Pielęgnuję polską mowę

Przemiła pani, mimo upływu wielu lat, bardzo poprawną polszczyzną opowiedziała mi swoją historię: „Do II wojny światowej mieszkałam z rodzicami w Łodzi na ulicy Piotrkowskiej pod numerem 105. Dzisiaj już tej kamienicy nie ma.

Ojciec ze strony babci był Polakiem, natomiast ze strony dziadka Niemcem. Matka z pochodzenia była Austriaczką.

Rodzice prowadzili zakład jubilerski. Można powiedzieć, że rzemiosło jubilerskie prowadzone było przez moją rodzinę z dziada pradziada, ponieważ dziadek także był jubilerem.
W lutym 1945 roku tylko z małymi bagażami uciekliśmy z Łodzi przed wojskiem rosyjskim. Cały nasz majątek pozostał. Ciągnęliśmy się tygodniami do Dusseldorfu, a potem do Krefeld, gdzie mieszkam do dzisiaj.

Wiem, że mówię lepiej po polsku niż inni, którzy tutaj w tym samym czasie zamieszkali. Mogę powiedzieć, że oni już prawie nie mówią w tym języku. Ze mną jest inaczej - urodziłam się w Polsce i żyłam tam 20 lat. W domu rozmawialiśmy po niemiecku, ale w szkole uczyłam się polskiego.

Pielęgnuję mowę polską, sprawdzam na jakim poziomie znam język i dlatego wiedząc, że pani jest z Polski specjalnie przyjechałam, żeby porozmawiać po polsku, sprawdzić, czy jeszcze potrafię rozmawiać bez naleciałości języka niemieckiego.

Sentyment do dawnych czasów i życia w Polsce pozostał. Bardzo tęskniłam do miejsca, w którym mieszkałam. W 1977 roku odwiedziłam Łódź. Mój kuzyn nadal tam mieszka i prowadzi zakład jubilerski.

Jestem już wiekowa i schorowana, więc na pewno do Polski już nie pojadę. Pozdrawiam przez panią moją ukochaną Łódź".

Barbara Kułdo

">kliknij
Problem z założeniem profilu? Potrzebujesz porady, jak napisać tekst? Napisz do mnie. Pomogę: Igor Hrywna