Przemoc domową trzeba zatrzymać. Masz prawa!

Zdarza się, że mężczyźni kopią, szarpią, biją pięściami, wyrywają włosy, obrzucają najgorszymi wyzwiskami, poniżają i grożą śmiercią.

Bywa, że kobiety obrzucają wyzwiskami, wyśmiewają, uderzają swoich mężów lub potrafią okrutnie bić swoje dzieci.

Bywa też, że dorośli ludzie potrafią mówić i robić krzywdę swoim zniedołężniałym rodzicom.

W takich sytuacjach określenie kłótnia domowa, nieporozumienie, czy konflikt nie wystarczają; są zbyt łagodne i często tuszują to, co naprawdę dzieje się w rodzinie. W tych przypadkach mówimy o przemocy w rodzinie.

Przemoc w rodzinie to jednorazowe albo powtarzające się umyślne działanie lub zaniechanie naruszające prawa lub dobra osobiste osób (członków rodziny lub innych osób wspólnie zamieszkujących lub gospodarujących), w szczególności narażające te osoby na niebezpieczeństwo utraty życia, zdrowia, naruszające ich godność, nietykalność cielesną, wolność, w tym seksualną, powodujące szkody na ich zdrowiu fizycznym lub psychicznym, a także wywołujące cierpienia i krzywdy moralne u osób dotkniętych przemocą.

Przemoc może mieć różny charakter: fizyczny, psychiczny, seksualny, ekonomiczny, polegający na zaniedbywaniu lub izolowaniu. Zjawisko przemocy może trwać kilka, a nawet kilkanaście lat, gdyż ofiary często żywią nadzieję, że sprawca się zmieni. Zatrzymanie przemocy jest warunkiem niezbędnym dla skutecznego udzielenia pomocy ofiarom.

Stykając się z przemocą domową policjanci mają do czynienia z przestępstwem, bądź jego domniemaniem, gdzie ten sam sprawca wielokrotnie, przez długi czas stosuje przemoc wobec tej samej ofiary. Podstawowym przepisem dotyczącym przemocy w rodzinie jest art. 207 Kodeksu Karnego mówiący o znęcaniu się fizycznym lub psychicznym nad osobą najbliższą lub nad inną osobą pozostającą w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy albo nad małoletnim lub osobą nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny. Aby przemoc mogła być uznana za przestępstwo musi ona mieć charakter ciągły.

Podejmowanie interwencji w środowisku wobec rodziny dotkniętej przemocą odbywa się w oparciu o procedurę „Niebieskie Karty” i nie wymaga zgody osoby dotkniętej przemocą w rodzinie.

Procedura „Niebieskie Karty” obejmuje ogół czynności podejmowanych i realizowanych przez przedstawicieli jednostek organizacyjnych pomocy społecznej, gminnych komisji rozwiązywania problemów alkoholowych, policji, oświaty i ochrony zdrowia, w związku z uzasadnionym podejrzeniem zaistnienia przemocy w rodzinie.

Wszczęcie procedury „Niebieskie Karty” następuje przez wypełnienie formularza „Niebieska Karta” w przypadku powzięcia, w toku prowadzonych czynności służbowych lub zawodowych, podejrzenia stosowania przemocy wobec członków rodziny lub w wyniku zgłoszenia dokonanego przez członka rodziny lub przez osobę będącą świadkiem przemocy w rodzinie.

Policjant w większości przypadków jest pierwszą osobą z zewnątrz otrzymującą sygnał o przemocy w rodzinie. O potrzebie interwencji policję powinny poinformować ofiary przemocy lub świadkowie przemocy w rodzinie np. sąsiedzi, inni domownicy, znajomi rodziny.

Numery telefonu pod którymi można uzyskać bezpłatną specjalistyczną pomoc i wsparcie /ogólnopolskie/

Niebieska Linia – dla osób, które czują się ofiarami przemocy w rodzinie - 800 12 00 02

Ogólnopolska Poradnia telefoniczna dla Osób Dorosłych w Kryzysie Emocjonalnym - 116 123

Reagujmy. Ofiara często ze strachu ukrywa prawdę o tym co dzieje się w domu. Piekło tych osób często trwa przez wiele lat.

kpp/ok