PRZEWODNIK PO BIEGANIU|| Ile w-fu jest w zdalnym w-fie

W lekcji, podczas której nie ma możliwości korekty na bieżąco wykonywanych ćwiczeń jest podobnie. Uczeń się uczy, a więc nie wie. Samo zlecenie pracy, akceptacja i wykonanie jej kończące się potwierdzeniem obecności i oceną nie znaczy, że fizyczny lek wchłonął się poprawnie w układ sprawności. Pytanie, czy w ogóle został zażyty?

Zadałem dziesiątkom uczniów kilka pytań. Zwrotna informacja z różnych poziomów edukacji nie zaskoczyła mnie. Raczej potwierdziła domysły jak wygląda szkolna lekcja wf-u.
Czy uczniowski obowiązek zadań z wychowania fizycznego jest równoważny ze sprawozdaniem z ich wykonania? Czy to tylko gra w której wszyscy z góry znają odpowiedź? Przedmiot kończący się oceną zaliczaną do średniej, obwarowany zaleceniami i przepisami, wsparty milionami z rodzicielskich podatków nie wywołuje etosu uczniowskiego zaangażowania. Czy można go aż tak lekceważyć?

Organizm dostosowuje się do minimalizmu i egzystuje na poboczu fizyczności w sposób zadowalający w sprawności ciała pozbawionego koordynacji i motorycznej poprawności. Byt kształtujący świadomość może zaskoczyć po zrozumieniu przyczyny i skutku.

Czy Microsoft Teams i inne elektroniczne narzędzia kontaktu szkolnego z uczniem wystarczą do tego, aby poprawić uczniowską sprawność? Teoretycznie tak. System jest pojemny, rzadko zawodzi w przeciążeniu. Ma mnóstwo zalet. Całkowicie zmienił sposób zdalnego nauczania w porównaniu z pierwszym zamknięciem szkół. Zapewnia swobodny przepływ informacji – również tej zwrotnej.

Zdecydowanie uczciwej podchodzą do tego dziewczęta. Bez względu na wiek mają w sobie większy obowiązek wykonania i przekazu zwrotnego. Ich klasowi koledzy na dźwięk budzika często spod kołdry zaspanym głosem potwierdzają obecność o ósmej rano i włączając aplikację obecności aktywnie przewracając się na drugi bok uczestniczą w lekcji. Minuty lecą. Można wysłać raport z niej. Kamerka, to już naruszenie prywatności nieruchomej sylwetki.

Nagminne wykonywanie innych czynności podczas lekcji zdalnego wf-u nie zaskakuje już nauczycieli. Uczniowie o poranku i nie tylko, wymieniają się informacjami niekoniecznie o edukacyjnej wymaganej treści. Potrzeba kontaktu musi być zaspokojona jako pierwsza.
W normalnej szkole edukacja prozdrowotna zatrzymuje lekcję w-fu. Wymaganie programowe określające jej zakres różnie jest przez szkoły realizowane. Uczniowie też nie garną się do wiedzy teoretycznej na fizycznych zajęciach.

Sprawni w tej dziedzinie nauczyciele przemycali treści w kilkuminutowym skrócie między wysiłkiem. Niektórzy sadzają uczniów do szkolnej ławki przyjmując zgrozę uczniowskich spojrzeń w pretensji zagonienia do klasy. W zdalnym nauczaniu prozdrowotne akcenty i teoria zdominowały większość lekcji wf-u. Łatwiej to sprawdzić. Łatwiej też znaleźć odpowiedź na pytania. Krzyżówki i quizy tworzą oceny.

Cechy motoryczne to już zjazd po równi pochyłej. Wg badań statystycznych dzieci i młodzież od wiosny przytyły średnio o 2 kg w odniesieniu do wcześniejszych pomiarów. Brak ruchu i zajadanie stresu wynikającego z braku kontaktów rówieśniczych to powód tego wyniku.
1 kg to 7000 cal. Aby to zgubić trzeba ograniczyć posiłki o 1000 cal przez tydzień, tylko jak to zrobić w otoczce przyzwalającej na błogie zdalne lenistwo?

Można poćwiczyć, ale po co się męczyć? Zajęci rodzice, zmęczeni własnym lockdownem nie przypilnują tego. To obowiązek młodego pokolenia. Wyszczuplająca o kilogram aktywność wymaga od ucznia, aby pobiegał 10 godzin, tańczył lub maszerował całą dobę. Może popływać 16 godzin, tylko gdzie? Pozbycie się dwóch kilogramów to już wyzwanie dla nielicznych. Jeść jest łatwiej i przyjemniej. Jesienno-zimowa pandemiczna stagnacja pewnie dołoży nadwagi - koloru tęczy raczej nie widzę.

Jednak nie u wszystkich jest tak źle. W informacjach otrzymanych od uczniów potwierdzających dbanie o sprawność i postęp w rozwoju cech motorycznych przewija się ta, o solidności wykonywania ćwiczeń przez uczniów trenujących w stowarzyszeniach i klasach sportowych. U nich nie ma uczniowskiej ściemy z wykonania. Jeżeli tak to rzadko. Nauczyciele, trenerzy przyjmują zwrotne sprawozdania z treningowych zapisów jako wiarygodne i poprawne technicznie. Ci uczniowie nie zwolnili. Miesiące solidności wystarczyły do adaptacji i poszukiwania coraz lepszej fizyczności. Dlaczego lata wychowania fizycznego nie potrafią zmobilizować w podobny sposób?

Trzeba mieć w sobie nawyk i umiejętności, aby poprawnie wykonać zadanie. To najważniejszy element. Nie wystarczy zrobić kilka przysiadów. Trzeba pracować tak, aby nie pogłębiać wad. Uczniowie zauważają nauczycielskie wymagania w jesiennym zamknięciu szkół zdecydowanie większe od wiosennych perturbacji. Zauważają też problemy w lekcji. Widzą wiele u innych mimo czeluści Internetu. Potrafią się też wytłumaczyć z własnych potknięć, mając świadomość prawnej odpowiedzialności pedagogów za wypadki podczas zdalnej lekcji wychowania fizycznego i realizacji proponowanej w terenie porcji ruchu.

Trening 4-10 stycznia – trudna sobota w mocniejszym tygodniu.
poniedziałek – rozbieganie + 3x siodełko 100m \/, a po nim 5x30 m skip A pod górkę - 6-10 km
wtorek – wolne od biegania. 30 min sprawności i siły ogólnej w domu.
środa – Rozbieganie z przebieżkami z 2 x km z narastająca szybkością - zaczynamy od tej ze swobodnego wybiegania i co 200m przyśpieszamy o 10-15 sek/km - 8-14 km
czwartek – rozbieganie z 5 x 100m lekko z górki p. w powrocie w marszu i truchcie - 8-12 km
piątek – wolne.
sobota – rozgrzewka + bieg modulowany 4-8 km (1 km w tempie rek. na 5 km, następny w tempie półmaratonu i tak na zmianę – 10-16 km
niedziela – wolne

Za tydzień – Rozgrzewka - to ona przygotuje do wysiłku.

Paweł Hofman, trener lekkiej atletyki