nabycia umiejętności wykonywania podstawowych czynności życia codziennego, doskonalenia umiejętności nabytych oraz realizacji zadań życiowych 33 podopiecznych.

Środowiskowy Dom Samopomocy w Nowym Mieście Lubawskim jest domem typu C, czyli przeznaczonym dla osób wykazujących inne przewlekłe zaburzenia czynności psychicznych lub neurologicznych. Najważniejszą misją placówki jest wspieranie uczestników i ich rodzin oraz kompensowanie skutków niepełnosprawności w sferze zdrowia psychicznego, podtrzymywanie i rozwijanie umiejętności niezbędnych do samodzielnego życia, wsparcie, opieka, rehabilitacja i szeroko rozumiana aktywizacja.

— Nasi podopieczni nie mają czasu na nudę. Jedzą wspólnie śniadanie, po którym rozchodzą się do pracowni na zajęcia. Pracownie są przeróżne, mamy rehabilitację z fizjoterapeutą, pracownię plastyczną, muzyczną, komputerową, pracują z nami specjaliści tacy jak psycholog, pedagog. Mamy sporo form aktywizacji, a co najważniejsze każda z nich jest dostosowana do potrzeb naszych uczestników — wyjaśnia Jan Szulc i podkreśla, że mieszkańcy Środowiskowego Domu Samopomocy sami wybierają co chcą robić, często dopiero odkrywają swoje pasje, mocne strony, talent. Ciekawi świata chętnie uczą się nowych rzeczy. To daje im ogromną satysfakcję.

Dzialalność ŚDS to szeroko rozumiana aktywizacja. Placówka swoim codziennym działaniem wszechstronnie mobilizuje, edukuje i wspiera. W siedzibie przy ul. Grunwaldzkiej uczestnicy mają doskonałe warunki, nowoczesne pracownie, sale, kuchnię, miejsca wypoczynku itp. W mediach społecznościowych placówki można zobaczyć na zdjęciach jak różnorodne przygotowywane są posiłki, jak uczestnicy celebrują różnego rodzaju święta, przyjmują gości. Sami także chętnie wyjeżdżają, poznają nowe osoby i nowe miejsca. Niektórzy po raz pierwszy mieli okazję być w filharmonii czy kinie.

— Organizujemy przeróżne wyjazdy. Odwiedzamy inne placówki, żeby nasi podopieczni mogli zobaczyć jak funkcjonują inni, bierzemy udział w przeróżnych konkursach. Uczestnicy mają okazję do prezentowania swojego rękodzieła — opowiada Jan Szulc — Poza formalnościami, które są obowiązkowe, my stawiamy przede wszystkim na zaangażowanie uczestników. Nikogo do niczego nie można zmusić, nie narzucamy konkretnych zajęć, jedynie proponujemy, dopasowujemy. Aby osiągnąć odpowiedni efekt terapeutyczny musimy realizować plan aktywizacji przygotowany przez specjalistów, nie ma możliwości, że ktoś przychodzi np. tylko na obiad. — dodaje.

Aby wspierać rozwój osobisty i społeczny uczestników oraz pomóc im zdobyć samodzielność życiową, ŚDS oferuje szereg treningów takich jak nauka umiejętności życia codziennego, dbanie o higienę, wygląd zewnętrzny, umiejętności praktyczne, zarządzanie finansami oraz gotowanie; rozwijanie umiejętności interpersonalnych i rozwiązywania problemów, włączając w to budowanie pozytywnych relacji z bliskimi i innymi osobami; nauka skutecznej komunikacji, również przy wykorzystaniu alternatywnych metod dla osób mających trudności z komunikacją werbalną; spędzanie czasu wolnego w sposób aktywny, poprzez rozwijanie zainteresowań kulturalnych, spotkania towarzyskie oraz korzystanie z różnych form rozrywki; rozwijanie umiejętności społecznych, motywacji do akceptowanych zachowań oraz budowanie nawyków aktywności społecznej.

Dodatkowo, ŚDS zapewnia wsparcie społeczne i pomoc rodzinom poprzez poradnictwo psychologiczne; pomoc w załatwianiu spraw urzędowych; organizowanie dostępu do opieki zdrowotnej i pomaganie w sprawach związanych z opieką medyczną; terapię ruchową, zajęcia sportowe, rekreację, opiekę oraz terapię zajęciową w różnych dziedzinach.

W ten sposób ŚDS stara się wspierać uczestników w rozwijaniu samodzielności, umiejętności społecznych oraz zdobywaniu nowych doświadczeń i umiejętności.
Środki na bieżące finansowanie środowiskowych domów samopomocy planowane są w budżetach wojewodów. Oznacza to, że uczestnicy ŚDS nic nie płacą.

Aby zostać członkiem Środowiskowego Domu Samopomocy w Nowym Mieście Lubawskim należy złożyć wniosek do ośrodka pomocy społecznej. Ważne, aby do wniosku dołączyć zaświadczenie lekarskie, wydane przez lekarza psychiatrę lub lekarza neurologa, o występujących zaburzeniach psychicznych oraz zaświadczenie lekarza rodzinnego o stanie zdrowia i o braku przeciwwskazań do uczestnictwa w zajęciach ŚDS.

— Drzwi naszego domu są zawsze otwarte dla nowych osób. Można przyjść na tzw. dni otwarte, zobaczyć placówkę, porozmawiać z kadrą, z członkami. Decyzja o dołączeniu do naszego domu nie powinna być podjęta pod wpływem rodziny czy innych osób. Osoba kierowana do ŚDS sama musi tego chcieć. My wiemy, że wówczas jest mowa o pełnej i owocnej współpracy — wyjaśnia Jan Szulc.

Środowiskowy Dom Samopomocy w Nowym Mieście Lubawskim to także miejsce, gdzie studenci psychologii lub pedagogiki odbywali praktyki, mile widziani są także wolontariusze, którzy czują potrzebę pomagania. A co my, społeczeństwo możemy zrobić dla starszych osób wokół nas?

— Musimy być empatyczni, nie pozwólmy, aby senior był zapomniany. Często te osoby są obciążone chorobami, potrzebują specjalistycznej opieki, mimo tego chcą być aktywne. Czasami nie wiemy jak pomóc, nie zawsze to zła wola. Czasami losy rodziny tak się ułożą, że dzieci mieszkają gdzieś daleko. Życie pisze różne scenariusze. Nie oceniajmy, a pomagajmy. To wszystko pokazuje, jak placówki takie jak nasz Dom, bardzo są potrzebne — podkreśla Jan Szulc.

Często słychać powtarzające się zdanie, że starość się Panu Bogu nie udała. To zdanie wypowiadają zarówno ludzie starsi, którzy doświadczają swojego osłabienia i bezsilności, jak i młodzi, obserwujący z niepokojem zmiany w zdrowiu i kondycji swoich bliskich. Starość wydaje się być czasem cierpienia, braku samodzielności i potrzeby stałej opieki. Ale starość to dar który Pan Bóg dał człowiekowi. Jesień życia może być piękna, gdy przeżywamy ją z godnością i gdy pomimo ułomności swojego ciała, które z dnia na dzień coraz mniej jest nam posłuszne, wytyczamy sobie małe cele, które z konsekwencją realizujemy. I tego życzmy sobie wzajemnie i całej rodzinie Środowiskowego Domu Samopomocy w Nowym Mieście Lubawskim.

Alina Laskowska