Konie, koniki, kucyki...

Może nie zawsze był to duży koń, a często tylko mały kucyk, ale i tak jednogłośnie dzieci uznały, że są to miłe, sympatyczne i łagodne zwierzęta.

Po przeczytaniu książeczki „Koń Klaudiusz” przedszkolaki dowiedziały kilku ważnych rzeczy o tych stworzeniach, a mianowicie, gdzie mieszkają, co jedzą, jak śpią, jak pomagają w gospodarstwie.

Następnie, wspólnie opowiedzieliśmy o maściach koni, czyli jaki kolor mają gniade, kasztanowate, bułany, siwe i kare, jak nazywa się chód zwierząt, do czego kiedyś ich używano, a gdzie obecnie można je spotkać. Dzieci najczęściej widywały konie i kucyki w cyrku, na festynach, niektóre podczas biegów, a jeszcze inne jeździły na nich rekreacyjnie lub dla poprawy zdrowia.

Najpopularniejszymi bajkowymi konikami okazały się oczywiście koniki Pony. Sporo radości sprawiło odgadywanie i tłumaczenie popularnych zwrotów „koń by się uśmiał”, „znamy się jak łyse konie”, czy „robić kogoś w konia”.

Pracą, którą dostały do wykonania podczas zajęć, było pokolorowanie papierowego konia na biegunach, trochę już zapomnianej, ale obecnej prawie w każdym domu zabawki.

Wyobraźnia przedszkolaków odnośnie umaszczenia koni nie miała granic.

Na koniec, żeby nieco wyładować ich energię, przygotowaliśmy zabawę ruchową „Kareta” i w rytmie brykających koników, dzieci „pokłusowały” do przedszkola.
B.G.