Co każdy z nas powinien wiedzieć o Bożym Ciele
2015-06-04 12:00:00(ost. akt: 2015-06-04 14:34:03)
Wielu z nas chodzi w procesjach Bożego Ciała. A każdy nas słyszał o tym święcie. O tym czym ono jest i dlaczego tego dnia odbywają się procesje wyjaśnia ksiądz Andrzej Midura, proboszcz nidzickiej parafii Miłosierdzia Bożego.
- Proszę księdza, czy nie jest tak, że wiedza wiernych o święcie Bożego Ciała zaczyna i kończy się na procesji?
- Nie. Wierni wiedzą, że istotą tego święta jest związek Eucharystii z całym misterium zbawczym, bo Eucharystia zajmuje centralne miejsce, ona Kościół tworzy i buduje. A Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, znana powszechnie jako Boże Ciało, jest dziękczynieniem za ustanowienie Najświętszego Sakramentu.
- Nie. Wierni wiedzą, że istotą tego święta jest związek Eucharystii z całym misterium zbawczym, bo Eucharystia zajmuje centralne miejsce, ona Kościół tworzy i buduje. A Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, znana powszechnie jako Boże Ciało, jest dziękczynieniem za ustanowienie Najświętszego Sakramentu.
- Czym tak naprawdę jest święto Bożego Ciała?
- Pięknie sens tej Uroczystości oddał ks. Józef Tischner: „W Eucharystii i poprzez Eucharystię dokonuje się coś istotnego: Bóg staje się bezustannie naszym Bogiem. On nasz a my Jego. Niezwykłe doświadczenie Miłości staje się udziałem każdego, kto wchodzi w komunię z Bogiem. Stajemy wobec perspektywy odzyskania świata. Nasz świat nabiera nowego sensu. Nasz bliski staje się naprawdę naszym bliźnim. Śmierć nie straszy unicestwieniem a bliźni zdradą. Gdy wraca Miłość, świat jakby na nowo się zaczyna.”
- Pięknie sens tej Uroczystości oddał ks. Józef Tischner: „W Eucharystii i poprzez Eucharystię dokonuje się coś istotnego: Bóg staje się bezustannie naszym Bogiem. On nasz a my Jego. Niezwykłe doświadczenie Miłości staje się udziałem każdego, kto wchodzi w komunię z Bogiem. Stajemy wobec perspektywy odzyskania świata. Nasz świat nabiera nowego sensu. Nasz bliski staje się naprawdę naszym bliźnim. Śmierć nie straszy unicestwieniem a bliźni zdradą. Gdy wraca Miłość, świat jakby na nowo się zaczyna.”
- Zatem Boże Ciało to najprościej ujmując, uroczystość ku czci Najświętszego Sakramentu. Jaka jest jego geneza tego święta?
- Po raz pierwszy uroczystość Ciała i Krwi Chrystusa świętowano w Belgii w 1247 roku. Miało to związek z widzeniem zakonnicy, która ujrzała jasną tarczę z widoczną ciemną plamą. Pod wpływem tego widzenia miejscowy biskup Robert zarządził świętowanie uroczystości Ciała i Krwi Chrystusa. Potem papież Urban IV ustanowił święto Bożego Ciała dla całego Kościoła. W Polsce jako pierwszy święto Bożego Ciała wprowadził w 1320 roku w diecezji krakowskiej biskup Nanker. Uroczystość Bożego Ciała w religijności polskiej ma duże znaczenie.
- Po raz pierwszy uroczystość Ciała i Krwi Chrystusa świętowano w Belgii w 1247 roku. Miało to związek z widzeniem zakonnicy, która ujrzała jasną tarczę z widoczną ciemną plamą. Pod wpływem tego widzenia miejscowy biskup Robert zarządził świętowanie uroczystości Ciała i Krwi Chrystusa. Potem papież Urban IV ustanowił święto Bożego Ciała dla całego Kościoła. W Polsce jako pierwszy święto Bożego Ciała wprowadził w 1320 roku w diecezji krakowskiej biskup Nanker. Uroczystość Bożego Ciała w religijności polskiej ma duże znaczenie.
- Dlaczego świętu towarzyszy procesja?
- To nawiązanie do dawnego zwyczaju zabierania w podróż eucharystii dla ochrony przed niebezpieczeństwami. W Niemczech procesję Bożego Ciała łączono z procesją błagalną o odwrócenie nieszczęść i uproszenie pogody. W Polsce od XV wieku zwyczaj przyjął się powszechnie. Procesję odprawiano z wielkim przepychem: uczestniczyło w niej duchowieństwo, cechy, bractwa kościelne, szkoły, wojsko i rzesze wiernych. W Polsce w czasach rozbiorów z udziałem w procesji łączyła się świadomość manifestacji narodowej. Równie ważne znaczenie miało świadectwo wiary w czasach komunizmu i represji, pokazywano, że Bóg żyje w sercach ludzi mimo siły ateistycznej propagandy. Dziś udział w procesji jest świadectwem wiary żywej i odwagi, że nie wstydzę się Jezusa, ale pragnę za nim iść.
- To nawiązanie do dawnego zwyczaju zabierania w podróż eucharystii dla ochrony przed niebezpieczeństwami. W Niemczech procesję Bożego Ciała łączono z procesją błagalną o odwrócenie nieszczęść i uproszenie pogody. W Polsce od XV wieku zwyczaj przyjął się powszechnie. Procesję odprawiano z wielkim przepychem: uczestniczyło w niej duchowieństwo, cechy, bractwa kościelne, szkoły, wojsko i rzesze wiernych. W Polsce w czasach rozbiorów z udziałem w procesji łączyła się świadomość manifestacji narodowej. Równie ważne znaczenie miało świadectwo wiary w czasach komunizmu i represji, pokazywano, że Bóg żyje w sercach ludzi mimo siły ateistycznej propagandy. Dziś udział w procesji jest świadectwem wiary żywej i odwagi, że nie wstydzę się Jezusa, ale pragnę za nim iść.
- Nieodłączną częścią procesji są ołtarze? Co one symbolizują?
- Ołtarze symbolizują miejsce obecności Boga wśród ludzi, którego zapraszamy do wszystkich sfer naszego życia. Ołtarz jest pojmowany jako miejsce, wokół którego gromadzą się wierni, aby korzystać z ofiary Jezusa Chrystusa – wchodzić w komunię z Jezusem i ludźmi. Podczas procesji wierni zatrzymują się zawsze przed czterema ołtarzami. Liczba ta związana jest z czterema ewangelistami.
- Ołtarze symbolizują miejsce obecności Boga wśród ludzi, którego zapraszamy do wszystkich sfer naszego życia. Ołtarz jest pojmowany jako miejsce, wokół którego gromadzą się wierni, aby korzystać z ofiary Jezusa Chrystusa – wchodzić w komunię z Jezusem i ludźmi. Podczas procesji wierni zatrzymują się zawsze przed czterema ołtarzami. Liczba ta związana jest z czterema ewangelistami.
- A zwyczaj sypania kwiatków?
- Kwiaty są symbolem i znakiem miłości i wdzięczności każdego z nas wobec Boga, który przychodzi w swej Obecności do nas słabych i grzesznych. Ale jeśli nie byłoby kwiatów a serca nasze byłyby pełne miłości i wdzięczności wobec Boga to procesja mogłaby się i tak odbyć.
- Kwiaty są symbolem i znakiem miłości i wdzięczności każdego z nas wobec Boga, który przychodzi w swej Obecności do nas słabych i grzesznych. Ale jeśli nie byłoby kwiatów a serca nasze byłyby pełne miłości i wdzięczności wobec Boga to procesja mogłaby się i tak odbyć.
