Zdecydowały się trwać w czystości do końca życia

W Niedzielę Chrztu Pańskiego, 12 stycznia, bp Jerzy Mazur, biskup ełcki, uroczyście włączył trzy kobiety do grona Dziewic Konsekrowanych, a dwóm wdowom udzielił szczególnego błogosławieństwa. Jest to szczególny obrzęd, w którym kobiety decydują się trwać w czystości do końca życia, poświęcając się służbie Bogu i Kościołowi.

Zwyczaj ten wywodzi się z pierwotnego Kościoła i doprowadził do powstania uroczystego obrzędu, przez który dziewica staje się osobą poświęconą, wielkim znakiem miłości Kościoła do Chrystusa i eschatologicznym obrazem niebieskiej Oblubienicy i przyszłego życia. Przez ten obrzęd Kościół wyraża swą miłość do dziewictwa oraz błaga w nim Boga o łaski dla dziewic i o zstąpienie na nie Ducha Świętego. Dziewice poświęcone Bogu z natchnienia Ducha Świętego ślubują czystość, aby bardziej kochać Chrystusa i lepiej służyć bliźnim.

Pobłogosławiona wdowa jest osobą wybraną przez Boga, z Jego hojnej miłości i dla objawienia tej miłości w świecie, przez co otrzymuje właściwą sobie misję. Z tego powodu wdowę uważa się za dar dany Kościołowi i światu. Przez nią w jeszcze pełniejszym świetle ukazuje się ludziom rzeczywistość Kościoła, jako ludu pielgrzymującego ku Chrystusowi Chwalebnemu. Stan wdów pobłogosławionych jest jedną z form życia konsekrowanego, którego różnorodność Kościół przyrównuje do drzewa o wielu gałęziach, tkwiącego korzeniami w Ewangelii i przynoszącego obfite owoce. Szczególną troską winny otaczać ludzi chorych i w podeszłym wieku, przychodząc im z pomocą.

— W tym tak ważnym dniu dla was otaczamy was modlitwą i życzymy: bądźcie znakami nadziei, bądźcie świętymi, bo tylko święci budują Kościół Chrystusowy. Bo tylko święci byli, są i będą źródłem i początkiem odnowy Kościoła — mówił w homilii biskup Jerzy Mazur.

Obrzęd konsekracji dziewic obejmował m.in. odmówienie Litanii do Wszystkich Świętych, podczas której przyszłe Dziewice Konsekrowane leżały krzyżem przed ołtarzem, przysięgę życia w czystości do końca życia, a także otrzymanie Biblii oraz obrączki na znak związania swojego życia z Chrystusem. Obrzęd błogosławieństwa wdów obejmował również przekazanie im Biblii oraz krzyża.

Zarówno Dziewice, jak i Wdowy chrześcijańskie, zgodnie ze swym stanem i otrzymanymi charyzmatami powinny oddawać się pokucie, dziełom miłosierdzia, apostolstwu i gorliwej modlitwie. Zaleca się usilnie, aby dla lepszego spełnienia obowiązku te wybrane osoby odmawiały codziennie modlitwy, takie jak Liturgia Godzin, a zwłaszcza Jutrznię i Nieszpory. W ten sposób, łącząc swój głos z głosem Chrystusa, Najwyższego Kapłana oraz Kościoła świętego, będą nieustannie wielbić Ojca Niebieskiego i wypraszać zbawienie świata. Podejmowane przez nie dzieła przyczynią się do pogłębienia ich własnego życia duchownego i pociągną innych ludzi do pełnienia woli Bożej.