List Czytelnika. Proszę, załóżcie maseczki

Z koronawirusem jest tak, że można w niego wierzyć lub nie wierzyć. Można wierzyć w skuteczność szczepień lub uważać je za ograniczenie praw i wolności obywatelskiej. Ja nie jestem ani po jednej, ani po drugiej stronie, ale z szacunku do innych przestrzegam nakazu noszenia maseczki w miejscach publicznych, czego nie mogę powiedzieć o osobach jeżdżących autobusami.

Moja mama jest starszą kobietą, która boi się koronawirusa. Od początku pandemii wyszła z domu ze trzy razy, bo jak sama stwierdziła, "nie chce się jeszcze wybierać na tamten świat". W mojej rodzinie z powodu "zarazy" i chorób współistniejących zmarły trzy bliskie osoby. Nie były najmłodsze i nie najzdrowsze, ale kostucha mogła zabrać ich później, gdyby nie zakażenie i fala powikłań. Czy maseczka ochroniłaby ich przed zakażeniem? Nie wiem. Wiem natomiast, że są ludzie, którzy tak jak moja mama unikają miejsc publicznych ze strachu.

Udało mi się wyciągnąć mamę z domu, żeby przejechać się elektrykiem i pokazać jej miasto, które kocha, a którego nie zwiedza od ponad roku. Niestety okazało się to niemożliwe, bo mama po wejściu do autobusu szybko chciała wysiąść, bo połowa z kilkunastu pasażerów była bez maseczek. Przepisy mówią wyraźnie, że w komunikacji miejskiej jest to obowiązek, ale jak widać słabo ścigany. Mama stwierdziła, że nie chce się pchać tam, gdzie tyle osób bez maseczek i chciała szybko wrócić do domu.

Apeluję do wszystkich. Nawet jesli nie wierzycie w pandemię i macie zastrzeżenia do maseczek, to noście je z łaski swojej w miejsach publicznych. Takich osób jak moja mama jest więcej i róbcie to choćby z szacunku do nich, bo oni się po prostu boją. W pewnym wieku pewnych spraw wyjaśnić się nie da, ale żyjemy w społeczeństwie zróżnicowanym i szanujmy się nawzajem.

Zbigniew