Inspiruje go cały świat. Przemysław Rudź to pochodzący z Elbląga popularyzator nauki, pasjonat astronomii i utalentowany kompozytor

— Spędziłem w Elblągu pierwszych 19 lat życia. Po maturze wyjechałem na studia do Gdańska, w którym aktualnie mieszkam. Elbląg to moja kolebka, z której wyszedłem w świat i zawsze będę wspominał miasto z wielką nostalgią. Czasem, gdy odwiedzam rodzinę, robię sobie dłuższy spacer po miejscach, gdzie biegałem jako mały chłopiec – ulica Cicha i okolice, Park Kajki, SP nr 19, czy II LO. Te miejsca, z racji wieku, mają dla mnie już wymiar metafizyczny, choć przecież to zwykłe domy, ulice i trawniki.

— Wyjeżdżałem na studia w przeświadczeniu, że zostawiam miasto opuszczone przez boga – kiedyś tego czerwonego, potem nowego demokratycznego, któremu też zbytnio nie zależało na rozwoju miasta w nowych realiach polityczno-gospodarczych. Było szaro, smutno, ogromne bezrobocie, większość moich przyjaciół i znajomych wyemigrowała. Ja też nie widziałem tu żadnych perspektyw. To się jednak zmieniło i chętnie wracam tutaj, obserwując zmiany na lepsze. Mam pewne zastrzeżenia do kwestii architektonicznych, jak do tego, co się w tej kwestii dzieje np. w Gdańsku, ale generalnie trzeba umieć dostrzec, że miasto pięknieje i nie jest już zapyziałym zaściankiem. Mam nadzieję, że wykorzysta ono szanse, które daje przekop i plany rozwoju portu morskiego, bo byłoby to nowe otwarcie w historii Elbląga. Coś jak powrót do czasów Schichaua, oczywiście z zachowaniem odpowiednich proporcji, kiedy był to morski port z prawdziwego zdarzenia. Takie miejsca zawsze stwarzają dobry klimat do inwestycji, napływu ludzi, nowych idei i przedsiębiorczości. Tego ewidentnie potrzeba, bo tylko takie działania w wolnym świecie budują dobrobyt.


— Z wykształcenia jesteś geografem, ale to muzyka, jak wnioskuję, gra w Twoim życiu pierwsze skrzypce, chociaż potrafisz ją łączyć ze swoją kolejną pasją – astronomią. Czy to stąd pomysł na koncert „Pod niebem Kopernika”?

— Tak, astronomia to nauka o ogromnym potencjale kulturotwórczym. To nie tylko matematyka i fizyka, ale także źródło inspiracji dla artystów – poetów, prozaików, malarzy, rzeźbiarzy i muzyków. Szkoda, że współczesne zaświetlone neonami miasta zabrały ludziom możliwość obserwowania nieba, Drogi Mlecznej i korzystania z tego wielkiego dziedzictwa przyrodniczego. Koncert ma pokazać też inne oblicze muzyki elektronicznej, że nie jest to tylko muzyka klubowa, rozrywkowa, taneczna, ale może nieść ze sobą walory audiofilskie, potencjał do relaksu, kontemplacji, medytacji, czy w końcu dostrzeżenia potencjału syntezatorów w kreowaniu niespotykanych w przyrodzie barw i brzmień. Obchodzimy też Rok Kopernikański w 550. rocznicę urodzin wielkiego astronoma, jemu więc dedykuję to wydarzenie.

— Pierwsza była astronomia i to ona nadała kierunek moim zainteresowaniom już od dziecięcych lat. Był to przypadek, kiedy podczas sierpniowej nocy u rodziny na wsi obserwowałem spadające gwiazdy. Wtedy nie wiedziałem, że były to meteory roju Perseidów, ale zafascynowany tym zjawiskiem zacząłem szukać informacji. Potem poszło już szybko i zostałem miłośnikiem astronomii.
Muzyka pojawiła się szkole średniej – miałem zespół, uczyłem się grać, snuliśmy razem plany na wielką karierę. Nic z tego nie wyszło, ale to budowało moją wrażliwość muzyczną, orientowanie się w stylach, wykonawcach, ciekawych historiach. Bez tego trudno być uczciwym w tym fachu. Z wykształcenia jestem przyrodnikiem, a więc interesuje mnie świat w każdej skali i wymiarze, zjawiska w skali galaktyk, ale również mikroskopowy obraz bakterii i pierwotniaków czy zaglądanie do jąder atomowych i czarnych dziur. Pasjonują mnie też zagadnienia geologiczne, klimatologiczne i chemiczne, historia i to, czym jesteśmy jako gatunek. Mógłbym wymieniać w nieskończoność.

— Faktycznie, tak się stało, że zamiast zostać naukowcem, zostałem popularyzatorem nauki, ze szczególnym upodobaniem edukowania młodych i najmłodszych czytelników. Warto to robić i kierować te starania do dzieci i młodzieży, które łatwo we współczesnym świecie mogą pobłądzić, wpaść we wpływ fałszywych autorytetów, iść na łatwiznę, burzyć dokonania poprzedników, nie proponując nic sensownego w zamian. Praca nad sobą, samodoskonalenie, pasje i tego typu zabiegi czynią życie ciekawszym, dają perspektywy lepszej pracy i spełniania się zawodowego. Mało się o tym myśli w dzieciństwie, ale maturzyści mają już jakieś wizje tego, kim chcieliby być w przyszłości. Trzeba ich wspierać w podejmowaniu decyzji, aby były możliwie świadome. Życie i tak to wszystko zweryfikuje, nie da się przewidzieć jego niespodzianek. Wiedza pomaga jednak unikać potencjalnych pułapek, a zbierane doświadczenie z czasem będzie dodatkowym środkiem do osiągania kolejnych celów. Co do publikacji, aktualnie skupiam się raczej na muzyce. Chciałbym wydać kolejny solowy album, zabrać się za kolejną kooperację artystyczną. Zobaczymy, co się wydarzy.

— Wspomniałem, że źródłem inspiracji jest dla mnie praktycznie cały świat. Przyroda, technologia, filozofia, kosmologia, historia i wszystko to, co definiuje obecność rozumnego życia na tej planecie. Jeśli ktoś szuka w muzyce odskoczni od codzienności, wyciszenia się i naładowania akumulatorów czy po prostu przeżycia przygody, do której zaprasza kompozytor, to warto spróbować. Rzadko zdarzają się w tej materii zawody i rozczarowania, a jeśli już, to łatwo sobie z nimi poradzić, zmieniając wykonawcę.

— Niedawno koncertowałem w olsztyńskim planetarium razem z legendarnym Józefem Skrzekiem z SBB, teraz będzie Pieniężno, potem zasłużony urlop i… czekam na propozycje. Może już czas na koncert w rodzinnym mieście?