Bukwałd skończył 675 lat

Na jubileuszowe uroczystości zawitali najstarsi, jak i najmłodsi mieszkańcy wioski. To była okazja do podsumowań, wspomnień i snucia kolejnych planów na przyszłość.

Uroczystości rozpoczęły się mszą świętą w kościele św. Józefa, odprawioną w intencji wszystkich mieszkańców Bukwałdu. Muzyczną oprawę mszy zapewniła Monika Sendrowska, znana śpiewaczka. Po wspólnej modlitwie najmłodsi mieszkańcy Bukwałdu odsłonili pamiątkową tablicę jubileuszową. Po wzniosłych i uroczystych momentach był czas na pamiątkowe zdjęcie. Oczywiście przy tak ważnym święcie nie mogło zabraknąć urodzinowego tortu. Jedna z mieszkanek przygotowała wiersz na jubileusz, który został odczytany w tym dniu. Mieszkańcy wspominali dawne lata, oglądali zdjęcia z domowych archiwów i ze szkolnych kronik. Wysłuchali wykładu „Bukwałd okiem historyka” i gawędy o Bukwałdzie. Nie zabrakło atrakcji dla dzieci i młodzieży. Był czas na radosną biesiadę przy dźwiękach Kapeli Warmińskiej oraz ognisko. Na wszystkich czekał smaczny poczęstunek.

Wieś z duszą

— Jestem dumna z tego że otaczam się dobrymi ludźmi — uśmiecha się Bogumiła Brewka, sołtys Bukwałdu. — W czasach kiedy wszyscy są zapracowani i nikt nie ma czasu, im chce się coś zrobić. To dobrzy i życzliwi ludzie.
Sołtyskę dumą napawa także szkoła w Bukwałdzie. — Jest mała, kameralna, klimatyczna. Moim priorytetem jest boisko wielofunkcyjne i poprawienie stanu dróg. Chcę też przybliżyć świat mieszkańcom. W trzech wsiach nie mamy zasięgu — mówił Bogumiła Brewka, która jest też radną gminy Dywity.
I podkreśla, że wieś jest niezwykle urocza. Bukwałd jest położony w pagórkowatym krajobrazie polodowcowym nad jeziorem Bukwałdzkim. Od północnego wschodu miejscowość otaczają lasy, a w odległości ok. 3 km znajduje się osada leśna Bukowina, zwana też Bukami.

Na boisku szkolnym oraz na terenie nad jeziorem i przy remizie strażackiej organizowane są spotkania towarzyskie i dyskoteki. Dawniej organizowano koncerty symfoniczne, konkursy recytatorskie, kursy i warsztaty rękodzieła, przygotowywano przedstawienia w ramach zespołu teatralnego. W szkole znajdowała się izba pamięci, we wsi działało młodzieżowe schronisko turystyczne. Prężnie teraz działa tylko świetlica.

Kaplica z legendą

Bukwałd to także bardzo atrakcyjne miejsce pod względem turystycznym. Może pochwalić się chętnie odwiedzanym przez najmłodszych gospodarstwem turystycznym Strusiolandia. Ma także szlaki rowerowe oraz szlak pieszy. W tej uroczej miejscowości znajdują się także zabytkowe budowle.
Najważniejszą z nich jest kaplica neoromańska pw. św. Józefa, w której odprawiono uroczystą, jubileuszową mszę. Legenda głosi, że została ona zbudowana jako wotum za uratowanie życia córki leśniczego, ugryzionej przez żmiję. Wystawił ją narzeczony, spełniając śluby złożone Bogu, gdy dziewczyna walczyła o życie. Natomiast szczęśliwy ojciec dziewczyny, w miejscu zdarzenia, bukowym lesie niedaleko wsi wystawił krzyż.

— Przez ostatnie sześć kaplica lat była zamknięta, bo pękały jej mury — opowiada Bogumiła Brewka. — Cieszę się, że nadzór budowlany wydał zgodę na odprawianie w niej mszy. Ale żeby to się stało, musieliśmy stanąć na głowie.

Wewnątrz świątyni znajduje się barokowy ołtarz z poł. XVII w. z obrazem św. Józefa z Jezusem i wizerunkiem św. Augustyna. Pierwotna nazwa tej miejscowości to Gross Buchwalde, jednak ciekawostką jest to, że w połowie XIX w. zapisywano ją zarówno jako Buchwalde i obecna nazwą – Bukwałd. W 1789 r. Bukwałd był określany jako wieś królewska, natomiast w 1919 r. jako wiejska gmina obejmująca wieś i stację kolejową. W czasach przedkrzyżackich istniało tutaj osadnictwo pruskie.
Bogumiła Brewka podkreśla, że w Bukwałdzie dużo się dzieje. Działają tu też organizacje pozarządowe.

— Mamy Ośrodek Rehabilitacji Ptaków Dzikich prowadzony przez fundację "Albatros", Fundację "Prymus" oraz Stowarzyszenie Przyjaciół Wsi Bukwałd — wymienia sołtyska.

Aleksandra Tchórzewska