PRZEWODNIK PO BIEGANIU|| Jan Melnyczok: Mam młynek w nogach!

Tak opowiedział mi o sobie: - Biegniemy z Mirkiem - za naszymi plecami pojawia się dwóch dwudziestolatków. Jeden na rowerze, drugi biegnie obok. Słyszymy - nie za szybko na tym podbiegu. Lekko przyśpieszamy. Ambicja dziadków, czy chęć utarcia nosa młodym? Pewnie jedno i drugie. 4.30/km pod łagodną górkę. Nie wytrzymali tempa. Myślę sobie: jakbyście wiedzieli, ile tak naprawdę mamy lat nie poddalibyście się tak łatwo. Z tyłu liceum, z przodu muzeum ma dwojakie znaczenie.

Nigdy w życiu nie biegałem, nawet w szkole na wsi sami sobie coś tam organizowaliśmy na lekcjach w-fu. Sprawność – nie wiedziałem co to jest. Po niej obowiązki w pomocy rodzicom. Później praca mechanika maszyn przez ponad pół wieku. Wcale nie taka łatwa. Cały czas na nogach. Wszędzie pieszo. Jakieś rowerowe wycieczki ze znajomymi i żoną. Tylko to usprawniało moje płuca. Nigdy nie paliłem. Do monopolowego też zaglądałem rzadko.

W wieku 62 lat usłyszałem o teście Coopera na stadionie w Bartoszycach. Pojechałem rowerem z czystej ciekawości. Nie miałem pojęcia co to jest. Popatrzyłem na biegających i dałem się namówić na udział. 1950 m bez żadnego przygotowania. Podobno dobrze. Przynajmniej tak usłyszałem. Wróciłem do domu. Wystarczy biegania. Cztery lata później po namowie znajomego wystartowałem w biegu ulicznym. Przeżyłem. Udział w Biegu Niepodległości, to już samodzielna decyzja o starcie. Coś nowego w moim życiu.

Po tym biegu podszedł do mnie trener Mirek Figat i zaproponował treningowy kontakt w amatorskiej Grupie Biegowej Endorfiny. To znana postać w lekkoatletycznym świecie. Poszedłem na pierwszy trening. Zdyscyplinowany jak uczniak słuchałem i wykonywałem wszystko. Nie powiem, byłem zmęczony. Następne spotkanie już bez obaw. Wytrzymałem mimo wątpliwości innych. Duża sprawność serwowana nam podczas zajęć pomaga. Otwiera przestrzeń do biegania.

Pierwszy zaplanowany start - 4 km. Pełno ludzi i myśli o tym, żeby ukończyć bieg. Udało się. Późniejsza piątka okraszona pucharem w kategorii dodatkowo motywowała. Po niej dycha w 55 minut z kawałkiem i znowu piątka w 22 min z małą nawiązką. Karuzela się rozkręcała. Lepiej późno niż wcale. Tak sobie myślę kręcąc w tygodniu 40 km. Doszedłem do nich po 1,5 roku systematycznej pracy. Koordynacja jeszcze mi ucieka po dziesiątkach lat jej braków. Jednak mam młynek w nogach. Potrafię przyśpieszyć na końcówce biegu. Zaskoczyłem Mirka 62 sekundami na 300m metrów.

Skończyłem w listopadzie 68 lat. Moje bieganie spowodowało, że w domu wszystko w dyscyplinie czasu kręci się koło niego. Żona, która na początku patrzyła na to z lekkim powątpiewaniem teraz zapewnia mi all inclusive jak w tureckim kurorcie. Pewnie, że miło jak o ciebie dbają. Mój lekarz przeprowadził mnie przez badania i testy. Klepnął przyzwalająco na moją pasję zapraszając na coroczny przegląd.

Nie mam problemów z moim czwartym piętrem kilka razy dziennie, nawet po treningu. Doceniłem schody podczas pandemicznego lockdownu. W górę i w dół trzymało formę. Nie było wyjścia, jednak lubię miękkie podłoże. Unikam twardych tras. U nas w Bartoszycach las ma dwie pętle. Mała pół kilometra, a duża trzy. Coś większego wymaga już wycieczki kilka kilometrów szosą.
Widząc biegnących, myślę - może dołączę? Kiedyś nie zwracałem uwagi na nich. Jednak pamiętam jak widziałem Mirka - to podziwiałem. Mamy podobne korzenie. On wskoczył za młodu do biegowego świata. Maraton w 2.24 godz. Teraz dopiero wiem jak to jest szybko. Czy kiedyś dam radę go przebiec? Nie wiem jeszcze. Mam za sobą treningowo w 2.17 połówkę. Nie było tak źle.

Piszę wiersze. Nie tylko o bieganiu - tak jakoś wyszło. Czasami w nocy wstaję i notuję zapamiętany rym. Jest czas, że przez tygodnie pusto w głowie. Trzeba czekać. Na pewno przyjdzie. Tak jak ta rymowanka o konsekwencjach biegania wybrana wybiórczo z całości. Czasami trochę kulawo, trochę śmiesznie, krzywo. To tak jak moje bieganie. Jednak wszystkiego można się nauczyć nawet w moim wieku. Wierzę w to. Trzeba tylko próbować. Drugie życie w końcówce pierwszego nie musi smakować tylko problemami.

"…Jedna pani widząc pana, że ten biega tak z rana
I zaczęła z nim bieganie - ominęło ich śniadanie
I tak biegać się zawzięli - o obiedzie zapomnieli
Całym czasem tak biegają i ze sobą rozmawiają
I tak sobie pobiegali, że do rana doczekali
A nad ranem tak zmęczeni, że zostali zaręczeni…"

Inne światy w którym żyliśmy, teraz stały się podobne - Paweł Hofman

Za tydzień – porównanie do innych to niebezpieczny odnośnik.