WARTO OBEJRZEĆ: Kinga Dębska „Zupa nic”

Poznajemy rodzinę Elżbiety (w tej roli Kinga Preis) i Tadka (Adam Woronowicz), ich dwie córki: Martę (Barbara Papis) i Kasię (Alicja Warchocka) oraz babcię (Ewa Wiśniewska). Tadek projektuje budynki w stolicy, Elżbieta pracuje w szpitalu i aktywnie działa w Solidarności. Perypetie bohaterów oglądamy w scenerii skromnego mieszkania z meblościanką i wersalką, w kolejce po najmodniejszy wypoczynek „Edyta”, w pogoni za wymarzonym Fiatem 126p, a wszystko dopełnia sytuacyjny humor. Codzienne życie w PRL-u nie należy do łatwych. Ilekroć rodzinie udaje się coś osiągnąć, niemal natychmiast są ściągani w dół. Absurdy peerelowskiej rzeczywistości pokazane są w ciepły i humorystyczny sposób a filmowe postacie wzbudzają sympatię widzów. Kinga Preis i Adam Woronowicz wcielają się w role skorych do kłótni ale i kochających się małżonków. Kreacje aktorów są tym, co w filmie najlepsze. Warto wspomnieć o znakomitej Ewie Wiśniewskiej w roli babci o silnym charakterze. Dziewczynki: Barba Papis i Alicja Warchocka natomiast przypominają nam czym jest dzieciństwo bez wszechobecnego nadmiaru a zwykła guma balonowa jest powodem do radości.

Bez wątpienia okres komunizmu w Polsce jest w filmie idealizowany. Reżyserka Kinga Dębska wspomina jedynie miłe chwile, które zapamiętała. Czas, w którym brakowało wszystkiego a jakby wszystkiego było więcej, jak śpiewają Artur Andrus i Monika Borzym w piosence promującej film: "Może się wtedy miało mało... Mieszkania były mniejsze dużo, ale się wszystko mieściło". Szczere emocje, czyste intencje i marzenia bohaterów filmu składają się na ciepły, nostalgiczny obraz, do którego będzie się wracało.