Historii Liceum Ogólnokształcącego w Iławie ciąg dalszy …
2016-08-21 12:00:00(ost. akt: 2016-08-19 12:44:01)
Słynne wykopki. Lata 80-te
Lata 70. w iławskim liceum to dalszy rozwój i rozbudowa szkoły. Założenia i skutki reformy oświaty z 1961 r. były widoczne na początku lat 70. Wraz z modernizacją struktury średnich szkół ogólnokształcących następowały poważne zmiany w programie nauczania iławskiego liceum.
W roku szkolnym 1969/70 wprowadzono nowy przedmiot, zajęcia fakultatywne, w następujących grupach przedmiotowych: humanistycznej, matematyczno-fizycznej, biologiczno-chemicznej, geograficznej i pedagogicznej. Rok później utworzono nową grupę fakultatywną – przysposobienie zawodowe o kierunku ekonomicznym. Dodatkowo zauważalnym skutkiem reformy było utworzenie klas sprofilowanych: humanistycznej, matematyczno-fizycznej oraz biologiczno-chemicznej.
W 1990 r. profil humanistyczny zniknął, ponieważ od kilku lat nie było zainteresowania językiem łacińskim. Warto wspomnieć również o utworzonej na terenie liceum w 1974 r. Izbie Pamięci i Tradycji, której celem było wzbogacenie form pracy dydaktyczno-wychowawczej, kształcenie uczuć patriotycznych oraz wzmocnienie trwałych więzi uczniów ze szkołą. Z kolei, sfinansowanie w 1977 r. laboratorium języków obcych, unowocześniające nauczanie języka niemieckiego, angielskiego i rosyjskiego, świadczyło o łączeniu tradycji z trendy, priorytetowym w szkole do dziś.
Rozbudowa bazy lokalowej szkoły
Istotnym skutkiem reformy była rozbudowa bazy lokalowej szkoły. W 1978 r. oddano do użytku nowe skrzydło budynku, z dziewięcioma salami lekcyjnymi, a następnie wyremontowano gabinety: fizyczne i chemiczne, stołówkę, szatnie, harcówkę oraz pomieszczenie na sklepik Spółdzielni Uczniowskiej.
Mimo problemów związanych z kryzysem ekonomicznym udało się zakończyć w 1981 r. remont i rozbudowę sali gimnastycznej, nazywanej potocznie „małą”. Wówczas możliwa była ponownie organizacja balów studniówkowych na terenie szkoły, które podczas remontu odbywały się w restauracji „Kormoran”. Ponadto uzyskano dodatkowe pomieszczenia na magazyny oraz siedzibę najstarszego, istniejącego od 1975 r. Klubu Turystycznego „Człapaje”. Modernizacji uległo także boisko szkolne. Natomiast przełomowym wydarzeniem, w zakresie możliwości uprawiania sportu, było oddanie do użytku w 1986 r. drugiej, większej sali gimnastycznej, nazywanej „dużą”. W jej budynku znalazły się: pomieszczenie do ćwiczeń o powierzchni 400m2, szatnie wyposażone w węzły sanitarne i natryski oraz sala lekcyjna.
Istotnym skutkiem reformy była rozbudowa bazy lokalowej szkoły. W 1978 r. oddano do użytku nowe skrzydło budynku, z dziewięcioma salami lekcyjnymi, a następnie wyremontowano gabinety: fizyczne i chemiczne, stołówkę, szatnie, harcówkę oraz pomieszczenie na sklepik Spółdzielni Uczniowskiej.
Mimo problemów związanych z kryzysem ekonomicznym udało się zakończyć w 1981 r. remont i rozbudowę sali gimnastycznej, nazywanej potocznie „małą”. Wówczas możliwa była ponownie organizacja balów studniówkowych na terenie szkoły, które podczas remontu odbywały się w restauracji „Kormoran”. Ponadto uzyskano dodatkowe pomieszczenia na magazyny oraz siedzibę najstarszego, istniejącego od 1975 r. Klubu Turystycznego „Człapaje”. Modernizacji uległo także boisko szkolne. Natomiast przełomowym wydarzeniem, w zakresie możliwości uprawiania sportu, było oddanie do użytku w 1986 r. drugiej, większej sali gimnastycznej, nazywanej „dużą”. W jej budynku znalazły się: pomieszczenie do ćwiczeń o powierzchni 400m2, szatnie wyposażone w węzły sanitarne i natryski oraz sala lekcyjna.
Klimat lat 70. i 80.
Klimat lat 70. i 80. doskonale oddają kroniki szkolne, fotografie oraz wspomnienia jednej z absolwentek z 1980 r.: … Do dziś pamiętam swoistą atmosferę szkoły: tarcze na ramieniu, kapcie na nogach i długie spacery w czasie przerw na korytarzach. Z całą surowością przestrzegane były te obowiązki ucznia. W progu szkoły witał nas dyżurujący nauczyciel i sprawdzał, czy tarcze są przyszyte sumiennie do rękawa. Próbowaliśmy czasem przechytrzyć go i przypinaliśmy je agrafką. Nie każdy jednak profesor szedł na taki układ. …
W kalendarz imprez szkolnych tego okresu wpisane były m.in. akcje wykopkowe, na które uczniowie wraz z nauczycielami jeździli do pobliskich PGR-ów. Na rocznicę rewolucji październikowej organizowano uroczyste apele. Natomiast 1 maja obowiązkowo trzeba było pójść w pochodzie.
Lata 90. – duże wyzwania i możliwości
W latach 90. przed polską edukacją stały duże wyzwania, jak i możliwości. Ustrój szkolny w tym okresie był kształtowany przez „Ustawę o systemie oświaty” z 1991r. Wówczas nasze liceum wzbogaciło swoją ofertę edukacyjną o programy autorskie, mające być wstępem do autorskich klas. W 1999 roku dokonano gruntownej przebudowy polskiego szkolnictwa. Utworzono wówczas 6-letnią szkołę podstawową, 3-letnie gimnazjum oraz szkoły ponadgimnazjalne, w tym 3-letnie liceum ogólnokształcące, kończące się egzaminem maturalnym.
Od początku lat 90. w szybkim tempie rosła liczba klas. W roku szkolnym 1989/90 było ich 20, cztery lata później – 26, a w roku szkolnym 1998/99 – 30. Największą liczbę oddziałów liceum odnotowano w roku szkolnym 2000/01. Należy wspomnieć o nowych profilach, które wówczas powołano. Obok tradycyjnych: matematyczno-fizycznego i biologiczno-chemicznego, pojawiły się nowe: psychologiczny, prawno-humanistyczny, językowy, dziennikarski oraz sportowy. Zostały one zachowane w rekrutowanych od 2002 r. klasach trzyletniego liceum (w „nowym” liceum skrócono czas nauki z czterech do trzech lat), jedynie nachylenie profilowe sportowe zastąpiono matematyczno-informatycznym.
Klimat lat 70. i 80. doskonale oddają kroniki szkolne, fotografie oraz wspomnienia jednej z absolwentek z 1980 r.: … Do dziś pamiętam swoistą atmosferę szkoły: tarcze na ramieniu, kapcie na nogach i długie spacery w czasie przerw na korytarzach. Z całą surowością przestrzegane były te obowiązki ucznia. W progu szkoły witał nas dyżurujący nauczyciel i sprawdzał, czy tarcze są przyszyte sumiennie do rękawa. Próbowaliśmy czasem przechytrzyć go i przypinaliśmy je agrafką. Nie każdy jednak profesor szedł na taki układ. …
W kalendarz imprez szkolnych tego okresu wpisane były m.in. akcje wykopkowe, na które uczniowie wraz z nauczycielami jeździli do pobliskich PGR-ów. Na rocznicę rewolucji październikowej organizowano uroczyste apele. Natomiast 1 maja obowiązkowo trzeba było pójść w pochodzie.
Lata 90. – duże wyzwania i możliwości
W latach 90. przed polską edukacją stały duże wyzwania, jak i możliwości. Ustrój szkolny w tym okresie był kształtowany przez „Ustawę o systemie oświaty” z 1991r. Wówczas nasze liceum wzbogaciło swoją ofertę edukacyjną o programy autorskie, mające być wstępem do autorskich klas. W 1999 roku dokonano gruntownej przebudowy polskiego szkolnictwa. Utworzono wówczas 6-letnią szkołę podstawową, 3-letnie gimnazjum oraz szkoły ponadgimnazjalne, w tym 3-letnie liceum ogólnokształcące, kończące się egzaminem maturalnym.
Od początku lat 90. w szybkim tempie rosła liczba klas. W roku szkolnym 1989/90 było ich 20, cztery lata później – 26, a w roku szkolnym 1998/99 – 30. Największą liczbę oddziałów liceum odnotowano w roku szkolnym 2000/01. Należy wspomnieć o nowych profilach, które wówczas powołano. Obok tradycyjnych: matematyczno-fizycznego i biologiczno-chemicznego, pojawiły się nowe: psychologiczny, prawno-humanistyczny, językowy, dziennikarski oraz sportowy. Zostały one zachowane w rekrutowanych od 2002 r. klasach trzyletniego liceum (w „nowym” liceum skrócono czas nauki z czterech do trzech lat), jedynie nachylenie profilowe sportowe zastąpiono matematyczno-informatycznym.
Agata Dąbrowska (Mańkowska, Absolwentka z 1998 r., obecnie nauczyciel LO)
Komentarze (0) pokaż wszystkie komentarze w serwisie
Komentarze dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się.
Zaloguj się lub wejdź przez