W czwartek uroczystości Bożego Ciała

Boże Ciało to uroczystość liturgiczna dla uczczenia Jezusa Chrystusa w Najświętszym Sakramencie, obchodzona jest w czwartek po oktawie Zesłania Ducha Świętego.

Po raz pierwszy obchodzona była w Liège w 1246. Jako święto dla całego Kościoła zachodniego ustanowiono je dopiero w roku 1317. W Polsce wprowadzono je w roku 1320.

W Procesjach przenoszona jest przez cztery ołtarze monstrancja z Najświętszym Sakramentem. Na zakończenie udzielane jest uroczyste sakramentalne błogosławieństwo.

Genezą tej uroczystości były widzenia świętej Julianny z Cornillon (1193–1258. Była ona przeoryszą klasztoru augustianek w Mont Cornillon w okolicach miejscowości Liège.

Od roku 1208 miała przeżywać powtarzające się widzenia świetlistej tarczy. Jednak lśnienie tej tarczy zaburzała ciemna plama. Tłumaczyła, że widzenie to wskazuje na brak wśród kościelnych świąt uroczystości poświęconej Najświętszemu Sakramentowi. Opowiadała o tym swojemu spowiednikowi.

Dopiero po 20 latach tymi widzeniami zajęła się komisja miejscowych teologów, w skład której wchodził między innymi archidiakon Jakub Pantaleone di Troyes, późniejszy Urban IV.

Jednak ówczesny lokalny biskup Jean d'Eppes nie zainteresował się tą sprawą. Natomiast jego następca, biskup Robert z Thourotte tak. I to on ustanowił taką uroczystość dla diecezji Liège.

Osobiście przewodniczył pierwszej mszy podczas tego święta. Jeszcze tego samego roku, czyli 1246 zmarł. Jego następca nie był entuzjastą uroczystości poświęconej Najświętszemu Sakramentowi.

Dopiero Kardynał Hugues de Saint-Cher ją zatwierdził. Przybył do Liège w 1251 roku i odprawił mszę z okazji zatwierdzonego święta. Nakazał też obchodzenie go w całej diecezji. Rok później, jako legat papieski, nakazał rozszerzenie obchodów na terenie podległej mu prowincji, południowej Germanii.

Jest też inny wątek genezy Bożego Ciała. Pisało się o cudzie eucharystycznym, do którego miało dojść w 1263 roku podczas mszy w Bolsenie w regionie Lacjum. Cud dotyczył księdza, który wątpił w rzeczywistą obecność Jezusa w Eucharystii.

Podczas celebracji hostia miała zamienić się w ciało, z którego popłynęła krew. Miała spłynąć na: korporał, ołtarz i posadzkę.

Na życzenie papieża Urbana IV 19 czerwca 1264 procesyjnie przyniesiono splamiony korporał na historyczny most Rio Chiaro, na którym odbyło się spotkanie z papieżem. Korporał, jako relikwię złożono w kościele z Orvieto.

Do upowszechnienia święta oraz procesji przyczynił się sobór w Konstancji (1414–1418). Wówczas w uroczystej procesji wzięli udział kardynałowie, biskupi, teologowie z Paryża, Kolonii, Wiednia i Erfurtu oraz król z dworem.

W Polsce święto było obchodzone od XIV w. Wprowadził je biskup Nankier w 1320 w diecezji krakowskiej. Na synodzie gnieźnieńskim w 1420 uznano tę uroczystość za powszechną i tak pod koniec XIV w. święto było obchodzone już we wszystkich polskich diecezjach.

Dla Polaków miało szczególne znaczenie w czasie rozbiorów. Procesja była formą manifestacji przynależności narodowej. Podobne znaczenie miało po drugiej wojnie światowej.
lub
Autorka korzystała z wikipedii