Silny wiatr i śnieżyce nie ostudziły ciepła serc dla Orkiestry

Ludzi z otwartymi sercami nie brakuje, wciąż chcą pomagać i robią to chętniej z każdym rokiem. A tych za nami już trzydzieści! Tyle gra Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy i nie ma wątpliwości, że grać będzie do końca świata i jeden dzień dłużej.
W tym roku utrudnień nie brakowało. Wiele osób na kwarantannach zwyczajnie nie mogło działać. Pandemia wiele inicjatyw przeniosła do internetu. Okazało się, że w tych realiach także świetnie się odnaleźliśmy. Sztaby, szkoły i organizacje z sukcesami przeprowadzały wirtualne licytacje. W samą niedzielę pogoda była chyba najgorsza z możliwych.

Zimno, bardzo wietrznie, zamiecie i zawieje mocno dokuczały. Ale...kto by się tym przejmował! Wolontariuszy z puszkami nie brakowało. Piękna mobilizacja, jedni kwestowali, inni ogrzewali się ciepłą zupą. Potem zmiana, i tak przez cały dzień. Za to należą się wielkie brawa dla wszystkich wolontariuszy z puszkami, których serc nie ostudził lodowaty wiatr. Brawa także dla darczyńców, dla tych wszystkich osób, które puszki zapełniali. Wy także pokazaliście, że nic nie stoi na przeszkodzie, aby pomagać. Słowa podziękowań należą się wszystkim, bo gdzie to było możliwe, działo się dobro. Przygotowanych specjalnie dla Orkiestry atrakcji było całe mnóstwo. Koncerty, kawiarenki, licytacje, biegi, loterie, morsowanie, pyszne jedzenie i wspólna radość z możliwości spędzania ostatniej, styczniowej niedzieli, z czerwonym sercem w roli głównej.

Mimo koronawirusa i okropnej pogody, mieliśmy okazję być świadkami festiwalu dobroci i miłości. Pokazaliśmy, że Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy nic nie zatrzyma. Inicjatywa Jurka Owsiaka pokonała pandemię, snieżyce i wichury. Jak widać, nic nie jest w stanie powstrzymać wielkiego serca Polaków, a Orkiestra będzie grała do końca świata i o jeden dzień dłużej.

Alina Laskowska