W Dniu Dziecka zwróćmy uwagę na dzieci

Warto nauczyć się rozpoznawać niepokojące sygnały, które mogą wskazywać, że bliska nam osoba sięgnęła po środki odurzające. A co zrobić, jeśli mamy uzasadnione podejrzenia?

Na co jako rodzic/opiekun powinieneś zwrócić uwagę:

- ​wygląd oczu (zaczerwienione spojówki lub brzegi powiek, łzawienie, opadnięcie powieki, nadmierne rozszerzenie lub zwężenie źrenic, powolna reakcja źrenic na światło, oczopląs przy wpatrywaniu się w stały punkt);
- złe samopoczucie, brak chęci do życia, depresja;
- stany euforyczne, gadatliwość a następnie otępienie i apatia;
- zmiana nawyków żywieniowych - brak apetytu lub objadanie się;
- kłopoty w szkole, wagary, pogorszenie ocen;
- próby wyłudzania lub podbieranie pieniędzy na nieokreślone wydatki;
- nieuzasadnione ataki złości, agresji;
- wychodzenie z domu na krótko, poprzedzone dzwonkiem domofonu lub telefonem od nieznanej osoby;
- wprowadzenie do słownictwa nowych zwrotów, często niezrozumiałych dla dorosłych, tzw. slangu narkotykowego;
- pojawienie się w domu nowych akcesoriów typu lufki, sreberka, małe woreczki z zamknięciem strunowym, tzw. dilerki, itp.;
- zmiana zapachu ciała.

Pamiętajmy też, że narkotyki bez względu na swoje pochodzenie (naturalne/sztuczne) przybierają bardzo różne postacie:

- proszki (najczęściej zabezpieczone przed wilgocią);
- wysuszone i rozdrobnione części roślin;
- małe grzybki;
- płyny o różnym kolorze i najczęściej "chemicznym", ostrym zapachu np. w strzykawkach, małych buteleczkach i fiolkach;
- kawałki plastycznej masy o ziołowym aromacie;
- tabletki i kapsułki różnej wielkości, koloru i gramatury;
- małe znaczki i papierki często z nadrukami;
- żelki o różnych wymiarach;
- nasiona i niewielkie owoce.

Gdy dziecko sięgnie po narkotyki?

Nie powinieneś:

- wpadać w panikę;
- przeprowadzać rozmów z dzieckiem, kiedy jest ono pod wpływem środka odurzającego;
- udawać, że to nie prawda i bezgranicznie ufać ani wierzyć zapewnieniom dziecka, że ma kontrolę nad narkotykami, że samo sobie poradzi z tym problemem;
- usprawiedliwiać dziecka i spłacać jego długów;
- szukać winy w sobie lub w tzw. złym towarzystwie.

Co należy zrobić?

- działać i nie liczyć na to, że problem sam się rozwiąże;
- spokojnie porozmawiać z dzieckiem i je wysłuchać;
- zastanowić się, dlaczego sięga po narkotyki i pomyśleć jak to można zmienić;
- szukać pomocy u specjalistów;
- stosować zasadę "ograniczonego zaufania" starać się zawsze wiedzieć, gdzie jest i co robi Twoje dziecko.

Nowe substancje psychoaktywne zwane potocznie dopalaczami są wyjątkowe niebezpieczne. Mogą występować w każdej postaci: płynu, granulatu, proszku, suszu lub tabletek, czasem sprzedawane są jako imitacja produktu, np. granulat przyspieszający spalanie węgla w piecu, odświeżacz do bidetu czy pochłaniacz wilgoci. Osoby zażywające takie produkty nigdy nie mogą mieć pewności, jaki jest ich skład oraz zawartość, a przez to ich zażywanie może powodować bardzo poważne szkody zdrowotne. Nowe substancje psychoaktywne mogą powodować halucynacje, stany lękowe i agresywne zachowania, ich zażywanie prowadzić może do niewydolności narządów wewnętrznych, przegrzania tkanek i wzrostu ciśnienia krwi, a w konsekwencji nawet do śmierci.

Narkotyki i dopalacze w świetle prawa

Przestępstwa narkotykowe reguluje ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. 2005 Nr 179 poz. 1485). Warto wiedzieć, że:

- posiadanie środków odurzających lub substancji psychotropowych jest czynem karalnym zagrożonym karą pozbawienia wolności do lat 3;
- posiadanie nowych substancji psychoaktywnych (dopalaczy) jest karane grzywną, a w przypadku posiadania znacznej ilości tych środków, karą grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3;
- za handel narkotykami grozi kara pozbawienia wolności od roku do 10 lat, a w przypadku sprzedaży lub ułatwiania użycia małoletniemu kara nie krótsza niż 3 lata;
- udzielanie środka odurzającego, substancji psychotropowej lub nowej substancji psychoaktywnej albo nakłanianie do użycia takiego środka przez inną osobę, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3, a w przypadku udzielania małoletniemu karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do 8 lat.

kpp/tom