Power Babcia rusza do akcji!

Teresa Adamowsky mieszka w Jedwabnie. Od 1958 roku. To tu spędziła swoją młodość i to z tą miejscowością wiąże ją wiele wspomnień. I dobrych, i tych trochę gorszych, smutniejszych. Drobna, skromna ale uśmiechnięta kobieta z sercem na dłoni...

W życiu przeszła wiele, jednak zawsze z optymizmem patrzy na każdy kolejny dzień. Samotnie wychowała dwie córki: Kaję i Weronikę. Jest ukochaną babcią czterech wnuczek: Patrycji, Marysi, Krysi i Zosi.

— Życie nie zawsze jest takie, jak byśmy tego chcieli — mówi pani Teresa. — Jednak ważne jest to, aby się nie poddawać. Zawsze trzeba znaleźć jakiś cel i do niego dążyć, nie zapominając przy tym, żeby być dobrym człowiekiem. Warto kochać ludzi, pomagać innym i szanować każdego człowieka, bo nikt nie jest w stanie przewidzieć, co i kogo spotka na swojej drodze życia.

Pani Teresa 21 czerwca skończy 71 lat, ale energii pozazdrościć jej może niejedna 40-latka. Przez 33 lata pracowała w biurze w Gminnej Spółdzielni w Jedwabnie, potem w kuchni w restauracji. Kiedy przeszła na emeryturę, nie mogła znaleźć sobie miejsca. Nudziła się. Zgłosiła się do Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej, a tam zaproponowano jej miejsce w Środowiskowym Domu Samopomocy w Jedwabnie.

— Postanowiłam pójść do tego domu i zobaczyć, jak tam jest. I to była chyba najlepsza decyzja — zapewnia dzisiaj. — Siedzenie w domu jest straszne! Ile można sprzątać, przekładać rzeczy, siedzieć przed telewizorem czy patrzeć w okno? To był koszmar. Dlatego jak przyszłam, tak już zostałam. Pokochałam przychodzących tu ludzi i ten dom. Dziś mogę śmiało powiedzieć, że to mój drugi dom! Mamy wspaniałych opiekunów. To ludzie, którzy są dla nas jak rodzina. My jesteśmy rodziną.

Pani Teresa zawsze lubiła być aktywna. W młodości uprawiała różne sporty: jeździła na nartach, łyżwach, uprawiała gimnastykę akrobacyjną. Dziś zdrowie na tak duży wysiłek fizyczny jej nie pozwala. Jest po operacji jednego biodra i czeka na kolejną. Uwielbia kwiaty i wszystko, co rośnie w ogrodzie.

— Taki ze mnie ogrodnik samouk — śmieje się. — Pierwsze kroki po przyjściu do ŚDS-u kieruję do ogrodu, podlewam roślinki, pielę, przycinam. To mój azyl i pasja. Lubię patrzeć, jak wszystko pięknie wygląda, jak kwiaty kwitną, a drzewka owocują.

W ubiegłym roku uczestnicy ŚDS w Jedwabnie nagrali teledysk mundialowy „Nasi dzisiaj grają”. Nasza bohaterka wystąpiła w nim jako DJ Tereska. Każdy, kto chociaż raz widział ten przebój, kojarzy drobniutką, uśmiechniętą, pełną werwy starszą panią miksującą hita i grającą na puzonie. I oto po roku Power Babcia znowu rusza do akcji! Tym razem można ją zobaczyć w autorskim utworze muzycznym pt. „Ścieżka życia”. Tekst piosenki napisał lokalny twórca — poeta o muzyk — Roman Kuśmierczyk.

Pan Roman po ubiegłorocznym Jesiennym Koncercie przygotowanym przez ŚDS, będąc pod wrażeniem działań muzyczno-teatralnych podejmowanych w placówce, wyszedł z inicjatywą współpracy. Pojawił się w ŚDS z teczką pełną wspaniałych tekstów, pisanych często jedynie do szuflady. Terapeutę Bartosza Abramskiego zainteresował szczególnie jeden, niezwykły, bo hiphopowy. To w jego głowie zrodziła się wizja kolejnego projektu muzycznego, będącego kontynuacją dotychczasowych działań. Pan Bartosz stworzył muzykę do tekstu i zajął się nagraniem teledysku. Praca została podzielona na etapy.
Jako wokalistkę wybrano właśnie panią Teresę, która — choć nigdy wcześniej nie śpiewała — postanowiła podjąć wyzwanie. Nie było łatwo. Pani Teresa brała udział w treningach utrzymywania poprawnego rytmu, melodii utworu, ćwiczyła emisję głosu oraz dykcję. Następnie uczyła się śpiewu do mikrofonu pojemnościowego w słuchawkach.

Termin nagrania audio został ustalony, kiedy terapeuta uznał, że jest już gotowa. Następnie przyszedł czas na nagranie wideo. Scenariuszem do teledysku i pomocą na planie klipu zajęła się instruktorka terapii Ewa Szemplińska. Wszystkie ujęcia zostały nakręcone w okolicach Jedwabna — gminy obfitującej w urokliwe miejsca. Nagrane materiały wideo i audio zostały poddane obróbce i montażowi.

— To było dla mnie nie lada wyzwanie — opowiada pani Teresa. — Nigdy w życiu nie śpiewałam. W domu potrafiłam zrobić wszystko: przybić gwoździa, pomalować ściany, naprawić cieknący zlew, ale nie śpiewać! Wstydziłam się, myślałam, że ludzie będą się ze mnie śmiać, że na stare lata gwiazdą chcę zostać. Ale jak przeczytałam tekst piosenki, stwierdziłam, że jest taki prawdziwy i opowiada o wielu z nas. O poszukiwaniu własnej drogi życia, pasji i odmienności. Piosenka „Scieżka życia” mówi o tym, żeby robić to, co się lubi, i nie zgubić się w tłumie.

Teledysk miał swoją premierę 11 czerwca. Wyświetlony został w ŚDS w Jedwabnie. Wywołał wiele wzruszeń wśród zgromadzonych, a niejednej osobie popłynęła łezka.

— Odebrałam tyle gratulacji, tyle miłych słów — mówi wzruszona pani Tereska. — Nigdy bym nie pomyślała, że życie mnie jeszcze tak miło zaskoczy. Dzięki ludziom z naszego domu wiem, że trzeba brać życie całymi garściami, nie poddawać się, walczyć o swoje marzenia. Dziękuję wszystkim, w szczególności naszym opiekunom, bo dzięki nim wstaję rano z uśmiechem i wiem, że zawsze mogę na nich liczyć. I choć to są młodzi ludzie, mogą być naszymi córkami czy synami, to mają tak wiele empatii i zrozumienia w pracy z ludźmi starszymi i niepełnosprawnymi.

Joanna Karzyńska