O instynkcie, wilkach, ludziach... wieczór z Anną Maziuk

Wieczór autorski z Anna Maziuk i jej książką pt. "Instynkt. O wilkach w polskich lasach", która była nominowana do nagrody Literackiej Warmii i Mazur Wawrzyn 2021, odbył się 9 września w sali konferencyjnej hotelu Masovia w Giżycku w ramach cyklu "Cztery pory roku z literaturą". Organizatorami spotkania byli Miejska Biblioteka Publiczna w Giżycku i Stowarzyszenie Wspólnota Mazurska. Współorganizatorem spotkania pod patronatem Gazety była Fundacja Inicjatyw Społecznych IMPULS w Giżycku.

W spotkaniu uczestniczyli ci, którzy chcieli dowiedzieć się prawdy o wilkach, ich zachowaniu, zwyczajach, instynkcie, ale też osoby, które chciały poznać dziennikarską pracę przyrodniczki, która zanim napisała książkę o wilczych instynktach, musiała dobrze poznać te drapieżniki i spędzić wiele lat na ich obserwacji. Swoimi wrażeniami ze spotkania z wyjątkową osobą Anną Maziuk i niezwykłymi zwierzętami, jakimi są wilki w mazurskich lasach, podzielił się z nami Radosław Pietkiewicz, prezes Fundacja Inicjatyw Społecznych IMPULS, strażnik przyrody, miłośnik leśnych wędrówek i obserwacji dzikich zwierząt.

Tego dnia mży i wieje. Słońce, ani razu nie przebija się przez chmury. W hotelowym holu jest ciepło i cicho. W sali konferencyjnej dobra akustyka. Na blacie stołu dwie szklanki i dzbanek wody z cytryną. Obok stoi książka "Instynkt. O wilkach w polskich lasach" Wydawnictwo Czarne , a przy stole dwa krzesła, frontem do tych ustawionych w rzędach. Uczestnicy powoli zapełniają salę, a stojący w rogu wieszak, zostaje okryty kurtkami. Pojawia się Anna Maziuk. Pan Krzysztof spogląda na wskazówki zegarka. Jest minuta po godzinie siedemnastej. Następuje przedstawienie organizatorów wydarzenia, autorki oraz prowadzącego spotkanie. Rozpoczynamy rozmowę. Pyta prowadzący, zadaje pytania publiczność. Wilki, to dla wielu ludzi tajemnicze zwierzęta, ale nie dla Ani Maziuk. Dowiadujemy się, jak bardzo są rodzinne. Poznajemy odpowiedzi, dlaczego przez niektóre grupy społeczne są nienawidzone oraz co sprawia, że przez wielu ludzi podziwiane i szanowane. Rozmawiamy o mistycznym przeżyciu, jakim jest dla autorki, prowadzącego spotkanie oraz jednej z uczestniczek, wycie tego drapieżnika. Tylko dla nich, bo tylko oni z obecnych, je na żywo słyszeli. Ania Maziuk opowiada o tym, ile czasu pisała książkę oraz jak długo zbierała do niej materiały. Publiczność dowiaduje się, że wilków nie należy się bać, ale czuć do nich respekt. Poznajemy sposoby, jak możemy pomóc tym drapieżnikom. Odkrywamy, jak ważnym, niezastąpionym elementem przyrody wilk jest. Poruszamy też temat historii stworzonych przez dzieci w wieku przedszkolnym, do konkursu literacko-plastycznego „Był sobie wilk…”. Konwersacja jest płynna i interesująca. Szybko zbliżamy się do końca. Przeznaczony na nią czas minął, niczym podróż koleją dużych prędkości. Uczestnicy spotkania dziękują autorce brawami. Prowadzący wręcza upominek. Jeszcze chwila na zdjęcia i rozmowy w holu recepcyjnym. Serdeczne Podziękowania i do, jak najszybszego, powtórnego spotkania.
ona