Wspólnie świętujmy 600-lecie lokacji Ełku!

Akt lokacyjny nadał nowej osadzie wielki mistrz krzyżacki Paul von Rusdorf. Dokument z 27 maja 1425 roku określał prawa i obowiązki mieszkańców Ełku. Za zasadźcę Ełku uznaje się Bartosza Bratomila. Pierwszymi mieszkańcami byli prawdopodobnie osadnicy z Mazowsza, potomkowie Prusów i Jaćwingów oraz niemieccy urzędnicy i załoga zamku. Pierwsi mieszkańcy trudnili się myślistwem, bartnictwem i rybołówstwem. Bartosz Bratomil – będący sołtysem otrzymał w osobiste użytkowanie 4 włóki ziemi. W użytkowanie otrzymali także łąkę po obu stronach rzeki Ełk i jezioro Sunowo. Osadzie przyznano 48 włók ziemi, co równało się obszarowi 806,4 ha. Ełk w swoich początkach był osadą o charakterze rolniczym. Bartosz Bratomil pełnił funkcję sołtysa. Do jego uprawnień należało m.in. sprawowanie niższego sądownictwa nad miejscową ludnością. Zobowiązany był także do świadczenia służby wojskowej z gospodarowanych przez niego włók. Mieszkańcy wsi zobowiązani byli z kolei do płacenia podatków na rzecz zakonu, świadczenia usług pocztowych poprzez dostarczanie korespondencji do zamków w Rynie i Giżycku oraz na Mazowsze, a także do dzielenia się częścią zwierzyny upolowanej w tutejszych lasach.