Daria Szczyrba rozpoczyna karierę we Francji

Daria Szczyrba urodziła się 2 grudnia 1998 roku. Utalentowana siatkarka pochodzi z Fromborka, ale swoje rodzinne miasto opuściła osiem lat temu. Teraz odwiedza je w przerwach między sezonami.

— Myślę, że młodych ludzi ciągnie do dużych miast — to one dają przecież więcej możliwości rozwoju. Nie zmienia to jednak faktu, że cudownie jest wracać chociaż na weekend do Fromborka i móc złapać tu oddech — stwierdza Daria.

Przygoda z siatkówką zaczęła się szybko. — W drugiej klasie podstawówki — najpierw na treningi zaczęła chodzić moja koleżanka, a później spróbowałam i ja. Myślę, że kluczową rolę w całej mojej historii z siatkówką odegrało zdobycie mistrzostwa Polski młodziczek ze Spartą Braniewo — wspomina Daria.



I wylicza: — To od tego wszystko się tak naprawdę zaczęło. Potem dwa mistrzostwa Polski w Młodej Lidze Kobiet czy występy w Lidze Mistrzyń z ŁKS Commercecon Łódź. Najważniejszym osiągnięciem na mojej liście jest zdecydowanie mistrzostwo Polski w ekstraklasie — również z ŁKS-em.

Daria Szczyrba może pochwalić się również sukcesami indywidualnymi — w 2013 została MVP (z angielskiego Most Valuable Player — najbardziej wartościowy gracz — przyp. red.) i najlepiej punktującą zawodniczką Mistrzostw Polski Młodziczek, a w sezonie 2015/2016 wyróżnienie MVP zdobyła trzykrotnie.

Teraz utalentowana zawodniczka rozpoczyna kolejny etap swojej sportowej kariery.
— Już pod koniec sierpnia muszę się zameldować we Francji — w mieście Saint-Raphael — to barw tamtejszego klubu będę bronić — zdradza Daria Szczyrba.

— To mój pierwszy sezon zarówno we francuskiej ekstraklasie, jak i w ogóle za granicą. Jestem trochę zestresowana, ale jednocześnie bardzo podekscytowana! — przyznaje 23-latka.



— Warto mieć w swoim życiu hobby — jednego dnia możecie się obudzić i okaże się, że największa pasja jest jednocześnie waszą pracą i nie macie czasu na robienie tego, czego nie lubicie — przekazuje młodszym kolegom i koleżankom siatkarka.

— A jeżeli nawet tak się nie stanie, a praca nie będzie przynosić wam satysfakcji, idealnym balansem będzie rozwijanie się w tym, co kochacie. Niemniej jednak warto zaznaczyć, że ciężka praca zawsze popłaca — wiem to po sobie. Kiedy treningi mi nie idą i jestem rozkojarzona, pretensje o siedzenie na ławce podczas meczu mogę mieć tylko i wyłącznie do samej siebie. Jeśli jednak daję z siebie sto procent, później w takim samym stopniu jestem z siebie dumna — zauważa Daria.

Gdzie widzi siebie za kilka lat?
— W pięknym miejscu, spełniając się w tym, co robię i realizując swoje marzenia — odpowiada.