Od 25 lat niosą w Mrągowie pomoc

Gospodarzem tego rocznicowego spotkania był proboszcz parafii św. Wojciecha – ks. Wiesław Świdziński, reprezentujący tą parafię i mieszczącą się w niej Stację Pomocy Brata Gerarda. Wśród zaproszonych gości znaleźli się: wiceprzewodniczący Sejmiku Województwa Warmińsko-Mazurskiego i dyrektor MOPS w Mrągowie – Julian Osiecki, burmistrz Mrągowa – Otolia Siemieniec, dyrektor PCPR w Mrągowie – Jolanta Kowalczyk, reprezentująca starostę powiatu mrągowskiego, czteroosobowa delegacja Joannitów z Niemiec, w tym dr Christian Meyl (Honorowy Obywatel Mrągowa), wraz z małżonką, reprezentanci Mniejszości Niemieckiej z Mrągowa oraz byli i obecni pracownicy stacji socjalnych z Mrągowa, współpracujących z Joannitami.

Rys historyczny Joannitów
Obecnie działający Joannici wywodzą się z zakonu Rycerzy Szpitala Jerozolimskiego św. Jana Chrzciciela. Potocznie nazywano ich też kawalerami rodyjskimi i kawalerami maltańskimi. Początki Joannitów wywodzą się jedenastego wieku. Organizacja Zakonu Joannitów była podobna do organizacji Zakonu Templariuszy. Na czele zakonu stał wielki mistrz, obierany spośród braci – rycerzy. Strój zakonny składał się z czarnego habitu oraz z takiego samego koloru płaszcza z kapturem. Na habicie i płaszczu po lewej stronie naszyty był ośmiorożny krzyż, symbolizujący osiem błogosławieństw Jezusa z kazania na górze. Bracia – rycerze w czasie pokoju nosili czarny płaszcz z białym krzyżem, do walki zaś nakładali na zbroję czerwoną tunikę z białym krzyżem zakonnym. Statuty zakonne nakazywały umiar i prostotę, zasady higieniczne i metody terapii zaś niekiedy zbliżone były do współczesnych wymogów.

Zakon składał się z kilku kategorii członków: kawalerów sprawiedliwych, braci służebnych, kapelanów, kapelanów posłuszeństwa i kawalerów - nie mających szlacheckiego pochodzenia, cieszących się jednak takimi samymi honorami, jak kawalerowie sprawiedliwości, ze względu na czyny dokonane ze szczególną odwagą i męstwem. Do Polski przybyli Joannici dzięki przeniknięciu tu prądów krucjatowych. W XIX wieku rozproszeni po Europie Kawalerowie Maltańscy zaczęli zakładać nieformalne stowarzyszenia świeckie. Odtworzono dawną strukturę przeoratów, z których część miało charakter katolicki, a część protestancki. W czasie I i II wojny światowej organizowały one szpitale polowe, a w czasie pokoju prowadziły i prowadzą liczne szpitale w całej Europie i USA.

Charakter zakonny przywrócił kawalerom maltańskim papież Pius XII w 1953 r. Zakon katolicki uzyskał w 1994 roku status oficjalnego, stałego obserwatora przy ONZ. Stanowi on suwerenne państwo i jest oficjalnie uznawany przez 92 państwa. W roku 1927 powstał Związek Polskich Kawalerów Maltańskich. Po II wojnie światowej Związek odrodził się na emigracji, a w 1992 został reaktywowany w Polsce. Tradycja przynależności do zakonu przetrwała do dziś w wielu szlacheckich rodach i stanowi tytuł honorowy. W Polsce Joannici niemieccy, byli i są również obecni. Do roku 1945 prowadzili szpitale, m.in. w Bartoszycach, gdzie jedną z ulic nazwano ulicą Joannitów. Na terenie Mazur, Warmii i Pomorza istnieją nadal Stacje Socjalne Joannitów.

Stacja Pomocy Brata Gerarda utworzona w 2009 r. na mocy trójstronnego porozumienia między Parafią Św. Wojciecha w Mrągowie a reprezentatami Joannitów z Niemiec (1. Preussische Genossenschaft des Johanniterordens Ostpreussenhilfe, 2. Ferderverein für Johanniter Sozialstationem in Ostpreussen E.V) i Zakonu Polskich Kawalerów Maltańskich, stanowi kontynuację działalności Stacji Socjalnej Johannitów w Mrągowie, która została zamknięta 31 marca 2009 r.

Stacja korzysta z pomocy mrągowskich władz samorządowych, poprzez pozyskiwanie dotacji na realizację zadań publicznych:
- pn Wspieranie działań niosących pomoc osobom chorym, starszym i niepełnosprawnym (Burmistrz Miasta Mrągowo i Rada Miasta Mrągowa),
- pn Organizowanie czasu wolnego, terapii i rehabilitacji społecznej dla osób niepełnosprawnych, osób po aktywności zawodowej (Starosta Powiatu Mrągowskiego i Zarząd Powiatu Mrągowskiego)

Współpracuje też z prywatnymi ofiarodawcami i osobami, które pomagają w sprawach związanych z logistyką i transportem.

Osoby potrzebujące pomocy mogą zgłaszać się do Parafii św. Wojciecha w Mrągowie we wtorki i czwartki w godz.: 16.00 – 18.00.

Wielkim orędownikiem utworzenia i wspierania Stacji Pomocy Brata Gerarda jest wciąż dr Christian Meyl, który za wieloletnią charytatywną pomoc na rzecz mieszkańców Mrągowa otrzymał dn. 08.06.2013 r. tytuł Honorowego Obywatela Mrągowa.

Należy podkreślić, że działania realizowane w stacji przez Joannitów wychodzą naprzeciw stwierdzonym realnym potrzebom i umożliwiają osobom niepełnosprawnym, chorym i starszym objęcie ich wsparciem usprawniającym, bezpłatnymi usługami o charakterze pielęgniarsko-terapeutyczno-rehabilitacyjnymi i farmaceutycznymi oraz socjalną opieką domową i instytucjonalną.

"Miłość do cierpiących jest znakiem i miarą poziomu cywilizacji, rozwoju narodu"
Jan Paweł II

Na spotkaniu jubileuszowym nie zabrakło ciepłych słów i podziękowań oraz listów gratulacyjnych, między innymi od wiceprzewodniczącego Sejmiku Województwa Warmińsko-Mazurskiego i dyrektora MOPS w Mrągowie, kierowanych w stronę Joannitów i do osób związanych bezpośrednio z nimi, zaangażowanych w pracę na rzecz osób chorych, starszych, niepełnosprawnych i ubogich oraz rodzin wielodzietnych z Mrągowa i z powiatu mrągowskiego. Trudno tą działalność zamknąć w konkretnych liczbach, bo nie sposób zmierzyć wdzięczności i radości ludzi, którym Joannici pomogli przez te 25 lat.

Burmistrz Otolia Siemieniec wręczyła dr. Meyl pamiątkowy medal, wybity z okazji obchodów w tym roku 670-lecia naszego miasta a dyrektor PCPR – Jolanta Kowalczyk, w imieniu Starosty Powiatu Mrągowskiego przekazała dr. Meyl figurkę łabędzia, będącego symbolem tego powiatu. Obchody 25-lecia Joannitów w Mrągowie stały się również okazją do wspomnień, związanych z utworzeniem 13 listopada 1993 r. pierwszej w województwie warmińsko-mazurskim Stacji Socjalnej Joannitów, ale i na spojrzenie w przyszłość.

Dla żyjących obecnie Joannitów najważniejsze jest podtrzymywanie ich dzieła poprzez działalność kultywującą dawne tradycje zakonu i skupiającą się na pomocy potrzebującym, bez pytanie o wyznanie.