LIST DO REDAKCJI. Rondo przy ulicy Dąbrowskiego poprosiło o imię!

Jestem lidzbarczanką od urodzenia, przy ul. Dąbrowskiego mieszkałam od dziecka i od dwudziestu lat ponownie zamieszkałam, w rodzinnym domu już jako „dziedziczka”. Pamiętam, jak nie było oświetlenia, nie było chodnika i pamiętam też, jak nieraz przejeżdżające za szybko auta oblewały mnie wodą z kałuż, bo tyle było dziur w asfalcie. Wiele lat byłam wraz z innymi jej mieszkańcami „dzieckiem gorszego Boga”.

Wracając z pracy spotkałam kiedyś kolegę Sławka i tak sobie rozmawialiśmy, że przez błoto, przez tory, przez grzęzawiska latami chodziliśmy.
Teraz ulica Dąbrowskiego wypiękniała, w 2020 roku „Budokop” zrobił drogę, oczywiście trzeba było na to pozyskać fundusze. Inwestycja „Przebudowa ulicy Dąbrowskiego w Lidzbarku Warmińskim” została zrealizowana z dofinansowaniem z Funduszu Dróg Samorządowych. Wartość inwestycji: 5.528.412,31zł. Dofinansowanie: 2.635.881,05 zł. Gmina Miejska 2.492.531,26 zł. Starostwo Powiatowe 400.000 złotych.

Powstało rondo przy ulicy Dąbrowskiego. Urząd miasta z burmistrzem na czele poprosił mieszkańców o zainteresowanie i pomysł na patrona tego ronda.
Rondo prosi o imię!

Nazewnictwo trafne to podstawa gospodarki, tak, jak i marketingu sprzedaży. Coś, co się dobrze nazywa, czy właściwie nazywa, przyciąga ludzi, a także wpływa na nasze emocje. Chce nam się zwyczajnie uśmiechać, bądź mamy smutne miny.
Jako mieszkanka ulicy Dąbrowskiego wystąpiłam z inicjatywą czysto obywatelską. Pomogły mi cztery aktywne kobietki: Bernadetta Stańko, Krysia Antonowicz, Bożenka Szczepanik i życzliwa tej akcji pani Basia.

Idąc tokiem myślenia, że od 2006 roku miasto Lidzbark Warmiński jest w Cittaslow i że realizujemy cele ruchu „miast dobrej jakości życia”, korzystając z miejscowych zasobów, upowszechniamy kulturę gościnności, a także odpowiednio ją promujemy oraz to, że powstałe w 1999 roku Cittàslow wzięło się z włoskiej Toskanii, jako organizacja non-profit pomyślałam o człowieku, który mógłby wypromować miasto. Był nim Toskańczyk Eneasz Sylwiusz Piccolomini. W Cittaslow popieramy przecież różnorodność kulturową.

U nas: wolno, cicho, mało, dokładnie i aktywnie, w przeciwieństwie do tzw. twardej turystyki wyznającej zasady: masowo, szybko, głośno, dużo, powierzchownie.
Łagodna turystyka tworzy harmonię między potrzebami turystów i lokalnych społeczności.

Mieszkańcy naszego miasta znają Włochy. Jesteśmy już blisko 20 lat w Unii Europejskiej. Pani z Urzędu Pracy w Toskanii była, mieszkanka ul. Astronomów, oczekująca na autobus na przystanku naprzeciwko Biedronki we Włoszech była. Lidzbark Warmiński nazywany jest szumnie ”Toskanią Północy”. Wielu nie wie, że trzynasty biskup warmiński został papieżem Piusem II i pochodził właśnie z Toskanii.
Cittaslow to ruch międzynarodowy.

Pracuję w muzeum, oprowadzam wycieczki. Przyjeżdżają do nas ludzie ze Szwajcarii, kiedy pokazuję w poczcie biskupów, w Wielkim Refektarzu trzynaste miejsce z Toskańczykiem cieszą się na samo słowo Piccolomini i są dumni, bo właśnie u nich w Bazylei założył najstarszy Uniwersytet na świecie.

Myślę, że ta postać jako patron nowego ronda przy ulicy Dąbrowskiego może połączyć Lidzbark Warmiński z innymi krajami Europy, będzie przez to bardziej rozpoznawalny. Reklamy nigdy dość. Z taką też obywatelską inicjatywą wystąpiłam, uzyskując poparcie 200 mieszkańców naszego miasta. Są wśród nich mieszkańcy mojej ulicy, czyli sąsiedzi. Są też mieszkańcy innych ulic, przejeżdżający przez rondo, którym ta nazwa zwyczajnie się spodobała.
Beata Błażejewicz-Holzhey