Niech żyje bal...

Gdyby pisać życiorys człowieka utworami muzycznymi czy też tańcami, to może się okazać,że w zasadzie od pokoleń toczy się w podobnych rytmach. Zaczynamy kołysankami, potem dwa polonezy- jeden w gimnazjum , drugi- na studniówce.W dorosłość wkraczamy w rytmie marsza Mandelsona, aż w końcu zagrają na pożegnanie marsza żałobnego....
W G2 ten radosny i dostojny wielce pierwszy z polonezów rozpoczął się o godzinie dziewiętnastej.A potem już bal-i z "nią, co tańczy dla niego", i "Słowiankami" i innymi przebojami. Dziewczyny pięknie ubrane, chłopcy "na pingwina". Młodzieńcza radość miesza się odrobinkę z przeczuciem pożegnania szkoły... Mamy troskliwie zadbały o sprawy kulinarne. Tatusiowie na dyżurach rodzicielskich. Grono pedagogiczne dumne ze swoich wychowanków. Pan Kazik Duda ze swoim wszędobylskim sprzętem fotograficznym utrwala te wspaniałe chwile na zawsze.Dyrekcja czuwa nad wszystkim, nie szczędząc dobrych życzeń młodzieży i ich rodzicom.Niech żyje bal- chciałoby się powtórzyć za Marylą Rodowicz.Skoro życie to bal jest nad bale....