W Nidzicy nawet kolejki mogą poprawić humor

Kiedy przyjechałam do Nidzicy bałam się, że trudno będzie się zaaklimatyzować w tak małym mieście, w którym pewnie każdy z każdym się zna. Wiadomo również, że przez pierwsze dni sąsiedzi z klatki ciągle się patrzą i zastanawiają się, co ją tu przywiało. Początki były trudne, jednak z dnia na dzień coraz bardziej zaczęłam się przekonywać do miasta.

Kiedy się przeprowadziłam był początek pandemii, więc przed wejściem do sklepu było trzeba najczęściej czekać w kolejce i wtedy pierwszy raz mile się zaskoczyłam. Stojąc, obserwowałam jak ludzie się do siebie odwracają i rozmawiają o pogodzie, czy o tym jak straszne jest to stanie w kolejce. Życzliwość i miłe nastawienie mieszkańców do innych, co teraz jest rzadkości, zaszokowało mnie tym bardziej, kiedy kobieta z tyłu zapytała się mnie, czy też mam dość tych kolejek.

Spacerując, zwróciłam uwagę jak dużo jest zielonych miejsc, w których można odpocząć i na przykład poczytać książki. Pewnie niektórych zaszokuje to, że zachwycam się parkiem, stawkiem z altanką czy zamkiem, przy którym są ławeczki, lecz w tych czasach dla większości władz miasta ważniejsze jest wybudowanie nowych dróg niż zachowanie cudów natury.

Na początku bałam się również o lokalizację: czy nie za daleko będzie do większych miast? Czy podróż do nich będzie komfortowa? Te wątpliwości rozwiały pociągi i droga szybkiego ruchu obok. Przejażdżka do Olsztyna samochodem, czy koleją trwa zaledwie czterdzieści minut.

Podsumowując, ten rok był trudny, jednak miasto, a przede wszystkim ludzie bardzo mile mnie zaskoczyli. Życie tutaj jest spokojne, a każde wyjście z domu może pozytywnie zaskoczyć i nawet kolejki mogą poprawić humor.

Aleksandra Grabowska