Czas na grzyby?

Zbieranie grzybów można zaliczyć do sportów narodowych Polaków. Może nie jest to sport stricte w tego słowa znaczeniu, ale na pewno jest to aktywność bardzo prozdrowotna. W poszukiwaniu grzybów spędzamy wiele godzin na świeżym powietrzu spacerując po lesie. Niektórzy zapaleńcy tego sportu podczas jednorazowych wypadów do lasu potrafią przejść nawet kilkanaście kilometrów dziennie. Jedni zbierają grzyby dla samej radości ze zbierania, inni zbierają dla walorów smakowych.

Zgodnie z obowiązującą ustawą o lasach zbór płodów runa leśnego jest dozwolony na terenie Lasów Państwowych. Wybierając się do lasu na grzyby trzeba jednak pamiętać o kilku małych wyjątkach. W myśl ustawy o ochronie przyrody zbiór płodów runa leśnego zabroniony jest m. in. na terenie parków narodowych czy rezerwatów.

Rezerwaty oznakowane są czerwonymi tablicami z nazwą rezerwatu oraz zieloną opaską namalowaną na granicznych drzewach (nad oznakowaniem rezerwatów czuwają Regionalne Dyrekcje Ochrony Środowiska, które są też organem odpowiedzialnym za wyznaczanie nowych rezerwatów oraz ochronę przyrody w już istniejących). Podczas grzybobrania zwracajmy także uwagę na żółte tablice informujące o okresowym zakazie wstępu do lasu w związku z trwającymi pracami gospodarczymi. Zawsze stosujmy sią do dat obowiązywania zakazu jakie są wypisane na znaku.

Jeżeli do lasu na grzyby przyjechaliśmy samochodem to pozostawmy go w miejscu do tego wyznaczonym. W przeciwnym razie możemy się narazić na mandat nawet 500 zł. Pamiętajmy także o tym, że przejazd pojazdem silnikowym jest dozwolony tylko po udostępnionych i oznakowanych drogach leśnych.

Na grzybobranie zaleca się założyć buty z wyższą cholewką, długie spodnie i nakrycie głowy. Warto wziąć ze sobą środek odstraszający owady (chroniący przed komarami i kleszczami). Na zebrane grzyby lepiej mieć wiklinowy koszyk lub wiaderko. W foliowej torebce grzyby zaczynają parować, co sprzyja ich psuciu. Nieodzownym atrybutem grzybiarza jest nożyk do oczyszczania grzybów.

* Zbieramy tylko te grzyby, co do których jesteśmy absolutnie pewni, że są jadalne.
* Nie wolno rozpoznawać trujących gatunków grzybów na podstawie ich gorzkiego smaku – gatunki śmiertelnie trujące mają przeważnie smak przyjemny, słodkawy.
* Nie należy zbierać grzybów zbyt młodych, ponieważ nie wszystkie cechy potrzebne do identyfikacji mogą być u nich wykształcone.
* Najwięcej gatunków trujących występuje wśród grzybów blaszkowych. Uważajmy na nie.
* Grzyby należy wykręcać z podłoża, a miejsca po nich przykrywać mchem lub ściółką leśną, dzięki czemu zapobiegniemy wysychaniu grzybni.
* Grzyby wkładajmy najlepiej do koszyków, nigdy zaś do toreb foliowych, gdzie na pewno się pokruszą i być może nabiorą (niektóre gatunki) szkodliwych
dla naszego zdrowia właściwości.
* Nie zbierajmy grzybów znajdujących się pod ochroną prawną.
* Nie niszczmy grzybów niejadalnych i trujących, np. muchomorów.
* W lesie zachowujmy się cicho.
* Nie śmiećmy ani w lesie, ani na obrzeżu lasu. Śmieci wszędzie źle o nas świadczą.

Nie zaleca się jedzenia grzybów: kobietom w ciąży i karmiącym, dzieciom, osobom starszym, osobom z zaburzeniami pracy przewodu pokarmowego. Jeżeli masz wątpliwości możesz zanieść grzyby do najbliższej siedziby stacji sanitarno-epidemiologicznej, w której dyżury pełnią grzyboznawcy lub klasyfikatorzy grzybów. Specjalista bezpłatnie oceni czy grzyby są jadalne, niejadalne czy trujące.