Kochany Tato!

Kochany Tato!

Czy pamiętasz? Jak byliśmy mali,
To niczego żeśmy się nie bali.
Bo Ty byłeś z nami,
Była Mama, ukochane pieski,
Był Pyśku, Diana i groźny Ami.
Czy pamiętasz? Tą straszną zimę,
Gdy śniegi ogromne zwaliły,
Gdy mróz dęby tak ścisnął,
Że w końcu nie wytrzymały i z hukiem pękały.

Kazimierz Domański, lata 30-te - leśniczy

Kochany Tato! Czy pamiętasz?
Jak nocą z pracy wracałeś?
Byłeś wielki, wspaniały,
Bo niczego się nie bałeś.
Tato! Do dzisiaj to pamiętamy, gdy opowiadałeś,
Jak było na Polesiu, na wojnie, w obronie Modlina,
W obozie jenieckim, z którego w 1941 uciekłeś,
Jak walczyłeś w Armii Krajowej,
I jak wtedy marzyłeś o Ojczyźnie wyzwolonej.
Kochany Tato! Pamiętam ciepło Twoich rąk,
Gdy były mocno zmarznięte, Ty swoimi rękoma,
Nasze drobne rączki chuchając w nie rozgrzewałeś,
Nawet gdy byłeś bardzo zmęczony,
Dla nas czas zawsze znajdowałeś!

Czy pamiętasz? Gdy wskutek wojennych ran,
I ciężkiej choroby, z tego świata odchodziłeś,
Do każdego z nas (sześcioro nas było),
Piękne listy pisałeś.
Kochany Tato! Dziękujemy Ci za to!
Odszedłeś! A myśmy za Tobą,
Całe dziecięce i dorosłe życie tęsknili i płakali,
Dziękujemy Ci Tato! Byłeś i jesteś dla nas wzorem,
To już sześćdziesiąt lat minęło,
Jesteś już tam, w niebie.
Dziwne! Bo my wciąż tutaj czekamy na Ciebie!

Kochany Tato!.
Chociaż na ziemi Ciebie już nie było,
Do mnie we śnie przyszedłeś,
Objąłeś mnie, przytuliłeś, czułem ciepło Twoich rąk,
Powiedziałeś , opowiedz mi Mareczku jak Wam się żyje?,
I tak razem szliśmy przez ciemny las,
Wspominając nasz dolnośląski Czarny Las.

List do Taty napisałem w czerwcu 2021 roku!
Twój syn Jan Marek dumny z Twojego nazwiska Domański