Czytam, bo lubię: Aoife Dooley „Świat Frankie”

Czemu autorka postanowiła stworzyć komiks właśnie o tej tematyce? Ponieważ zdiagnozowano ją jako autystyczną w wieku 27 lat. Od tej pory często dzieli się swoimi doświadczeniami i mówi o tym, jak diagnoza pomogła jej zrozumieć samą siebie. Jej komiks „Świat Frankie” ma na celu pokazać, w jaki sposób mogą postrzegać świat osoby w spektrum autyzmu i z jakimi wyzwaniami się mierzą często w okresie dojrzewania. Jednak to wcale nie oznacza, że historia przedstawiona w komiksie jest smutna. Wręcz przeciwnie – autorka opisuje świat Frankie z wdziękiem i dużą dozą humoru, a sama główna bohaterka jest tak sympatyczna, że nie sposób jej nie lubić.

Kim jest owa tytułowa Frankie? Dowiadujemy się o niej, że ma jedenaście lat, jest najniższa w klasie i podobno za dużo gada. Rzeczami, które uwielbia, są sztuka, pizza i muzyka rockowa. Nie znosi natomiast szkoły, szpitali i muzyki pop. Mieszka w domu ze swoją młodszą siostrą Abbey, mamą i ojczymem Jerrym. Nie odnajduje się w swojej klasie, gdzie spotyka się z wykluczeniem ze strony rówieśników – oprócz swojej przyjaciółki Sam, do której później dołącza Rebecca. Pewnego dnia Frankie postanawia odnaleźć swojego biologicznego ojca, ponieważ ma nadzieję odnaleźć odpowiedzi na różne pytania, które nie dają jej spokoju, m.in. czemu czuje się jak kosmitka. Przy okazji tych poszukiwań przeżywa z przyjaciółkami serię zwariowanych przygód.

„Świat Frankie” to szczera, ciekawa i wypełniona ciętym – czasem czarnym – humorem powieść graficzna opisująca niełatwy i złożony proces dorastania autystycznej nastolatki. Jest to komiks nie tylko zabawny, ale również bardzo wartościowy i pouczający. Na pierwszym planie mamy oczywiście główną bohaterkę i jej rozterki. Aoife Dooley pozwala nam nieco „wejść w jej skórę” i zobaczyć, jak Frankie postrzega świat.

Poznajemy zarówno jej najmocniejsze, jak i najsłabsze strony. Najważniejsze w tej historii jest to, że autorka nie przedstawia nam stereotypowego obrazu autysty, ale pokazuje sytuacje wspólne dla większości z nich – między innymi trudności w kontaktach społecznych czy nadwrażliwości na pewne bodźce. Jednak autyzm to zbiór cech i u każdego mogą się objawiać na inne sposoby – z tego powodu często autystyczne dziewczynki są diagnozowane dopiero w dorosłości, bo nie wpisują się w powszechny kanon – podobnie jak sama Frankie.

Zamieszczone na końcu książki podstawowe informacje o autyzmie – na czym polega, jakie są fakty i mity – mogą być szczególnie przydatne wszystkim, które mają w swoim otoczeniu osoby autystyczne i chcą je lepiej zrozumieć. Jednak „Świat Frankie” to nie jest komiks tylko o autyzmie. Jest opowieścią o poczuciu inności i wyobcowania, z którym zmaga się sporo młodych osób. Przygody Frankie dodają otuchy i udowadniają, że nie trzeba pasować do wszystkich i mieć wielu znajomych, by być wartościowym człowiekiem. Przyjaciółki Frankie zresztą też w pewien sposób odstają od normy, co sprawia, że komiks przybiera bardziej uniwersalnego wymiaru. Przyjemna w odbiorze grafika połączona z czytelną treścią sprawia, że „Świat Frankie” to idealna lektura nie tylko dla osób autystycznych, ich rodziców i nauczycieli, ale po prostu dla każdego.
Agata Tupaj