Alkoholizm to duży problem społeczny

W Polsce alkohol pije około 80 procent wszystkich dorosłych. Zdecydowana większość pijących spożywa napoje alkoholowe w sposób, który nie powoduje żadnych problemów dla nich i dla innych osób. Taki wzór picia określamy często jako „towarzyski”, „w normie”, „rozsądny”, „odpowiedzialny”. Charakteryzuje się małą częstotliwością picia, ograniczoną ilością wypijanego alkoholu ( jednorazowo, a także w czasie tygodnia czy roku ) oraz społecznie uzasadnionymi okolicznościami. Ryzyko negatywnych konsekwencji jest niewielkie.

Sytuacja, w której picie alkoholu staje się przyczyną problemów zdrowotnych czy społecznych skłania najczęściej do myślenia, że mamy do czynienia z uzależnieniem. Niesłusznie, bo szacunkowa liczba osób uzależnionych w Polsce to ok. 100 tys., zaś liczba osób pijących ryzykownie czy szkodliwie przekracza dwa miliony i to właśnie te osoby będą częściej powodowały problemy swoim nadmiernym piciem.
— Obie te grupy: - piją za dużo alkoholu (jednorazowo lub w ciągu tygodnia czy miesiąca ), — spożywają go za często ( znacznie częściej niż uzasadniałoby to pice towarzyskie związane z organizacją życia społecznego w ramach czasu wolnego), — piją w nieodpowiednich okolicznościach ( kiedy na pewno nie powinno się pić, np. w sytuacji chorób wykluczających picie alkoholu, podczas kierowania pojazdami, w ciąży, w pracy ), i ponoszą z powodu nadużywania alkoholu różnego rodzaju konsekwencje — wyjaśnia Iwona Śliwińska, kierownik Oddziału Terapii Uzależnienia od Alkoholu Szpitala Powiatowego w Iławie — Zatem wzór picia osób uzależnionych i pijących szkodliwie może być podobny. To co różni obie te grupy, to występowanie u osób uzależnionych objawów uzależnienia.

Czy to już?
Pierwsze objawy alkoholizmu są zazwyczaj bagatelizowane. No bo jak? To tylko alkohol, piję dla przyjemności, przecież dwa piwka dziennie to i sąsiad pije! Można mnożyć w nieskończoność argumenty, których używają osoby u progu alkoholizmu. A to się właśnie dzieje, osoba uzależniona odczuwa silny, nieodparty przymus sięgania po alkohol, doświadcza szeregu nasilających się dolegliwości fizycznych i psychicznych po przerwaniu lub znacznym ograniczeniu picia ( drżenie mięśniowe, wzmożona potliwość, zaburzenia snu, niepokój, drażliwość, lęki), które ustępują po wypiciu kolejnej porcji alkoholu oraz pije alkohol inaczej niż tego naprawdę pragnie ( więcej i dłużej niż planuje, ma problemy z utrzymaniem zaplanowanej abstynencji). Czerwona lampka (wcale nie czerwonego wina) powinna oślepiać!
— To właśnie z tego powodu osobie uzależnionej trudno jest przerwać picie, zachować trwałą abstynencję czy pić alkohol w sposób umiarkowany. Bezwzględnie wymaga ona specjalistycznej pomocy w placówkach leczenia uzależnień — mówi Iwona Śliwińska i wyjaśnia, że osoby pijące szkodliwie nie mają objawów pozwalających zdiagnozować uzależnienie. O ile zatem nie cierpią na schorzenia wymagające całkowitego powstrzymania się od picia alkoholu ( np. cukrzyca, zapalenie wątroby, trzustki itp.), mogą i powinny próbować zmienić swój model picia na mniej niszczący dla siebie i otoczenia.

Błędne koło uzależnienia
Cechą charakterystyczną uzależnienia od alkoholu jest kontynuowanie picia mimo przykrych konsekwencji. 1/3 osób uzależnionych od alkoholu doświadcza zaburzeń lękowych, czasem mają za sobą stany zatrucia, zaczynają pojawiać u nich problemy zdrowotne, doświadczają problemów w życiu rodzinnym, kłótni z powodu nadmiernego picia. Niestety to za mało, aby zrezygnować z picia. Podejmowane próby abstynencji kończą się niepowodzeniem i powodują u osoby uzależnionej
poczucie winy i wstydu, a z kolei te nieprzyjemne emocje wzmagają potrzebę sięgania po alkohol, po to, żeby poprawić sobie nastrój.
— Zdarza się, że okresy abstynencji wykorzystywane są jako dowód na kontrolowanie picia — podkreśla Iwona Śliwińska i podaje najczęściej słyszane zdania, od alkoholika, który uważa, że nim nie jest. Typowe...

Koszmar całych rodzin
Nadużywanie alkoholu przez jedną osoba w rodzinie wywiera negatywny wpływ na funkcjonowanie rodziny jako całości oraz powoduje szkody osobiste każdego z jej członków zarówno — dorosłych, jak i dzieci. Szkodliwe picie alkoholu, a zwłaszcza uzależnienie, rodzi bardzo poważne konsekwencje psychologiczne, społeczne i materialne. Prowadzi do dezorganizacji rodziny lub jej rozpadu. Zmiany te postępują stopniowo i są efektem przewlekłego, narastającego problemu picia alkoholu przez bliską osobę.
— Życie w długotrwałym stresie spowodowanym piciem osoby bliskiej i nad odpowiedzialnością za rodzinę może rodzić poważne konsekwencje zdrowotne: zaburzenia nerwicowe, zaburzenia emocjonalne (huśtawkę nastrojów, stany lękowe i depresyjne, napięcie i stan ciągłego pogotowia emocjonalnego), pustkę duchową i brak nadziei. Konsekwencją życia z osobą nadużywającą alkoholu może być współuzależnienie, które nie jest chorobą lecz utrwaloną reakcją na przewlekłą i niszczącą sytuację życiową wynikającą z picia osoby bliskiej. Energia rodziny koncentruje się głównie na alkoholiku i przeciwdziałaniu jego destrukcyjnym zachowaniom. Tym samym zaniedbywane są inne sfery życia rodzinnego, a co najważniejsze - prawidłowe wychowywanie dzieci staje się praktycznie niemożliwe — wyjaśnia Iwona Śliwińska.

Otaczamy opieką chorego i cała jego rodzinę
W Szpitalu Powiatowym w Iławie są dwie profesjonalnie funkcjonujące komórki organizacyjne tj. Poradnia Terapii Uzależnień i Współuzależnienia oraz Oddział Leczenia Uzależnień. Oferta terapeutyczna obu komórek, spełnia wymogi NFZ, a jednocześnie jest zgodna z opracowanym przez Państwową Agencję Rozwiązywania Problemów Alkoholowych modelem skutecznego leczenia uzależnień.
— W poradni leczenie trwa rok, w tym czasie pacjent przechodzi przez różne etapy zmagania się z chorobą, od edukacji po uczenie się ważnych umiejętności potrzebnych do trzeźwego życia. Program poradni opieką otacza także bliskich osoby uzależnionej — mówi szefowa poradni.
Można oddać się w ręce specjalistów Oddział Leczenia Uzależnień na 8 tygodni. Tu podstawową metodą leczenia jest psychoterapia grupowa i indywidualna, dostosowana do możliwości pacjenta.
— Ważne jest, aby pacjent uznał psychoterapię za najważniejszą aktualnie sprawę życiową. Tylko udział w terapii daje pacjentowi szansę na poradzenie sobie z uzależnieniem — wyjaśnia Iwona Śliwińska — Ponadto pacjenci mają zapewnione konsultacje lekarskie według potrzeb, które świadczy lekarz psychiatra oraz dostęp do konsultacji specjalistycznych. Tu także na wsparcie może liczyć rodzina i najbliższe otoczenie osoby uzależnionej.

Aby skorzystać z leczenia stacjonarnego w Szpitalu Powiatowym w Iławie w ramach walki z chorobą alkoholową, należy zgłosić się po skierowanie do lekarza rodzinnego lub innego specjalisty. W kontakcie telefonicznym ustalić termin przyjęcia do oddziału lub osobiście się zgłosić w tym celu. Do leczenia ambulatoryjnego nie jest potrzebne skierowanie, można osobiście lub w kontakcie telefonicznym ustalić termin pierwszej wizyty.

red.
a.laskowska@gazetaolsztynska.pl