HISTORIE, KTÓRE MAJĄ ZNACZENIE [zdjęcia]

Autor przyjechał do nas na „Spotkania z opowieścią”, podczas których zaprezentował nam współczesną wersję sztuki opowiadania - storytellingu.

Gość biblioteki szybko nawiązał kontakt z młodą publicznością. Porwał zebranych oryginalną i swobodną formą przekazu. Zaczął od czasów pradawnych, w których zrodziło się to, co nazywamy dziś opowieścią. Przywołał ludzi z odległych epok siedzących przy ognisku i snujących niesamowite historie. Następnie na tablicy napisał litery PIE i tłumaczył dzieciom, w jaki sposób nasza głowa podstawia pod znaki przeróżne rzeczy. Dzieci próbowały rozwinąć napisane litery: pies, piec, pień.

Następnie Mateusz Świstak skupił się na zagadnieniu wyobraźni. I dowodził, że to właśnie ona zaprowadziła ludzi do tworzenia baśni, legend i mitów, w których świat magii przenika się z rzeczywistością. To za pomocą dawnych opowieści ludzie próbowali tłumaczyć sobie otaczający świat. Co dziś na przykład możemy wyczytać z Czerwonego Kapturka? Autor tłumaczył, że w życiu jest tak, że czasem spotyka się wilka i ten wilk może niekiedy nas bardzo dotkliwie oszukać. Dziecko wcielając się w postać Kapturka wchodzi na ścieżkę, na której czyhają na niego te same zagrożenia co na baśniowych bohaterów. Może jednak w mądry sposób wyjść z tych zagrożeń zwycięsko. Tak naprawdę jakie jest życie, taka jest też baśń.

W dalszej części spotkania z młodymi czytelnikami gość biblioteki opowiedział starą legendę, która tłumaczyła Inuitom, skąd się wzięło ich pożywienie. I podsumował, że opowieści zawierają wymyślone rzeczy, które mają nas prowadzić do prawdy. Następnie zachęcił wszystkich przybyłych na spotkanie, aby czytali opowieści zawarte w książkach, ponieważ za rzędami liter stoją fantastyczne historie.

W ciągu godziny autor sprawnie przeprowadził dzieci poprzez różne opowieści i baśń inuicką. Nowoczesna sztuka opowiadania historii okazała się rewelacyjna dla wyobraźni uczniów. Duże zaangażowanie emocjonalne prowadzącego i uczestników zaowocowało stworzeniem spontanicznej przestrzeni do żartów, rozmów, wielu zaskoczeń oraz wspólnego rysowania.

Spotkanie z młodym, pełnym energii, zabawnym autorem pobudziło uczniów do twórczego myślenia.

Zapytaliśmy po spotkaniu Mateusza Świstaka, skąd się wzięła u niego pasja opowieści? – Ta pasja wzięła się z faktu, że miałem sobie trzy cechy, które mnie do niej przygotowały - tłumaczy. - Po pierwsze miałem całkiem dobry kontakt z dziećmi. Po drugie jako polonistę najbardziej mnie ciągnęło do archetypicznego czytania tekstów, takiego spod znaku Junga czy Campbella, a baśnie łączą te dwie rzeczy. I wreszcie po trzecie: nieźle sobie radzę z występami publicznymi, dlatego pomyślałem, że dobrze by było to wszystko zintegrować. Pierwsze warsztaty poprowadziłem dla mojego młodszego kuzyna i tak się to potoczyło.

Chcieliśmy też wiedzieć, czy warto dziś przybliżać dzieciom dawne opowieści? – Warsztaty prowadzę po to, żeby pokazać, że baśnie, legendy i mity to nie są historie, które już nie żyją – wyjaśnia – ale że to są historie, które gdzieś dla nas mogą mieć znaczenie. Jeżeli będziemy używać tego archaicznego języka, jeżeli będziemy próbowali zostawić je w formach, które były używanie przed stu laty, to będą to historie warte użycia sto lat temu a nie dzisiaj.

Ostatnie nasze pytanie dotyczyło kwestii, jak odczytywać dziś baśnie, legendy i mity? – Wszystkie dawne opowieści trzeba dziś odpowiednio wyjaśniać, dać im taki obraz, że tam nie chodzi tylko o samą przedstawioną historię, ale o to, ze w tej historii coś jeszcze jest. Niekoniecznie trzeba mówić co w niej jest zawarte głębiej, ale musimy współczesnych odbiorców nauczyć czytać poza pierwszą warstwą – konkluduje Mateusz Świstak.

Na zakończenie spotkania wszyscy entuzjastycznie stwierdzili, że chcieliby spotkać się z autorem raz jeszcze. Może droga ze Śląska na Warmię ponownie okaże się dla mistrza opowieści nie aż tak odległa?
Ewa Urban, Wojciech Karolonek