PRZEWODNIK PO BIEGANIU\\\ Slow jogging to doskonały hamulec. Tak możesz przebiec... nawet maraton!

Społeczny przekaz budzenia tego trendu zaczął się od Japonii. Zaczynasz przygodę w amatorskim sporcie? Jak tak, to musisz poznać i zrozumieć zasadę: chcesz biegać szybko, biegaj wolno.

Truchtające starsze pokolenia zaczęły zarażać spokojnym biegiem młodych. Ten bezpieczny, prowadzący do wysycenia tlenem komórek mięśniowych wysiłek w aktywności prowokuje tworzenie nadbudowy możliwości w bezstresowej formie.

Niko niko (jap. z uśmiechem) we własnym tempie, bez zadyszki. Nawet wolniej od marszu, ale w truchcie, przez śródstopie. Tak zaleca legendarna w Japonii postać Hiroaki Tanaka. W końcowym etapie pozwoli to przetruchtać maraton w 6 godzin.

Rozpędzony świat, to sprzeczny przekaz dotykający biegaczy pędzących z nim. Terminarz dzienny napięty do granic możliwości nie zachęca do spokoju. Slow jogging zmienia relacje dotykające nas w społecznym pędzie. Wokół natłok informacji. Szybciej, wolniej. Mniej, czy więcej. Jeść, czy nie jeść. Świat odbija również mnie od swoich ścian. Mam czasami problem — jestem z tyłu w nim. Gdyby nie zasada wpojona z wiekiem i doświadczenie — jak nie wiesz jak się zachować, zachowaj umiar — pewnie popłynąłbym z coraz szybszym prądem i rozbił się na najbliższym zakręcie potrzeb.

Bieganiu amatorskiemu powinna przyświecać idea wolontariatu — świadoma praca na rzecz innych. Praca dająca przyjemność nie może być ponad siły i psychiczną akceptację. Najważniejsze w naszym postępie docierania układu energetycznego jest jego niezatarcie. Bardzo powolne usprawnianie w gospodarowaniu energią powinno być przestrzegane w aktywności.

Slow jogging to doskonały hamulec. Wypełnia potrzeby redukujące wszystkie negatywne odczucia. Buduje fundamenty amatorskiego wyniku. Podobnie jak układanka cegieł. Powoli jedna na drugiej wiążąc je zaprawą spokojnego wysiłku wzniesiemy solidny mur, który będzie bazą pracy o większym natężeniu.

Postęp wsparty ochronną warstwą treningu ogólnorozwojowego dotknie wszystkich przyczynowo-skutkowych przekaźników. Ruszając na pierwszy trening nie zawsze zwracamy uwagę na to, że mamy w sobie wieloletnie zaniedbania mięśniowe, nawyki ruchowe, techniczne niedoróbki i oddechowo-krążeniowe niedostatki mające wpływ na naszą biegową przyszłość. Podczas biegu używając siebie doskonalimy przekazy na poziomie łączników w układzie nerwowym. Tworzymy przemiany w przekonaniu bądź niepewności swoich racji.

Czy czujemy się bezpiecznie, czy pamiętamy, że w bardzo drobnym podziale mamy w sobie setki różnych większych i mniejszych mięśni regulujących nasze kinematyczne wymagania? Połączonych w spójny układ przenoszący przez ścięgna przytwierdzone do struktur kostnych naprężenia tworzące ruch. Mamy w sobie również mięśnie mimiczne i wyściełające niezależne od naszej woli mięśnie gładkie z ich rolą w obsłudze narządów wewnętrznych. Wszystko ze wszystkim tworzy koordynację ruchową. Nic nie powinno być zaniedbane, jak wkraczamy w aktywność rozwijającą wymagania.

Ścięgna w swoim zakresie 4-12 procent możliwości rozciągania zawiadują płynnością przekazu. Wyjście ponad maksymalny przedział to groźba zerwania lub awulsyjnego wyrwania ze struktury kostnej. Praca ścięgien wynika z aktywności mięśniowej, która powinna być symetryczna w przekazie opartym o trening funkcjonalny na początku decyzji o biegowym rozwoju. Ma to decydujące znaczenie dla techniki i bezpieczeństwa tkanek. Ogólna sprawność powinna być nawykiem, który wpływa na sprawność wewnętrzną i koordynację widzianą z zewnątrz.

Koordynacja ustawia nam również obsługę więzadeł. Słabo rozciągliwych kolagenowych łączników stawowych wytrzymujących 6-cio procentowe zwiększenie długości. Zdrowe, sprawne więzadła zapewniają stabilność stawu. Poranione nadczynnością prowadzą do jego niestabilności. Bóle kręgosłupa to efekt zaniedbań wynikających z zaniku sprężystości w tym obszarze i działania dysbalansu w układzie kostnym. Wszystko zebrane razem w negatywnym odczynie tworzy zwyrodnienia i stany zapalne ograniczające nasze biegowe ambicje.

Powinniśmy w treningu wychodzić w sprawności ścięgnowo-więzadłowej poza obszar osi pionowej i poziomej ciała w sposób kontrolujący działanie wektorów sił przekazu mięśniowego. Trzeba wpływać bezpośrednio na jak najszerszy zakres ich bezpiecznego działania. Przyzwyczajenie do tej funkcji wcześniej uchroni nasz przed niespodziankami w nagłym naprężeniu. Automatyczna reakcja ochronna — to do niej dążymy.

Koordynacja i technika wynikająca z treningu funkcjonalnego wymusi na nas efekt tworzenia czucia biomechnicznego wnętrza, wtedy jak my przymusimy się do systematycznego oddziaływaniu na te struktury. Slow jogging rozpędzi nas naturalnie. To splot naczyń połączonych.

Slow jogging w symbiozie z usprawniającą pracą w obsłudze jego rytmu da nam nie tylko komfort biegania, ale stworzy także poczucie zachowania sprawności w życiu i przemyślenia o postępie bez bólu.

Trening 23-28 sierpnia. Swobodny spokojny tydzień. PPB udaje się na wakacje...
wtorek: wolne
środa: rozbieganie 20-30 min + 6-15 min crossu w tlenie, po 2-3 km trucht, 8-12 km
czwartek: stadion – trucht na boso po trawie + 5-10 x 60-100 m p. w marszu i truchcie powrotnym
piątek: wolne od biegania, siła oporowa z gumami
sobota: rozbieganie w km wg uznania i potrzeb
niedziela: wolne

Paweł Hofman, trener lekkiej atletyki