Tybet, jakiego nie doświadczysz. Wernisaż w Galerii pod Belką w nidzickim zamku

Tajemnicza kraina śniegu, dach świata, miejsce trudno dostępne, w którym sztuka, religia i przyroda są nierozerwalnie powiązane. Nie znajdziemy go na mapie państw świata, a jednak budzi nieustające zainteresowanie i fascynację. Sekrety Tybetu, niedostępnego dla zwykłego turysty, przed ciekawymi świata odkrywa Elżbieta Sęczykowska w swojej książce „TYBET. W drodze do Kumbum”, która już 13 maja ukaże się nakładem wydawnictwa National Geographic.

„TYBET. W drodze do Kumbum” to relacja Elżbiety Sęczykowskiej z jej kilku podróży, które odbyła do mistycznej Krainy Śniegu. Autorka miała szansę uczestniczyć w ceremoniach wówczas zastrzeżonych tylko dla mnichów lamajskich, odkryła tajemnicę maślanego ołtarza i dokonała „oczyszczenia z grzechów” podczas obchodów Święta Wielkiej Modlitwy w klasztorze Kumbum.
W swojej książce „TYBET. W drodze do Kumbum” autorka zabiera nas do innego świata, tysiące metrów nad poziomem morza, gdzie każdy dzień to zmaganie się z niskimi temperaturami, smagającym wiatrem, śniegiem. Podróżnicy toczą walkę z własnymi słabościami i ograniczeniami determinowani niepohamowaną ciekawością świata i pędem w stronę nieznanego. Ale „TYBET. W drodze do Kumbum” to nie tylko opis ekscytujących podróży, ale też niepublikowane wcześniej przejmujące fotografie autorstwa Elżbiety Sęczykowskiej ukazujące mistyczne piękno tego niedostępnego dla wielu z nas miejsca.

BIO
Elżbieta Sęczykowska
Artysta fotografik, członek ZPAF, twórca kilkudziesięciu wystaw prezentowanych w kraju i za granicą, autorka nagrodzonych książek podróżniczych: Tybet. W drodze do Kumbum (Magazyn Literacki „Książki”), Mongolia. W poszukiwaniu szamanów (Travelery), Tryptyk Wschodni. Chiny, Tybet, Mongolia (Granice.pl najlepsza książka w kategorii podróże literackie), obyczajowej książki Randka z jeleniem, czyli pałac z widokiem na bagno oraz kolekcji puzzli z Dalekiego Wschodu. W roku 2023 została nominowana do zaszczytnej funkcji Ambasadora Dobrej Książki.
Z pasji podróżniczka zafascynowana odmiennymi kulturami świata, miłośniczka zwierząt, sztuk plastycznych i muzyki jazzowej.

TYBET W DRODZE DO KUMBUM. 
Myśląc dziś o Tybecie, wciąż mam przed oczami drogę do wielkiego klasztoru Kumbum oraz tych nielicznych pozostałych, ocalonych od zagłady i rozrzuconych pomiędzy oblodzonymi, smaganymi huraganowym wichrem szczytami mitycznej Krainy Śniegu. Widzę też nomadów spotkanych w swych podszytych wiatrem  namiotach z jaczej wełny i pielgrzymów zmierzających do świętych miejsc, którzy całą tę drogę odmierzają długością swojego ciała, niemal czołgając się. Wspominam barwne misteria odprawiane w klasztorach związane ze świętem Losar -Tybetańskim Nowym Rokiem, podczas których Pan Śmierci - Jamantaka dokonuje swoistego oczyszczenia duszy z nagromadzonych grzechów, a maślane ołtarze przywołują tajemniczą legendę o Congkapie, wielkim reformatorze kościoła lamaistycznego. Wówczas to bowiem czuje się niezwykłą siłę zawartą w przesłaniu świętej mantry przywołującej moce stwórcze, wołanie o przywrócenie pierwotnego i nieskazitelnego porządku świata. Om mami padme hum, odmawianej po tysiąc razy dziennie, powielanej przez modlitewne młynki i wirujące na wietrze flagi, wypisanej na kamieniach i noszonej w amuletach. Najważniejszą sprawą podczas wszystkich podróży po Tybecie, byli wspaniali, spotkani tam ludzie, którzy wprowadzili mnie w świat duchowości i kultury tego odmiennego świata. Wielka przygoda, niezwykłe zdarzenia i poznanie tajemnic, stanowią jedynie ważne ich uzupełnienie.
Bo podróż to życie, a życie jest wieczną podróżą...

I właśnie ta nieodmienna ciekawość świata nie pozwala wielu ludziom usiedzieć spokojnie na miejscu – ani w ciszy, bo w głębi własnego wnętrza świadomość bombardowana jest głosami, pulsem ziemi, tej nieznanej, gotowej ukazać swą urodę w całej okazałości, ale czasami także okrucieństwa. Buduje i prowokuje wyobraźnię, która nie pozwala spać po nocach, burzy spokój, pozbawia duchowego komfortu, aż ostatecznie staje się filozofią życia! Pcha całą mocą do zaspokojenia ciekawości zjawisk, ludzi, przyrody i otoczenia. I uczy odporności na trudy podróży. Ta ogromna siła rodzi potrzebę zgłębiania wiedzy na temat wszystkiego, co dostrzegamy przez własne otwarcie i czego nie widzimy, bo nadal pozostaje tajemnicą.